Κάθε Δευτέρα είναι αφιερωμένη εκτός των εορταζοντων Αγίων στους Αγγέλους (λόγω της Δευτέρας Παρουσίας). Διοικητής αυτών ο Αρχάγγελος Μιχαήλ μαχητής κατά των αιρέσεων ...
Τα αγγελικά τάγματα ,σαν <<φώτα δεύτερα νοερά εκ του Πρώτου και ανάρχου Φωτός τον φωτισμόν έχοντα>>.
(Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός)🕊️🌿
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Για τους αγγέλους
Είπε ο Άγιος Πορφύριος
σε κάποιον:
- Να μη στενοχωριέσαι. Θα κάνεις τις προσευχές σου, θα λες γλυκόλογα του Χριστού. Θα ζητάς ανυψώσεις μέσω των αγίων αγγέλων
Μεταφέρουν τον αγιασμό οι άγγελοι. Μόνο αυτοί μπορούν να δοξάζουν τόσο τον Θεό.
Είναι ειδικά φώτα, του πρώτου φωτός δεύτερα, που ανακλούν το πρώτο φως. Έχουν:
α΄. ιδιότητα να υμνούν τον Θεό.
β. ιδιότητα να υπηρετούν τους ανθρώπους
Αυτά να σκεφθείς και να τα επικαλείσαι. Όταν τα καλείς θα έρχονται. Είναι η φύσις τους να μας αγαπάνε. Γιατί χαίρονται όταν τα καλούμε. Έχουν τέτοια λεπτότητα που και στην προστασία τους θέλουν να κάνουν μόνο ό,τι θέλει ο άνθρωπος. Απαντούν στον διάβολο: «Με επικαλέστηκε» και τρέχουν όλο χαρά. Να τα επικαλείσαι, γιατί είναι πολύ άγιο πράγμα.....
Η αγάπη τους είναι και θεραπευτική.
Όταν κάνεις το βράδυ την προσευχή σου θα βάλεις και ψαλμωδία κι’ όταν η καρδιά σου γίνει αγαπητική να επικαλείσαι τις μεγάλες δυνάμεις, Πανάγια Χερουβείμ -να δονείται η καρδιά σου- αφήστε λίγο τον Παράδεισο και ελάτε λίγο κοντά μου.
Μιμούνται τον Δεσπότη στην αγαθοδωρία.
Η παρουσία τους εκπέμπει τέτοια ανάλαφρη μακαριότητα και χαρά.
Σου εύχομαι απόψε να κάνεις πολύ γλυκιά προσευχή, σαν ροδοπέταλα να φτάσει στα πόδια του Χριστού και να γυρίσει να σε κοιτάξει και να σου δώσει χάρη.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ : Από το Σημειωματάριο ενός Υποτακτικού.
Εκδοτική παραγωγή ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ ΑΒΕΕ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ Η ΜΑΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ. ΜΗΛΕΣΙ ΑΤΤΙΚΗΣ.
Μιχάλης Αντωνιάδης
Οι επιστήμονες απέδειξαν ότι η εμπάθεια σχετίζεται άμεσα με την εμφάνιση καρκίνου.
Ερευνητές του Τμήματος Ψυχολογίας του Hope College εξέτασαν δείγμα 35 γυναικών και 36 ανδρών με σκοπό να διερευνήσουν τις επιπτώσεις των αρνητικών συναισθημάτων.
Οι συμμετέχοντες ανακάλεσαν στη μνήμη τους οδυνηρές αναμνήσεις και δύσκολες συναισθηματικές καταστάσεις.
Οι ερευνητές εστίασαν στη μέτρηση της πίεσης του αίματος, τους καρδιακούς παλμούς, τις συσπάσεις των μυών του προσώπου και τη δραστηριότητα των ιδρωτοποιών αδένων (1).
Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να φανταστούν τι θα συνέβαινε εάν συγχωρούσαν εκείνους που τους είχαν προκαλέσει αυτά τα οδυνηρά συναισθήματα.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι σύμφωνα με τα αποτελέσματα των ερευνητών «οι σκέψεις συγχώρεσης προκάλεσαν αυξημένο ποσοστό αυτοελέγχου και συγκριτικά χαμηλότερες τιμές ψυχολογικού στρες».
