ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ, ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΗΣ, ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ,

 Ανήμερα της εορτής του ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ολοζώντανος παρουσιάζεται στο ΑΡΕΤΑΙΕΙΟ Νοσοκομείο των Αθηνών και παραλαμβάνει την ψυχή του ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ.

Ένα μεγάλο ΑΓΙΟ σαν τον ΑΓΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ τον Επίσκοπο Πενταπόλεως τον Θαυματουργό , τον παραλαμβάνουν Αρχαγγελικές Δυνάμεις τιμητικά για να τον παρουσιάσουν ενώπιον του θρόνου  της ΔΟΞΗΣ του ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ.

8 Νοεμβρίου του 1920  και είχε σουρουπώσει για τα καλά , η εκκλησία μας εόρτασε την Σύναξη των ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ και είχε ήδη τελειώσει ο μεθεόρτιος πανηγυρικός εσπερινός για την εορτή των Ταξιαρχών στην ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΣΩΜΑΤΩΝ  ΠΕΤΡΑΚΗ.

Λίγο πιο κάτω στο Αρεταίειο Νοσοκομείο των Αθηνών επί της λεωφόρου Βασ. Σοφίας νοσηλευόταν εδώ και δύο μήνες ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ με σοβαρότατη ουρολογική πάθηση.

Το Αρεταίειο Νοσοκομείο βρισκόταν λίγο πιο πέρα από την Σχολή της Ριζαρείου, όπου ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ έσπειρε , πότισε και καλλιέργησε χυμώδεις καρπούς πνευματικούς στις ψυχές των νέων Θεολόγων εκείνης της περιόδου επί 14 συναπτά έτη.

Ήταν λογικό ο ΑΓΙΟΣ να αισθανόταν ότι βρισκόταν σε οικείο μέρος.

Αυτά ως εισαγωγή αν και δεν φτάνουν, όταν πρόκειται κάποιος να μιλήσει για τον ΜΕΓΑΛΟ αυτό  ΑΓΙΟ της εποχής μας.

Πριν ικανούς χρόνους ένας Ιερομονάχος από την Ιερά Μονή Ασωμάτων Πετράκη με την παρακάτω μαρτυρία του μας μετέφερε στις τελευταίες ώρες της επίγειας ζωής του ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ.

Όπως μας είπε, εξομολογούσε την θυγατέρα ( υπερηλικιωμένη κυρία σήμερα ) της νοσοκόμας που έκανε νυχτερινή βάρδια στο θάλαμο, όπου νοσηλευόταν ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ.

Αυτά τα συγκινητικά της μετέφερε η μητέρα της από εκείνες τις στιγμές που κάνεις μέσα στον νοσοκομείο του ΑΡΕΤΑΙΕΙΟΥ δεν γνώριζε πόσο υψηλό επισκέπτη είχαν. Η ταπεινότητα και η απλότητα του ΑΓΙΟΥ δεν έδινε σημεία μιας αρχιερατικής παρουσίας.

-« στον θάλαμο επικρατούσε ησυχία , είχε ήδη τελειώσει το απογευματινό επισκεπτήριο και οι νοσοκόμες εκτελούσαν τις τελευταίες οδηγίες για κάθε ασθενή που έλαβαν από τους γιατρούς»

-« έτσι βρέθηκα στο δωμάτιο του ΑΓΙΟΥ φυσικά αγνοώντας ποιος ήταν»

-« η γερόντισσα που τον διακονούσε είχε γείρει το κεφαλάκι της αποκαμωμένη»

– « την ώρα που έβλεπα προς το παράθυρο του  βορειοανατολικού δωματίου( οπού νοσηλευόταν ο ΑΓΙΟΣ)   αν είναι καλά κλειστό»

-« Βλέπω έξω από το παράθυρο  μια γιγαντόσωμη ανθρώπινη φιγούρα με φτερούγες να το ανοίγει και να μπαίνει στο χώρο»   -« με το σπαθί που έφερε ακούμπησε το μέτωπο του ΑΓΙΟΥ και στο σημείο αυτό δημιουργήθηκε ένα δυνατό ΦΩΣ υπέρλαμπρο»

-« ήταν η στιγμή που παρελήφθη   η ψυχή του ΑΓΙΟΥ για να βρίσκεται σήμερα κοντά μας και να μεσιτεύει για όλους μας»

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας.

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Αγαπούν οι Άγιοι Άγγελοι το γένος των ανθρώπων!

