Η μάταιη οίηση τρέφει και φουσκώνει τον άνθρωπο.

22/10/24

 ΜΕ ΚΑΘΑΡΟ ΤΟ ΝΟΥ ΝΑ ΕΥΑΡΕΣΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΕΟ


Αν θέλουμε πράγματι να ευαρεστήσουμε το Θεό και να συνάψουμε την τρισμακάριστη φιλία μαζί Του, ας παρουσιάσουμε το νου μας γυμνό σ’ Αυτόν, χωρίς να σέρνομε μαζί μας κανένα πράγμα του αιώνα, ούτε τέχνη, ούτε νόημα, ούτε τέχνασμα, ούτε δικαιολογία, ακόμη και αν γνωρίζομε όλη τη σοφία του κόσμου. Γιατί αποστρέφεται ο Θεός εκείνους που προσέρχονται σ’ Αυτόν με οίηση και μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους και τρέφονται από την κενοδοξία και είναι φουσκωμένοι από αυτήν. Σωστά είπαν μερικοί ερμηνευτές, ότι η μάταιη οίηση τρέφει και φουσκώνει τον άνθρωπο.

Άγιος Ιωάννης ο Καρπάθιος.


ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!


Μιχάλης Αντωνιάδης


read more ►
0 σχόλια

Η ψαλμωδία είναι διακονία,

 <<Η ψαλμωδία δέν είναι σκοπός.Στήν εκκλησία, δηλαδή, δέν ψάλλομε γιά να ψάλλομε.Αυτό δέν πρέπει νά τό ξεχνάμε, και μάλιστα οι ψάλτες,πού  πολλές φορές θαρούν, πώς η ιερή σύναξη γίνεται, γιά νά τούς δοθή η ευκαιρία νά δείξουν τήν τέχνη τους καί τη φωνή τους.Ξέρομε εδώ πόση ζημιά γίνεται στήν προσευχή καί τήν λατρεία  τής εκκλησίας μ' εκείνο τό περίφημο "δύναμις" τού Αγιος ο Θεός.....   Η ψαλμωδία δέν είναι καλλιτεχνική επίδειξη, αλλά διακονία.Καί ο Θεός δέν ακούει τίς κραυγές στό "αθάνατος", αλλά τί ψάλλει ο καθένας μέσα του.

"άδοντες καί ψάλλοντες έν τή καρδία ημών τώ Κυρίω " γράφει ο Απόστολος {Εφεσ. ε' 19}... Η εκκλησία δέν θέλει καλλιτέχνες καί τραγουδιστές, αλλά ανθρώπους με ιερατική και λειτουργική συνείδηση>>........Λόγια τού μακαριστού επισκόπου Κοζάνης Διονυσίου Ψαριανού.Ένας από τούς σπουδαιότερους γνώστες καί εραστές τής εκκλησιαστικής μας μουσικής, πού γνώριζε πολύ καλά τό μέτρο  καί διακρινόταν γιά τήν ποιμαντική καί λειτουργική ευαισθησία του!!!! 

Άν η ψαλτική τέχνη άν ξεφύγει από τό σκοπό της μπορεί να καταντήσει όχι απλώς άχρηστη αλλά καί επικίνδυνη. Δέν  θα διαφέρει από τήν κοσμική μουσική.{καί δυστυχώς πολλές φορές οι ναοί μας δέν διαφέρουν καί πολύ από τα κέντρα διασκέδασης, Όχι μόνο από ψάλτες αλλά χειρότερα από ιερείς που θέλουν να ακούγονται περισότερο από τούς ψάλτες και..........σκούζουν!!!!!

"Εννόησον τίνος πλησίον έστηκας μετά τίνων μέλλεις καλείν τόν Θεόν μετά τών Χερουβίμ αναλόγισαί σου τούς συγχορευτάς καί αρκέσει σοι τούτο είς νήψιν......Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

Καί ο Γρηγόριος Στάθης θα συμπληρώσει (Η ψαλτική τέχνη)"ώς τέχνη πού υπηρετεί τή λατρεία είναι καθαρά εκκλησιαστική τέχνη και ο χαρακτήρας της είναι μυσταγωγικός."