Εν ολίγοις, ενώ τα αρνητικά συναισθήματα αυξάνουν τις στρεσογόνες αντιδράσεις και την παραγωγή ιδρώτα, η συγχώρεση μείωνε την πίεση και χαλάρωνε τους μύες του προσώπου.
Οι ερευνητές πρόσθεσαν επίσης ότι «…οι χρόνιες τάσεις μνησικακίας ενδεχομένως να βλάψουν την κατάσταση της υγείας, ενώ η συγχώρεση ενδεχομένως να ενισχύσει την κατάσταση της υγείας».
Τι συμβαίνει με την εμφάνιση καρκίνου;
Η μνησικακία, η μη-συγχώρεση, καταχωρείται στην ιατρική βιβλιογραφία ως νόσος, σύμφωνα με τον Dr. Steven Standiford, Επικεφαλής της χειρουργικής πτέρυγας των Κέντρων Θεραπείας Καρκίνου Αμερικής.
Επιμένει ότι η άρνηση των ανθρώπων να συγχωρέσουν εκείνους που τους έχουν πληγώσει, ή τους έχουν προκαλέσει πόνο και οδύνη, συνιστά πηγή νόσου. (2).
«Είναι σημαντικό να διαχειριζόμαστε τις συναισθηματικές μας πληγές ή διαταραχές, διότι στην ουσία παρεμποδίζουν τις αντιδράσεις ενός ατόμου που ακολουθεί θεραπευτική αγωγή, ακόμη και την προθυμία κάποιου να επιδιώξει θεραπευτική αγωγή», αναφέρει ο Standiford.
Όσον αφορά την επάρατη νόσο, η συγχώρεση ενδεχομένως να παίζει σημαντικό ρόλο στην πρόληψη του καρκίνου.
Ο Dr. Michael Barry, συγγραφέας του βιβλίου To Zήτημα της Συγχώρεσης, εκτιμά ότι 61% των καρκινοπαθών αντιμετωπίζουν ζητήματα μνησικακίας.
«Η εξάλειψη αυτών των αρνητικών συναισθημάτων, η οργή και το μίσος, δημιουργούν μια κατάσταση χρόνιας ταραχής», εξηγεί ο συγγραφέας.
«Η χρόνια ταραχή, αποδεδειγμένα, παράγει αδρεναλίνη και κορτιζόλη, οι οποίες καταστρέφουν την παραγωγή των φυσικών φονικών κυττάρων, τα οποία είναι και οι ασπίδες σωτηρίας στην πάλη κατά του καρκίνου».
Κάντε το πράξη!
Η συγχώρεση μπορεί να είναι μια πολύ απλή υπόθεση, αρκεί να αφήσετε τις οδυνηρές αναμνήσεις να πάρουν τον δρόμο της λήθης και να σκεφτείτε ότι όλοι είμαστε άνθρωποι, ακόμη κι εκείνος που σας πλήγωσε.
Ωστόσο, πριν το κάνετε αυτό, θα πρέπει πρώτα να συγχωρήσετε τον εαυτό σας που τόσο καιρό φέρετε το βάρος μίας άρνησης.
Αφήστε ελεύθερο το παρελθόν να ξεχαστεί και θα αισθανθείτε πιο υγιής και πιο ανακουφισμένος από ποτέ!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Εμείς δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε με δική μας δύναμη για τον πόνο που ζήσαμε.
Η δύναμη αυτή της συγχωρήσεως για τις πληγές που μας προξένησαν εκπορεύεται από το Πνεύμα το Άγιο.
Μιχάλης Αντωνιάδης
«Αφήνετε την ζωή σας στα χέρια του Θεού.
Ποτέ μην πιέζετε τα
πράγματα.
Μια πόρτα που δεν ανοίγει ποτέ, μην επιχειρήσετε να την σπάσετε.
Ακόμα και μέσα από την εμπάθεια των ανθρώπων, κρύβεται η πανσωστική πρόνοια του Θεού για όλους μας.»
