Αθηνά Παπαχρήστου: Η σειρήνα του ΕΚΑΒ ήχησε το τελευταίο αντίο – Αιωνία η μνήμη!!
Η υπέροχη γιαγιά που συμπεριφέρθηκε με τη μεγαλοψυχία μιας εθνομάνας, πήγε να συναντήσει το σύζυγό της στον Παράδεισο.
«Έκανα οικονομία μεγάλη για να έχω για τα γεράματά μου. Όταν έφυγε ο άντρας μου σκέφτηκα ”τι τα θέλω τα λεφτά;”. Έφυγε ο άντρας μου, θα φύγω και εγώ, σκέφτηκα. Πούλησα και ένα χωράφι που είχα και πήρα αυτό το ασθενοφόρο για να αφήσω κάτι πίσω μου. Ήθελα όλος ο κόσμος να εξυπηρετείται…»
Ήταν Νοέμβριος του 2023 όταν από αυτή εδώ τη στήλη εγκωμιάζαμε την Αθηνά Παπαχρήστου, την υπέροχη γιαγιά που συμπεριφέρθηκε με τη μεγαλοψυχία μιας Εθνομάνας, την ηλικιωμένη αγρότισσα που ξεχείλιζε αγάπη και αλληλεγγύη, και δώρισε από το κομπόδεμα της βιοπάλης ένα ολόκληρο ασθενοφόρο στο ΕΚΑΒ Μεσολογγίου.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος έλεγε: «Μην τεντώνεις τα χέρια σου στον ουρανό, αλλά στα χέρια των φτωχών. Αν εκτείνεις τα χέρια σου στα χέρια των φτωχών, πιάστηκες από το χέρι του Θεού». Εκεί, στα χέρια του Θεού βρέθηκε η γιαγιά Αθηνά αφού υπηρέτησε καρδιακά τον θείο λόγο, κλείνοντας τα μάτια της σε ηλικία 91 ετών.
Έφυγε να ανταμώσει τον αγαπημένο της σύζυγο σε εκείνη την μεριά του παραδείσου που αναπαύεται η φιλότιμη Ελλάδα.
Αν η ελεημοσύνη είναι η βασίλισσα των αρετών, τότε η γιαγιά Αθηνά ήταν η βασίλισσα των σύγχρονων ευεργετών, γιατί ο Θεός την αγαθοεργία του φτωχού τη μετράει στο χιλιαπλάσιο. Εκείνο το δίλεπτο της χήρας που επαινούσε ο Χριστός, στην περίπτωση της γιαγιάς Αθηνάς έγινε μάλαμα αγάπης ατίμητο που σφυρηλατήθηκε σε ηλιοκαμένα χωράφια, που πλάστηκε από χέρια κομπιασμένα από τον κάματο, που αποταμιεύτηκε με κόπια από ανατολή σε δύση.
Εκεί φαίνεται η μεγάλη σοφία, όταν έχεις φάει κόπο και βάσανα μιας ζωής με το κουτάλι, αλλά σκέφτεσαι με μέτρα αιωνιότητας και όχι εφήμερης ματαιότητας. Να πώς η απλή εφαρμογή του Ευαγγελίου βγάζει άχρηστα όλα τα σύγχρονα ιδεολογήματα. Δεν μας χρειάζονται ούτε υψηλές φιλοσοφίες, ούτε βαρύγδουπες αναλύσεις και λαβυρινθώδεις θεωρίες: από τον πρώτο άρχοντα ως τον τελευταίο πολίτη, αν όλοι σκέφτονταν και έπρατταν σαν την γιαγιά Αθηνά, η Ελλάδα θα ήταν παράδεισος.
Η στέρηση του φτωχού δεν θα υπήρχε αν δεν τη δημιουργούσε το περίσσευμα της απληστίας. Εκεί που μια Άγια ψυχούλα χαρίζει ένα ασθενοφόρο, άλλοι χάνουν το μέτρημα από περίσσιες λιμουζίνες, κότερα και ακίνητα. Και περισσότερο ή λιγότερο, το σαράκι της απληστίας φωλιάζει σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Αλλά έτσι είναι δυστυχώς τα πράγματα. Ο φτωχός καταλαβαίνει περισσότερο τον φτωχό. Ο αναγκεμένος νιώθει την άμεση ανάγκη για βοήθεια. Πολύ σπάνια πονάς τον άλλο αν δεν πονέσεις.