Μιχάλης Αντωνιάδης


read more ►
0 σχόλια

Με­γά­λη εὐ­λο­γία ἔχει ὁ ἄν­θρω­πος πού κά­νει ἐλε­η­μο­σύ­νη,


 


«Με­γά­λη εὐ­λο­γία ἔχει ὁ ἄν­θρω­πος πού κά­νει ἐλε­η­μο­σύ­νη. Ὅταν κά­νε­τε ἐλε­η­μο­σύ­νη δέν θά δί­νε­τε αὐ­τό πού εἶ­ναι γιά πέ­τα­μα ἀλ­λά θά δί­νε­τε γιά τόν ξέ­νο καί τόν φτω­χό τό κα­λύ­τε­ρο. Οἱ γο­νεῖς νά μή στε­νο­χω­ροῦ­νται πού δέν ἔχουν ν᾿ ἀφή­σουν πε­ρι­ου­σία στά παι­διά τους, ἀλλά νά φρο­ντί­ζουν γιά τήν κα­τά Θε­όν πρό­ο­δό τους καί τά ὑπό­λοι­πα θά τά τα­κτο­ποι­ή­σει ὁ Θε­ός».

Λαμπρινή Βέτσιου (✞ 17-10-2002), εξ Αγίας Παρασκευής Άρτης.


ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!


Μιχάλης Αντωνιάδης


read more ►
0 σχόλια

Τα χρήματα δόθηκαν σε όλους όσους τα είχαν πραγματικά ανάγκη,

 


"Ο Ινδός ηθοποιός Amir Khan έκανε μια πολύ ασυνήθιστη δωρεά.

Από τον λογαριασμό του μοίρασε 1 κιλό αλεύρι στους φτωχούς.

Και αυτό ήταν όλο;

1 κιλό το άτομο;

Δεδομένου ότι ήταν μόνο 1 κιλό αλεύρι, πολλοί άνθρωποι δεν έφτασαν καν στο σημείο που μοιράζονταν το αλεύρι. Δεν το πήραν, γιατί το θεωρούσαν ασήμαντο, και δεν χρειαζόταν να σπαταλούν τον χρόνο τους σε κάτι τέτοιο.

Ήρθαν μόνο όσοι χρειάζονταν πραγματικά βοήθεια, αυτοί για τους οποίους αυτό το κιλό αλεύρι σήμαινε πολλά.

Και τότε όλοι όσοι δέχτηκαν αυτή τη βοήθεια βρήκαν περίπου 15 χιλιάδες ρουπίες στα σακουλάκια με το αλεύρι (περίπου 200 δολάρια). Δηλαδή τα χρήματα δόθηκαν σε όλους όσους τα είχαν πραγματικά ανάγκη."


Μιχάλης Αντωνιάδης


read more ►
0 σχόλια

Συντροφιά σε έναν νέο άνθρωπο ΑΡΡΩΣΤΟ,

20/10/24

 Χρειάστηκε για μερικές μέρες, να μείνω στο νοσοκομείο κάνοντας συντροφιά σε έναν νέο άνθρωπο ο οποίος υποβλήθηκε σε σοβαρή χειρουργική επέμβαση. Και ομολογώ ότι αποκόμισα εμπειρίες και βιώματα που δεν μπορεί να στα προσφέρει κανένα βιβλίο και καμία ομιλία όσο υπέροχη ή «πνευματική» κι αν είναι.Το να ζεις μέσα σε ένα νοσοκομείο όταν μάλιστα δεν υπάρχει εξοικείωση με επαγγελματική μορφή, δεν είναι μια συνηθισμένη εμπειρία. Βλέπεις, ακούς, κατανοείς και βιώνεις πολλά πράγματα,  σε διαφορετικά επίπεδα. Γνωρίζεις πραγματικότητες που έξω από αυτό το κτίριο σου διαφεύγουν. Όχι ότι δεν υπάρχουν αλλά οι καθημερινοί ρυθμοί σε οδηγούν στην λήθη τους.