 Ω, 

πόσο αγαπούν οι Άγιοι Άγγελοι το γένος των ανθρώπων! 

Αν ξέραμε πόσο κοπιάζουν για χάρη μας!... Πόσο λοιπόν πρέπει και εμείς να τιμάμε και να ευγνωμονούμε αυτούς τους μεγάλους ευεργέτες μας. Γιατί πρεσβεύουν ακατάπαυστα για εμάς στον Θεό και Τον ικετεύουν να μας λυπηθεί και να μας σώσει από την αιώνια κόλαση. Χώρια που είναι πάντα δίπλα μας, προστάτες και βοηθοί σε όλα!

 ~ Άγιος Νήφων.

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Δώρισε στα παιδιά του τέσσερα αρνάκια.

 

Η ιστορία είναι κάποιου βοσκού που είχε ένα πρόβλημα με τον γείτονά του. Φαίνεται ότι ο γείτονας είχε μία αγέλη σκύλων που τριγυρνούσαν ελεύθεροι και συνεχώς έπνιγαν τα αρνάκια κ τα κατσικάκια του βοσκού. Ο βοσκός σκέφτηκε προσεκτικά όλες τις επιλογές τις οποίες είχε. Θα μπορούσε να κάνει μήνυση στο γείτονά του, αλλά αυτό θα κόστιζε ακριβά και θα αποξένωνε το γείτονά του. Ή θα μπορούσε να κτίσει μεγαλύτερο φράχτη, ώστε να κρατά τα σκυλιά έξω, αλλά αυτό θα απαιτούσε χρόνο και χρήματα που δεν υπήρχαν, έτσι δεν θέλησε να κάνει ούτε αυτό.

Τότε ο βοσκός σκέφτηκε ένα ιδιοφυές σχέδιο που όχι μόνο θα έλυνε το πρόβλημα αλλά και θα θεράπευε μόνιμα την τραυματισμένη σχέση. Ένα απόγευμα ο βοσκός πήγε στο σπίτι του γείτονα και δώρισε στα παιδιά του τέσσερα αρνάκια.

Όταν ο γείτονας είδε πόσο πολύ τα παιδιά του αγαπούσαν τα αρνάκια, μόνος του έδεσε τους σκύλους του, ώστε τα αρνάκια να είναι ασφαλή. 

Τα προβλήματα του βοσκού πήραν τέλος...

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Άνοιξε το παράθυρο στο φως,

 Όταν είσαι σ΄ ένα κατασκότεινο δωμάτιο, μη χτυπάς το σκοτάδι για να το διώξεις. Δεν φεύγει έτσι. Άνοιξε το παράθυρο στο φως, δηλαδή δώσου στην αγάπη του Χριστού και τότε χωρίς κόπο φεύγει το σκοτάδι.

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ο διορατικός και θαυματουργός.

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Η αγάπη πολλαπλασιάζεται,

 Σας γράφω σήμερα για να σας μεταφέρω μια μικρή ιστορία, μια ιστορία που κρύβει μέσα της δύναμη και ελπίδα, κι εύχομαι να βρει θέση στην καρδιά σας όπως βρήκε και στη δική μου.

Βρισκόμουν, λοιπόν, μια μέρα σε ένα από τα χωριά της Μαδαγασκάρης, πλάι σε ένα παιδί που με ακολουθούσε αθόρυβα. Ήταν ένα παιδί με μάτια καθαρά, γεμάτα από εκείνη την αθώα περιέργεια, που μόνο τα παιδιά κουβαλούν. Όμως, πίσω από αυτά τα αθώα μάτια κρυβόταν κι ένας πόνος, μια καθημερινή πάλη για την επιβίωση, που το ανάγκαζε να περπατά ώρες ολόκληρες για να βρει λίγο νερό και άλλες τόσες για να φτάσει στο σχολείο.