☦️ Γέρων Ιωσήφ Βατοπεδινος.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Απόσπασμα από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι “Ο Δρόμος των Δακρύων”
Οι έξι μεταλλωρύχοι, μια συγκλονιστική διδακτική ιστορία.
Έξι μεταλλωρύχοι εργάζονται σε μια πολύ βαθιά σήραγγα και βγάζουν ορυκτά από τα έγκατα της γης. Ξαφνικά, μια κατολίσθηση φράζει την έξοδο της σήραγγας και τους απομονώνει από τον έξω κόσμο. Μόλις γίνεται αυτό, με μια γρήγορη ματιά, χωρίς να πουν λέξη, εκτιμούν την κατάσταση. Είναι όλοι τους πολύ έμπειροι και καταλαβαίνουν αμέσως πως το μεγάλο πρόβλημα θα είναι το οξυγόνο. Αν κάνουν ό,τι πρέπει, τους μένουν τρεις, το πολύ τρεισήμισι ώρες αέρα.
Ο κόσμος απέξω ξέρει πως είναι εκεί εγκλωβισμένοι, μια τέτοια κατολίσθηση όμως σημαίνει ότι θα πρέπει να ανοίξουν τη σήραγγα από την αρχή για να κατέβουν να τους βρουν. Θα προφτάσουν πριν τους τελειώσει ο αέρας;
Οι έμπειροι μεταλλωρύχοι αποφασίζουν πως πρέπει να εξοικονομήσουν όσο γίνεται περισσότερο οξυγόνο.
Συμφωνούν να κάνουν την ελάχιστη δυνατή σωματική δαπάνη. Σβήνουν τις λάμπες που κρατούν και ξαπλώνουν στο πάτωμα χωρίς να μιλάνε.
Βουβοί λόγω της κατάστασης και ακίνητοι μέσα στο σκοτάδι, είναι δύσκολο να υπολογίσουν το πέρασμα του χρόνου. Συμπτωματικά, ένας μόνο έχει ρολόι. Σ’ αυτόν λοιπόν απευθύνονται όλες οι ερωτήσεις: Πόση ώρα πέρασε; Πόση απομένει; Και τώρα;
Ο χρόνος αρχίζει να μακραίνει, τα δύο λεπτά τους φαίνονται μία ώρα. Η απελπισία πριν από κάθε απάντηση κάνει ακόμη μεγαλύτερη την ένταση που νιώθουν. Ο επικεφαλής των μεταλλωρύχων συνειδητοποιεί πως αν συνεχίσουν έτσι, η αγωνία θα τους κάνει να αναπνέουν πιο γρήγορα κι αυτό μπορεί να τους σκοτώσει. Διατάζει, λοιπόν, εκείνον που έχει το ρολόι να ελέγχει, εκείνος μόνο, το πέρασμα της ώρας. Κανένας πλέον δεν θα κάνει ερωτήσεις, θα τους ενημερώνει εκείνος κάθε μισή ώρα.
Αυτός, εκτελώντας τη διαταγή, παρακολουθεί το ρολόι του. Και μόλις περνάει η πρώτη μισή ώρα, λέει «πέρασε μισή ώρα». Ένα μουρμουρητό ακούγεται… Η αγωνία τους πλανιέται στον αέρα.
Ο κάτοχος του ρολογιού καταλαβαίνει πως, όσο περνάει η ώρα, θα είναι όλο και πιο φοβερό να τους ανακοινώνει ότι πλησιάζει το τελευταίο λεπτό. Χωρίς να το συζητήσει με κανέναν, αποφασίζει πως δεν τους αξίζει να βασανίζονται μέχρι να πεθάνουν. Έτσι, την επόμενη φορά που τους ανακοινώνει τη μισή ώρα, έχουν στην πραγματικότητα περάσει 45 λεπτά.
Δεν υπάρχει τρόπος να καταλάβουν τη διαφορά, κι έτσι δεν αμφιβάλλει κανείς.