Αυτό που ζεις με άμεσο τρόπο μέσα σε ένα νοσοκομείο, είναι ότι οι άνθρωποι στην εξουθένωση του πόνου, τις περισσότερες φορές γίνονται φιλάνθρωποι. Ο ένας έρχεται πιο κοντά στον άλλο. Μιλάνε περισσότερο και με μεγαλύτερη ευκολία. Αντικρίζεις την δίψα τους, να διηγηθεί ο καθένας την δική του ιστορία. Να μοιραστεί την εμπειρία του δικού του καημού. Και αυτή η διαδικασία ξεκουράζει και αναπαύει, όχι μονάχα εκείνον που την διηγείται, αλλά και αυτόν που την ακούει. Αισθάνεται ο ένας αλληλέγγυος του άλλου. Δεν νιώθεις αυτή την καταστροφική μοναξιά του πόνου. Λες μέσα σου, «ότι υπάρχουν κι άλλοι σαν κι εμένα. Δεν είμαι μόνος. Είμαστε πολλοί θα παλέψουμε και θα νικήσουμε.»
Μια κυρία από διπλανό δωμάτιο στο οποίο διαμέναμε εμείς, δίχως να μας γνωρίζει, μας μιλούσε με οικειότητα για την εμπειρία του άνδρα της σε σχέση με την ασθένεια. Για τα πολλαπλά χειρουργεία που τους κούρασαν αλλά δεν τους απογοήτευσαν. Προσπαθούσε με αγωνία να μας κοινωνήσει την ελπίδα της, ότι αξίζει να δώσουμε την μάχη. Αγωνιούσε σε κάθε της λέξη, να μεταδώσει κουράγιο, να διώξει τον φόβο και την απειλή από τις καρδιές μας. Στο τέλος άνοιξε την τσάντα της και έδωσε στην φίλη μου ασθενή, μαζί με ένα απίστευτο χαμόγελο, ένα πολύ ωραίο δώρο. Μια κούπα όπου η ίδια είχε δημιουργήσει. Την πρόσφερε ιεροτελεστικά. Με ένα φιλί γεμάτο αγάπη.
Μια άλλη κυρία του ορόφου, μας κοίταζε στο διάδρομο του νοσοκομείου να κινούμαστε αργά και βασανιστικά και δάκρυσε. Ποιος ξέρει άραγε τι σκεφτόταν; Για ποιο δικό της προσωπικό λόγο έρεαν τα δάκρυα από τα μάτια της; Και όμως ήταν αληθινή. Έπασχε για μια προσωπική της ιστορία και γινόταν πλησίον. Πολλά θα μπορούσα να διηγηθώ για αυτές τις λίγες μέρες στο χώρο που ιερουργείτε το μυστήριο του ανθρώπινου πόνου. Όμως θα περιοριστώ να αναφέρω ακόμη δυο  εμπειρίες που εμένα μου δίδαξαν πολλά σημαντικά.
Πρώτα για τον νέο αυτόν άνθρωπο που συνόδευσα στο νοσοκομείο και έμεινα δίπλα του. Έπασχε φοβερά. Υπέφερε απίστευτα και όμως, δεν μας άφησε ούτε εμένα ούτε τους επισκέπτες που ήρθαν να την δούν να νιώσουμε οίκτο, θλίψη και το σημαντικότερο απογοήτευση. Μας παρηγορούσε αντί να την παρηγορούμε. Μας ενδυνάμωνε ζωσμένη στην κυριολεξία με καλώδια, παροχές ορών, παυσίπονων και αντιβιοτικών. Όταν βλέπεις έναν άνθρωπο να υποφέρει οικτρά, να πονάει και να βασανίζεται ολοκληρωτικά από την αρρώστια και τις επιπτώσεις της και παραταύτα να χαμογελά μόνο και μόνο για να μην ανησυχήσει εσένα που αγαπά, τότε σαφώς και μιλάμε για μια μορφή αγιότητας, όπου η παρουσία του Θεού είναι έντονη ως κουράγιο και ελπίδα, θυσία και ανάσταση.
Το δεύτερο στο οποίο θέλω να αναφερθώ, είναι ότι μου έκανε απίστευτη εντύπωση, το γεγονός ότι εμφανίστηκαν άνθρωποι της εκκλησίας και όχι μόνο, από το πουθενά- και εξηγούμε- όταν λέω από το πουθενά εννοώ, πως δεν υπήρξαν φίλοι, γνωστοί ή έστω συγγενείς της αρρώστου, οι οποίοι όχι μόνο θέλησαν να προσφέρουν οικονομικά, αλλά το σημαντικότερο, φιλάνθρωπα προθυμοποιήθηκαν να μείνουν ένα βράδυ συντροφιά με την άρρωστη. Αυτό είναι αγιότητα.
Είναι μια βαθιά ελπίδα, ότι ο Θεός στις μέρες μας δεν άφησε αμαρτύρητο τον κόσμο του. Η αγιότητα του, σαρκώνεται δίπλα μας, πλησίον μας, στους σταυρωμένους που χαμογελάνε αναστάσιμα. Στους κουρασμένους, που δίνουν τον ύπνο τους και τον λιγοστό χρόνο τους, για να διακονήσουν και βοηθήσουν τον συνάνθρωπο τους. Εκεί μοσχοβολά παράδεισος. Άγιοι άνθρωποι, υπάρχουν δίπλα μας. Στην καθημερινότητα μας, μόνο που δεν είναι απόλυτο να φοράνε ράσα και να έχουν μακριά γένια. Ούτε οπωσδήποτε να ζουν σε κάποιο μακρινό μοναστήρι. Είναι δίπλα στην πόρτα μας. Στο διπλανό κουδούνι της πολυκατοικίας μας. Είναι όλοι εκείνοι που σιωπηλά και αθόρυβα, δίχως τυμπανοκρουσίες και φαντασμαγορίες, βιώνουν σταυρική και αναστάσιμη αγάπη του Χριστού. Για εκείνους που η ζωή δεν είναι κέρδος και δύναμη, αλλά χάσιμο και δόσιμο στο όνομα της αγάπης. «Όποιος αναζητάει το ίχνος του Θεού σε αυτόν τον κόσμο, δεν θα το βρει παρά μόνο στο πρόσωπο των αρρώστων, των πεινασμένων, των φυλακισμένων, των ξένων… Όποιος έχει αγόγγυστα σκατοσκουπίσει άρρωστο είναι μείζων όλων των τιτάνων της θεολογίας.»