Εκείνη τη μέρα, όπως περπατούσαμε μαζί, αισθάνθηκα το χεράκι του να με σφίγγει λίγο περισσότερο, σαν να ζητούσε μια επιπλέον δύναμη, ένα στήριγμα. Σταμάτησα και το κοίταξα με αγάπη, και τότε μου έκανε μια ερώτηση που δεν θα ξεχάσω ποτέ: «Πάτερ, πώς γίνεται να είσαι πάντα χαρούμενος; Πώς γίνεται να μην κουράζεσαι ποτέ;»

Αδερφοί μου, εκείνη τη στιγμή ένιωσα σαν να μου έδωσε ο Θεός τα λόγια που χρειαζόταν να ακούσει αυτό το παιδί, μα ίσως κι όλοι μας: «Η χαρά μου, παιδί μου, δεν είναι δική μου. Τη βρίσκω κάθε φορά που βλέπω το χαμόγελό σου. Όταν σου δίνω ένα κομμάτι από την καρδιά μου, εκείνη γίνεται μεγαλύτερη. Η αγάπη πολλαπλασιάζεται όταν τη δίνεις».

Κι έτσι, συνέχισα να περπατώ μαζί του, κρατώντας τον στην καρδιά μου, όπως κι αυτός με κράτησε στο χέρι του, γεμάτος πίστη. Εκείνη την ημέρα, έμαθε ότι δεν είναι μόνος, κι ίσως κι εγώ, με τη χάρη του Θεού, έμαθα ξανά το αληθινό νόημα της αγάπης.

Αυτή η μικρή ιστορία δεν ανήκει μόνο σε εμένα ή στο παιδί αυτό. Ανήκει σε όλους εσάς που κουβαλάτε καθημερινά βάρη, που αναρωτιέστε πού θα βρείτε τη δύναμη να προχωρήσετε. Θέλω να σας πω πως η δύναμη αυτή βρίσκεται στην αγάπη που δίνετε, στο χέρι που απλώνετε για να στηρίξετε τον πλησίον σας, στην ελπίδα που μοιράζετε σε εκείνους που έχουν ανάγκη.

Ας μάθουμε, λοιπόν, να δίνουμε χωρίς να φοβόμαστε μήπως χάσουμε, να αγαπάμε χωρίς όρους και όρια, να βαδίζουμε τον δύσκολο δρόμο με χαμόγελο, γιατί εκείνος που περπατάει με αγάπη δεν περπατάει ποτέ μόνος του.

Ιεραποστολή στην Επισκοπή Τολιαρας και Μαδαγασκάρης

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Θλίψη=ΤΑΠΕΙΝΑ,

 Ἡ θλίψη εἶναι εὐάρεστη στὸ Θεὸ ἐφ᾿ ὅσον δέ μας ἀφαιρεῖ τὸ θάρρος ν᾿ ἀγωνιζόμαστε.

Όσιος Αμφιλόχιος Μακρής της Ιεράς Νήσου Πάτμου

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

ὁ ἐξομολόγος, νὰ θλίβεται γιατί τὸ νοιώθει ἡ ψυχή,

 Πρέπει ὁ ἐξομολόγος πολλὲς φορὲς νὰ κλάψει, νὰ πονέσει περισσότερο ἀπὸ τὸν ἐξομολογούμενο γιὰ νὰ μπορέσει νὰ τὸν ξεκουράσει. Εἰλικρινὰ πρέπει νὰ θλίβεται γιατί τὸ νοιώθει ἡ ψυχή. (Ἰούλιος 1969).

Όσιος Αμφιλόχιος Μακρής της Ιεράς Νήσου Πάτμου.

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Η καλή χρήση τῆς λύπης, εἶναι ἀρετή,

«Θλιβόμενοι ἀλλ᾿οὐ στενοχωρούμενοι»

 Ἔλεγε ὁ Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης, 

ὅτι ἡ ψυχή πού στεναχωριέται εἶναι σημάδι ὅτι δέν ἔχει παραδοθεῖ στό θέλημα τοῦ Θεοῦ ὁλοκληρωτικά.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πάλι μᾶς λέει: «θλιβόμενοι ἀλλ᾿ οὐ στενοχωρούμενοι» (Β’ Κορ. 4,8). Ὑπάρχει μία διαφορά.

 Θλίψη εἶναι αὐτό πού μᾶς συμβαίνει ἀπ’ ἔξω, οἱ διάφοροι πειρασμοί, οἱ διάφορες δυσκολίες. 

Ἀντίθετα, στενοχώρια εἶναι κάτι πού ἔρχεται ἀπό μέσα μας, τό δημιουργοῦμε ἐμεῖς, δηλαδή τό ὁποῖο μποροῦμε καί νά μήν τό δημιουργήσουμε.