Αφού βλέπει ότι πέτυχε το τέχνασμα, την τρίτη ενημέρωση την κάνει μία ώρα μετά. Τους λέει: «πέρασε άλλη μισή ώρα…» Και οι πέντε πείθονται ότι έχουν περάσει παγιδευμένοι, συνολικά, μιάμιση ώρα, και σκέφτονται μάλιστα πόσο μακρύς τους φαίνεται ο χρόνος.
Έτσι συνεχίζει αυτός με το ρολόι, κάθε μία ολόκληρη ώρα να τους ενημερώνει πως έχει περάσει μόνο μισή.
Στο μεταξύ, η ομάδα που επιχειρεί το έργο της διάσωσης ξέρει σε ποιον θάλαμο έχουν παγιδευτεί, και ξέρουν, επίσης, ότι θα είναι πολύ δύσκολο να φτάσουν εκεί πριν περάσουν τουλάχιστον τέσσερις ώρες.
Φτάνουν, τελικά, μετά από τεσσερισήμισι ώρες. Το πιθανότερο είναι να βρουν τους έξι μεταλλωρύχους νεκρούς.
Βρίσκουν ζωντανούς τους πέντε.
Ένας πέθανε από ασφυξία… Εκείνος που είχε το ρολόι.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι “Ο Δρόμος των Δακρύων”
Μιχάλης Αντωνιάδης
Ή μεγαλύτερη νίκη εἶναι νὰ κουμαντάρουμε τὸ νοῦ μας καὶ τὴ γλώσσα μας! Δύσκολο πολύ! Ἐκεῖ βοηθᾶ ἡ δική μας διάθεση καὶ ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ ὅταν τὴν ζητᾶμε…
Οἱ γνησίως μετανοοῦντες εἶναι τὰ πιὸ ἀγαπημένα παιδιὰ τοῦ Θεοῦ. Γιατί ἐνῶ γλυκάθηκαν στὴν ἁμαρτία, μπόρεσαν μὲ ἀγώνα καὶ τὴν ἀποστράφηκαν.
Νὰ σταυρώνεις τὰ ὑλικά τοῦ φαγητοῦ σου. Νὰ λὲς «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησον ἡμᾶς» σὲ κάθε πατάτα, σὲ κάθε κομμάτι κρέας. Μετὰ νὰ σταυρώνεις τὸ τσουκάλι. Ἁγιάζεται τὸ φαγητὸ καὶ αὐτοὶ ποὺ γεύονται ἀπ’ αὐτό.
+ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ+
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Μέσα μας έχουμε αδυναμίες και πάθη και ελαττώματα βαθιά ριζωμένα: πολλά είναι και κληρονομικά.
Όλα αυτά δεν κόβονται με μια σπασμωδική κίνηση ούτε με την αδημονία και τη βαρειά θλίψη, αλλά με υπομονή και επιμονή, με καρτερία, με φροντίδα και προσοχή.
Ο δρόμος που οδηγεί στην τελειότητα είναι μακρύς.
Εύχεσθε στο Θεό να σας δυναμώνει. Να αντιμετωπίζετε με υπομονή τις πτώσεις σας και αφού γρήγορα σηκωθείτε, να τρέχετε και να μη στέκεστε, σαν τα παιδιά, στον τόπο που πέσατε, κλαίγοντας και θρηνώντας απαρηγόρητα.
Αγρυπνείτε και προσεύχεστε για να μην μπείτε σε πειρασμό.
Μην απελπίζεστε αν πέφτετε συνέχεια σε παλιές αμαρτίες. Πολλές απ’ αυτές είναι και από τη φύση τους ισχυρές και από τη συνήθεια. Με την πάροδο του χρόνου όμως και με την επιμέλεια νικούνται.
Τίποτε να μη σας απελπίζει.
Αγίου Νεκταρίου !
Μιχάλης Αντωνιάδης
*"...πίσω ἀπό τήν κακία ὑπάρχει ἡ παραχώρηση τοῦ Θεοῦ. Τόν ἄφησε ὁ Θεός νά ἐκδηλώσει τήν κακία του, γιατί ἐμεῖς ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό διόρθωση..."*
Ἴσως κάποιος σέ βρίσει κατά παραχώρηση τοῦ Θεοῦ καί σίγουρα θά εἶναι γιά τό καλό σου. Γιατί; Γιατί ἔχεις ὑπερηφάνεια. Αὐτή ἡ ὑπερηφάνεια πρέπει νά φύγει. Ὅσο δέν τήν κόβεις μόνος σου, θά σοῦ στέλνει ὁ Θεός κάποιον νά σέ βοηθάει νά τήν κόψεις.