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►
0 σχόλια

Υπομονή και Αγάπη,

 Αυτοί που διακονούν αρρώστους με υπομονή και αγάπη,αν έχουν αμαρτίες, σβήνουν τις αμαρτίες τους, με τη θυσία που κάνουν...

Αν δεν έχουν αμαρτίες, Αγιάζουν.

Άγιος Παΐσίος ο Αγιορείτης.


ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗ!!


Μιχάλης Αντωνιάδης


read more ►
0 σχόλια

ο Ιησούς εύωδία του στο ανθρώπινο γένος.

 Πλησιάζει ο ταπεινόφρων στα σαρκοβόρα θηρία και, όταν πέσει το βλέμμα τους επάνω του, γίνεται ήμερη η αγριότητα τους, και τον πλησιάζουν σαν κύριο τους, και κινούν περιποιητικά τα κεφάλια τους και γλείφουν τα χέρια και τα πόδια του διότι οσφραίνονται σ' αυτόν εκείνη την ευωδία, που εξέπεμπε ο Αδάμ πριν από την παράβαση, όταν μαζεύτηκαν κοντά του και τα 'δωσε ονόματα στον παράδεισο. Το σώμα που έλαβε από μας τους ανθρώπους ο Ιησούς το ξανάκτισε και το χάρισε σε μας με την ανθρώπινη παρουσία του. Αυτό είναι που σκόρπισε την εύωδία του στο ανθρώπινο γένος.

Όσιος Ισαάκ ο Σύρος.


Μιχάλης Αντωνιάδης


read more ►
0 σχόλια

▪️Είσθε ένας αξιοπρεπής δημοσιογράφος, με παιδεία και σας ερωτώ:

 🩸Κύριε διευθυντά,

Είμαι μια μοναχή της Ιεράς Μονής Οσίου Παταπίου, που επί 55 χρόνια της πολύτιμης ζωής μου αφιέρωσα για να ζήσω μια άλλη ποιότητα ζωής. 

▪️Δεν ξέρω αν τα κατάφερα, ο Θεός γνωρίζει – όμως, έχω μέσα μου μια πληρότητα για ό,τι προσπάθησα.

🩸Με έκπληξη είδα στο «Κ» της κυριακάτικης «Καθημερινής», 13ης Οκτωβρίου, αφιέρωμα, και με εξώφυλλο μάλιστα, στο «αρχιτεκτονικό θαύμα» όπως το αποκαλείτε του πρώτου αποτεφρωτηρίου στην Ελλάδα.