Αὐτή λοιπόν ἡ δὐναμη τῆς ψυχῆς πού λέγεται «λύπη» -«στενοχώρια» εἶναι ἕνα πάθος ἀδιάβλητο, ὅπως εἶναι ἡ πείνα, ἡ δίψα, ἡ διάθεση πού ἔχουμε γιά ὕπνο κλπ. Εἶναι κάτι πού μᾶς δόθηκε μετά τήν πτώση.

Ἡ κακή διαχείριση τῆς λύπης, ὅπως καί τῆς πείνας, τῆς δίψας, τῆς διάθεσης γιά ἀνάπαυση, εἶναι ἁμαρτία. Ὅταν δηλαδή φᾶμε ὑπερβολικά ἤ φᾶμε ὄχι μέ σκοπό νά ζήσουμε, ἀλλά μέ σκοπό νά ἀπολαύσουμε, νά τρυφήσουμε, νά γεμίσουμε μέ σαρκική ἡδονή, τότε διαπράττουμε ἁμαρτία.

Ἀντίστοιχα καί ἡ λύπη, ὅταν χρησιμοποιηθεῖ γιά λάθος λόγο, γίνεται ἁμαρτωλή λύπη. Ὁ λάθος λόγος εἶναι, ὅταν ἡ λύπη χρησιμοποιεῖται γιά τά πράγματα αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Ὅταν χάσουμε κάτι, ὅταν στερηθοῦμε ἤ ὅταν δέν ἔχουμε κάτι ἀπό τά ὑλικά πράγματα καί λυπόμαστε ἤ ὅταν λυπόμαστε γιά κάτι πού ἀφορᾶ στό σῶμα μας, τότε αὐτό εἶναι ἁμαρτία.

 Ἀντίθετα, ἡ λύπη γιά τίς ἁμαρτίες μας εἶναι ἡ καλή χρήση τῆς λύπης, εἶναι ἀρετή. Ὁ Θεός γι’ αὐτό μᾶς ἔδωσε τήν λύπη, πού εἶναι δύναμη τῆς ψυχῆς, γιά νά τήν χρησιμοποιοῦμε γιά μετάνοια. Ὁπότε ἡ λύπη μέ στόχο τήν μετάνοια εἶναι ἀρετή, ἐνῶ γιά τά πράγματα αὐτοῦ τοῦ κόσμου εἶναι ἁμαρτία.

Ἡ τέλεια λοιπόν ἐμπιστοσύνη στά χέρια τοῦ Θεοῦ εἶναι αὐτό πού μᾶς γλιτώνει ἀπό τήν στενοχώρια, ἀπό τήν κακή λύπη. Τότε μόνο ἔχουμε κακή λύπη, ὅταν δέν ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στόν Θεό καί στήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Καί ὅταν δέν ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, εἶναι δεῖγμα ὑπερηφάνειας.

Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 29 – 5 – 2011)

Μιχάλης Αντωνιάδης

 

read more ►

Πνευματική του πορεία,

 Όποιος δεν έχει πνευματικό, 

για να τον συμβουλεύεται στην πνευματική του πορεία, μπερδεύεται, κουράζεται, καθυστερεί και δύσκολα θα φθάσει στον προορισμό του.

Αν δίνει μόνος του λύση στα προβλήματα του, όσο σοφός και αν είναι, επειδή κινείται με αυτοπεποίθηση και υπερηφάνεια, μένει σκοτισμένος.

Ενώ, όποιος ταπεινώνεται και πηγαίνει με εμπιστοσύνη και αυταπάρνηση στον πνευματικό και ζητά την γνώμη του, βοηθιέται και του δίνει την σωστή απάντηση. 

Σήμερα το πιο απαραίτητο, είναι να βρούν οι άνθρωποι έναν πνευματικό, να εξομολογούνται, να του έχουν εμπιστοσύνη και να τον συμβουλεύονται.

Αν έχουν πνευματικό και βάλουν ένα πρόγραμμα με προσευχή και λίγη μελέτη, εκκλησιάζονται, κοινωνούν, τότε δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν σ’ αυτήν την ζωή. 

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Η αιτία των βασάνων, ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΕΒΑΣΜΟΥ,

 

*_«Η αιτία των άλυτων βασάνων των ανθρώπων, δεν είναι η απουσία της ευσπλαχνίας του Θεού προς εμάς, αλλά αποκλειστικά και μόνο, η κατάχρηση από τον άνθρωπο του δώρου της ελευθερίας»._*

*_☦️ Όσιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ_*

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗ!!

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►