Καί αὐτόν τόν κάποιον, θά πρέπει νά τόν εὐχαριστήσουμε, γιατί εἶναι ὁ γιατρός μας, εἶναι ὁ ἀπεσταλμένος τοῦ Θεοῦ. Θά πρέπει νά νιώθουμε εὐγνωμοσύνη καί σ’ αὐτόν τόν ἄνθρωπο πού γίνεται ὄργανο τοῦ Θεοῦ καί προπάντων σ’ Αὐτόν πού τόν στέλνει, στόν Θεό.
Πόσο ἀνάποδα βλέπουμε τά πράγματα!
Μπορεῖ αὐτός ὁ ἄνθρωπος νά ἔχει καί δαιμονική ἐπήρρεια. Καί αὐτό ἀπό τόν Θεό εἶναι. Μπορεῖ νά εἶναι ὁ ἴδιος κακός καί διεστραμμένος καί νά τό εὐχαριστιέται κιόλας - τό κακό πού μᾶς κάνει - καί αὐτό ἀπό τόν Θεό εἶναι, κατά παραχώρηση. Ὁ Θεός τόν ἔκανε ἐλεύθερο.
Ὅλα αὐτά ὅμως εἶναι ἐλεγχόμενα ἀπό τόν Θεό. *Καί τό κακό πού θά μᾶς κάνει, θά μᾶς τό κάνει μέχρι ἐκεῖ πού θά τόν ἀφήσει ὁ Θεός καί γιά ὅσο χρόνο τόν ἀφήσει ὁ Θεός νά τό κάνει*. Γιατί δέν μπορεῖ ὁ Θεός, π.χ. νά τοῦ δώσει μία καρδιακή προσβολή καί νά τόν στείλει στήν ἐντατική; Ὅλα τά μπορεῖ. Γιατί δέν τό κάνει; Γιά νά ὠφεληθοῦμε ἐμεῖς.
Τήν ὥρα πού πάει κάποιος νά μᾶς βρίσει, δέν μπορεῖ νά τοῦ παραλύσει τό στόμα; Μέ τούς Ἁγίους συνέβαινε πολλές
φορές νά πάει ὁ δήμιος νά τόν χτυπήσει καί παρέλυε τό χέρι τους. Τούς τό παρέλυε ὁ Θεός.
*Πίσω ἀπό ὅλα εἶναι ὁ Θεός. Ὅλα εἶναι εἴτε κατά εὐδοκία, εἴτε κατά παραχώρηση Θεοῦ. Μήν ψάχνουμε ἄλλες αἰτίες*. Αὐτό παθαίνουμε καί νομίζουμε ὅτι φταίει ἡ κακία κάποιου ἀνθρώπου. Ἀλλά πίσω ἀπό τήν κακία ὑπάρχει ἡ παραχώρηση τοῦ Θεοῦ. Τόν ἄφησε ὁ Θεός νά ἐκδηλώσει τήν κακία του, γιατί ἐμεῖς ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό διόρθωση. Καί παίρνει προσωρινά ὁ Θεός τή Χάρη του ἀπό αὐτόν τόν ἄνθρωπο, γιά νά ὠφεληθοῦμε ἐμεῖς.
*➤Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου*
(Ὁμιλία 22 – 5 – 2011)
Μιχάλης Αντωνιάδης
Από πού να αρχίζεις και που να καταλήγεις;
Από τον Θεό να αρχίζεις και στον Θεό να καταλήγεις,
να μη φοβάσαι τους πειρασμούς που ξεσηκώνονται εναντίον σου, διότι με τη Χάρη του Χριστού ως καπνός διαλύονται.
Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής ο και Σπηλαιώτης.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
.png "English"){kind=small}
 |