▪️Είσθε ένας αξιοπρεπής δημοσιογράφος, με παιδεία και σας ερωτώ: 

🩸Αυτό είναι το πολιτιστικό αποκορύφωμα του ανθρωπίνου προσώπου ή ο εξευτελισμός; 

▪️Το σώμα του ανθρώπου δεν είναι βιομηχανικό κατάλοιπο, που το φτιαρίζεις σαν απόβλητο. 

🩸Ο άνθρωπος είναι, αν το πιστεύετε, «εικόνα και ομοίωσις Θεού» και αξίζει τιμής, σεβασμού και αξιοπρέπειας, ακόμη και στον θάνατό του. 

▪️Πηγαίνετε στα ενδότερα του «κοσμήματος» να φρίξετε με την όλη διαδικασία και να φτύσετε ακόμη και το νερό που πίνετε. 

🩸Ακόμη και το σκυλί σου το θάβεις στην άκρη του κήπου σου, και έχεις γι’ αυτό δύο δάκρυα.

▪️Λυπηθήκατε τις κάποιες χιλιάδες που ξοδεύουν κάποιοι γι’ αυτήν την απεχθή διαδικασία αναζητώντας την αλλού. 

🩸Δεν άκουσα να λυπάται κανείς για τα εκατομμύρια που δίδονται στις εκτρώσεις, στην κραιπάλη, στα ναρκωτικά, στα «καλλυντικά», στη μόδα, στους οίκους ανοχής, στους πολέμους, στην προσφυγιά, στις σφαγές, στις βρώμικες συναλλαγές, στην προσπάθεια κάποιων ισχυρών, για να είναι πιο δυστυχισμένος ο κόσμος.

▪️Τι υποκρισία! Οχι δική σας, αλλά αυτής της παραπαίουσας κοινωνίας στη δύστυχη Ελλάδα όπως την κατήντησαν σήμερα.

🩸Μια χώρα χωρίς παιδεία, χωρίς ηθικές αξίες, χωρίς ιδανικά. 

▪️Ο,τι διεστραμμένο και ανώμαλο είναι πρόοδος στους «καθυστερημένους» Ελληνες χωρίς Θεό, και κανείς δεν διαμαρτύρεται, ούτε προσμετράει το κόστος· η βία και η αναρχία είναι δημοκρατία και ο άκρατος υλισμός θεότης, στο τίποτα της υπάρξεώς μας.

🩸Δεν με ενοχλεί τόσο η άποψίς τους, αν και αποκρουστική, ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος και εκφράζει τον ψυχισμό του, υγιή ή αρρωστημένο, με τις πράξεις του. 

▪️Με ενοχλεί η άποψις, ότι ήμασταν οπισθοδρομικοί και ξαφνικά, επιτέλους, προοδεύσαμε και γίναμε πολιτισμένοι.

🩸Υπάρχουν στη χώρα μας δύο κάστες πολιτών: 

οι προοδευτικοί κουλτουριάρηδες, που δικαιούνται επιδεικτικής απόψεως στα μέσα ενημερώσεως, και τα ταπεινά «υπόλοιπα επικρατείας», που κάνουν το «λάθος» να κάνουν τον σταυρό τους.

▪️Μην ξαναπάει κανείς στο Αουσβιτς, ούτε πουθενά αλλού για να θυμώσει και να «φρίξει» με τα κρεματόρια των ναζί. 

🩸Σε 70 χιλιόμετρα μόνο, μπορεί να διαβάσει τη «φρικτή» ιστορία της ανθρωπότητος και να «μισήσει» τα θηρία που την κατέφαγαν. 

▪️Μόνο 70 χιλιόμετρα τζάμπα! 

🩸Αλλά εκεί στη Ριτσώνα δεν είναι Αουσβιτς, είναι «πολιτισμός» στο αρχιτεκτονικό αυτό θαύμα, δεν είναι ναζί, έχει και αναψυκτήριο, να ξεχάσουν τον πόνο τους και τον εαυτό τους τον ίδιο, αφού ξεφορτώθηκαν πανεύκολα τον νεκρό, δεν λερώθηκαν καν να σκύψουν στον τάφο του. ..

▪️Θλίψις, οργή, απέχθεια για το πώς κατήντησε το έσωθεν του Ελληνα.