Ατενίζοντας μια τέτοια ψυχούλα που ταξίδεψε εκεί που της έπρεπε, δεν γίνεται να μην πάει ο λογισμός στη θλιβερή Ελλάδα που άφησε πίσω της. Μια Ελλάδα όπου βασιλεύει η μικροψυχία, η πονηριά, η κομπίνα, η ασπλαχνία, ο «παρτακισμός». Και η αυταπάρνηση είναι μια σπάνια εξαίρεση.
Η αγρότισσα γιαγιά θυσίασε όλο της το υστέρημα για το κοινό καλό, και την ίδια εποχή είχαμε μουσαντένιους «αγρότες» να κατατρώνε σαν αδίστακτα τρωκτικά το δημόσιο χρήμα με τις πλάτες των πολιτικών «κουμπάρων». Ένα ανίερο φαγοπότι δισεκατομμυρίων ευρώ, για να βγαίνει τελικά ο «χι» υπουργός και να λέει στην κάθε γιαγιά Αθηνά ότι το ταμείο είναι… μείον για ασθενοφόρα, για γιατρούς, για νοσηλευτές, για συντάξεις.
Νιώθοντας οργή για όλα αυτά, εμείς αγωνιζόμαστε για να υπάρξει λειτουργικό κράτος και καλά κάνουμε. Αλλά η γιαγιά Αθηνά στα 89 της, προτίμησε να δείξει ότι υπάρχει άνθρωπος. Κάτι ακόμα πιο δύσκολο, ακόμα πιο σπάνιο και ακριβό. Σαν να το ήξερε ότι μας αφήνει παρακαταθήκη. Κάνε το καλό τώρα που μπορείς. Όπου μπορείς. Όσο μπορείς. Δώσε για να πάρεις. Ανακαίνισε την ψυχή σου και γίνε η αρχή της επανάστασης. Τα θεάρεστα έργα μας είναι εκείνα που θα μας κρίνουν. Ούτε οι θεωρίες, ούτε η πίστη άνευ πράξεων, ούτε οι δόξες και τα αξιώματα. Από αυτά έχει χωνέψει ο τάφος πολιτείες ολόκληρες. Κένωσε το συμφέρον σου και θα το εξασφαλίσεις, και σε αυτή τη ζωή και στην άλλη. Χάρισε κάτι λίγο από όλα εκείνα που σου χάριζε αφειδώς ο Θεός. Χτίσε κληρονομιά αγάπης για τις επόμενες γενιές. Μην εύχεσαι απλά την καλύτερη Ελλάδα. Γίνε εσύ το θεμέλιο της.
Θες υστεροφημία; Δεν υπάρχει μεγαλύτερη υστεροφημία από την ένδοξη ανάσταση κατά τη μέρα της Κρίσης. Και αν κανείς δεν γνωρίζει τις ευεργεσίες σου σε τούτο τον κόσμο, θα μνημονεύονται αιωνίως στον άλλο. Ούτε ένα ποτήρι νερό που θα προσφέρουμε δεν πάει χαμένο στην κρίση του Θεού, μας λέει το Ευαγγέλιο.
Η γιαγιά Αθηνά είχε χαραγμένη την ανεξικακία στην καρδιά της και σε κάθε ρυτίδα του καλοσυνάτου προσώπου της. Το αγαθό γήρας είναι ένας θησαυρός σοφίας που πρέπει να κρατάμε τα διδάγματά του σαν φυλακτό.
Μία από τις συγκινητικές επιθυμίες που είχε εκφράσει σε δηλώσεις της η γιαγιά Αθηνά, ήταν το ασθενοφόρο που δώρισε στο νοσοκομείο Μεσολογγίου «να κορνάρει όταν περνάει ή ζωντανή είμαι ή πεθαμένη». Και αυτό ακριβώς έγινε στην νεκρώσιμη Ακολουθία στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονος Μεσολογγίου. Το ασθενοφόρο έφτασε έξω από την εκκλησία και ήχησε με χαρμολύπη τη σειρήνα του μπροστά από την αρχόντισσα με το τσεμπέρι. Την ακολούθησε μέχρι το κοιμητήριο, βουίζοντας την πικρή αλήθεια ότι ο ασθενής δεν ήταν αυτός που έφυγε, αλλά αυτός που μένει πίσω. Είμαστε όλοι εμείς που φτωχαίνουμε από το μεγαλείο τέτοιων ανθρώπων…
Μιχάλης Αντωνιάδης
.png "English"){kind=small}