🩸Ο Χριστός αργεί! 

▪️Δεν χωράει στη ζωή μας, μας καθυστερεί από την κούφια καθημερινότητά μας. 

🩸Ο Χριστός και η Εκκλησία του δεν αναζητεί πελάτες. 

▪️Αγάπη αποζητεί από καθαρή καρδιά, «ότι αυτός πρώτος ηγάπησε τον κόσμον». 

🩸Σας ζητώ συγγνώμη και ευχαριστώ για τη δημοσίευση της επιστολής μου. 

▪️Δεν είναι οργή. 

🩸Είναι θλίψις γι’ αυτήν τη θολωμένη, δύστυχη Ελλάδα, που χαίρεται μόνο γιατί έμεινε στον «πολιτισμό» του ευρώ!


«ΙΟΥΣΤΙΝΑ, Μοναχή»


Μιχάλης Αντωνιάδης


read more ►
0 σχόλια

Μάθετε να εργάζεσθε το κομποσκοινάκι.

18/10/24

 «Μάθετε να εργάζεσθε το κομποσκοινάκι. Το κομποσκοινάκι θα σας οδηγήσει εκεί που εσείς δεν γνωρίζετε, σε ανώτερα επίπεδα θα σας οδηγήσει το κομποσκοινάκι.

Έχετε ένα πρόβλημα; “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με..” Έχετε έναν πειρασμό με τον άλλον, με τον γείτονα σας, με τους φίλους σας κ.ο.κ. “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”. Η ευχή θα σας δώσει τη λύση του προβλήματος σας, λύσιν του αδιεξόδου όπου ευρίσκεστε. Το κομποσκοινάκι λοιπόν, “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”...»               


 Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης


ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!


Μιχάλης Αντωνιάδης


read more ►
0 σχόλια

3 πράγματα πες στον άνθρωπο, για τον Θεό,

Λέει ο άλλος:

- Έλα με του Θεού το δρόμο και θα δεις πως θα σου πάνε όλα καλά...

- Ποιός σου είπε, ότι θα σου πάνε όλα καλά; Ο Χριστός που δεν Του πήγαιναν καλά, δεν πήγαινε με του Θεού το δρόμο; 

Ο Τίμιος Πρόδρομος που δεν του πήγαιναν καλά και του πήραν το κεφάλι, δεν πήγαινε με του Θεού το δρόμο; 

Ο Ιερός Χρυσόστομος που τον εξορίσανε στην Κουκουσό της Αρμενίας και πέθανε σαν κακούργος εκεί πέρα, δεν πήγαινε με του Θεού το δρόμο; 

Και όλοι οι Μάρτυρες που είχαν οικτρό και άδικο θάνατο, δεν πήγαιναν με του Θεού το δρόμο; Δεν υπάρχει μεγαλύτερη βλασφημία!

Προσέξτε λοιπόν μην πέσετε στην παγίδα και υποσχεθείτε σε κάποιον που θέλετε να φέρετε στο δρόμο του Θεού, ότι ερχόμενος στον Χριστιανισμό θα του έρθουν τα πράγματα στη ζωή του ευνοϊκά και θα του πάνε όλα καλά. Μπορεί να του πάνε και ανάποδα. Και τί θα γίνει τότε; Θα το βάλει στα πόδια και δεν πρόκειται να τον μαζέψεις ποτέ κοντά του. Γι’ αυτό μην σπεύδουμε να λέμε τέτοια πράγματα. 

Ο Θεός δεν υπόσχεται, ότι η ζωή του Χριστιανού στον κόσμο τούτο θα είναι παραδεισένια. Παράδεισο υπόσχεται στην άλλη ζωή.

Ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος λέει το εξής: Τρία πράγματα θα πεις στον άνθρωπο, που δεν γνωρίζει τον Θεό: 

α) θα του πεις γιατί ο Χριστός ήρθε στον κόσμο, για να γίνει άνθρωπος 

β) θα του πεις να προσεύχεται σωστά και να ζητάει την σωτηρία του από το Θεό και 

γ) θα του πεις τί πρόκειται να πάθει και να υποφέρει, από τότε που θα γίνει Χριστιανός.


Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 - 1982)


Μιχάλης Αντωνιάδης

 

read more ►
0 σχόλια