Εμείς δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε με δική μας δύναμη για τον πόνο που ζήσαμε.
Η δύναμη αυτή της συγχωρήσεως για τις πληγές που μας προξένησαν εκπορεύεται από το Πνεύμα το Άγιο.
Μιχάλης Αντωνιάδης
Αφήνετε την ζωή σας στα χέρια του Θεού.
«Αφήνετε την ζωή σας στα χέρια του Θεού.
Ποτέ μην πιέζετε τα
πράγματα.
Μια πόρτα που δεν ανοίγει ποτέ, μην επιχειρήσετε να την σπάσετε.
Ακόμα και μέσα από την εμπάθεια των ανθρώπων, κρύβεται η πανσωστική πρόνοια του Θεού για όλους μας.»
☦️ Γέρων Ιωσήφ Βατοπεδινος.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Απόσπασμα από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι “Ο Δρόμος των Δακρύων”,
Απόσπασμα από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι “Ο Δρόμος των Δακρύων”
Οι έξι μεταλλωρύχοι, μια συγκλονιστική διδακτική ιστορία.
Έξι μεταλλωρύχοι εργάζονται σε μια πολύ βαθιά σήραγγα και βγάζουν ορυκτά από τα έγκατα της γης. Ξαφνικά, μια κατολίσθηση φράζει την έξοδο της σήραγγας και τους απομονώνει από τον έξω κόσμο. Μόλις γίνεται αυτό, με μια γρήγορη ματιά, χωρίς να πουν λέξη, εκτιμούν την κατάσταση. Είναι όλοι τους πολύ έμπειροι και καταλαβαίνουν αμέσως πως το μεγάλο πρόβλημα θα είναι το οξυγόνο. Αν κάνουν ό,τι πρέπει, τους μένουν τρεις, το πολύ τρεισήμισι ώρες αέρα.
Ο κόσμος απέξω ξέρει πως είναι εκεί εγκλωβισμένοι, μια τέτοια κατολίσθηση όμως σημαίνει ότι θα πρέπει να ανοίξουν τη σήραγγα από την αρχή για να κατέβουν να τους βρουν. Θα προφτάσουν πριν τους τελειώσει ο αέρας;
Οι έμπειροι μεταλλωρύχοι αποφασίζουν πως πρέπει να εξοικονομήσουν όσο γίνεται περισσότερο οξυγόνο.
Συμφωνούν να κάνουν την ελάχιστη δυνατή σωματική δαπάνη. Σβήνουν τις λάμπες που κρατούν και ξαπλώνουν στο πάτωμα χωρίς να μιλάνε.
Βουβοί λόγω της κατάστασης και ακίνητοι μέσα στο σκοτάδι, είναι δύσκολο να υπολογίσουν το πέρασμα του χρόνου. Συμπτωματικά, ένας μόνο έχει ρολόι. Σ’ αυτόν λοιπόν απευθύνονται όλες οι ερωτήσεις: Πόση ώρα πέρασε; Πόση απομένει; Και τώρα;
Ο χρόνος αρχίζει να μακραίνει, τα δύο λεπτά τους φαίνονται μία ώρα. Η απελπισία πριν από κάθε απάντηση κάνει ακόμη μεγαλύτερη την ένταση που νιώθουν. Ο επικεφαλής των μεταλλωρύχων συνειδητοποιεί πως αν συνεχίσουν έτσι, η αγωνία θα τους κάνει να αναπνέουν πιο γρήγορα κι αυτό μπορεί να τους σκοτώσει. Διατάζει, λοιπόν, εκείνον που έχει το ρολόι να ελέγχει, εκείνος μόνο, το πέρασμα της ώρας. Κανένας πλέον δεν θα κάνει ερωτήσεις, θα τους ενημερώνει εκείνος κάθε μισή ώρα.
Αυτός, εκτελώντας τη διαταγή, παρακολουθεί το ρολόι του. Και μόλις περνάει η πρώτη μισή ώρα, λέει «πέρασε μισή ώρα». Ένα μουρμουρητό ακούγεται… Η αγωνία τους πλανιέται στον αέρα.
Ο κάτοχος του ρολογιού καταλαβαίνει πως, όσο περνάει η ώρα, θα είναι όλο και πιο φοβερό να τους ανακοινώνει ότι πλησιάζει το τελευταίο λεπτό. Χωρίς να το συζητήσει με κανέναν, αποφασίζει πως δεν τους αξίζει να βασανίζονται μέχρι να πεθάνουν. Έτσι, την επόμενη φορά που τους ανακοινώνει τη μισή ώρα, έχουν στην πραγματικότητα περάσει 45 λεπτά.
Δεν υπάρχει τρόπος να καταλάβουν τη διαφορά, κι έτσι δεν αμφιβάλλει κανείς.
Αφού βλέπει ότι πέτυχε το τέχνασμα, την τρίτη ενημέρωση την κάνει μία ώρα μετά. Τους λέει: «πέρασε άλλη μισή ώρα…» Και οι πέντε πείθονται ότι έχουν περάσει παγιδευμένοι, συνολικά, μιάμιση ώρα, και σκέφτονται μάλιστα πόσο μακρύς τους φαίνεται ο χρόνος.
Έτσι συνεχίζει αυτός με το ρολόι, κάθε μία ολόκληρη ώρα να τους ενημερώνει πως έχει περάσει μόνο μισή.
Στο μεταξύ, η ομάδα που επιχειρεί το έργο της διάσωσης ξέρει σε ποιον θάλαμο έχουν παγιδευτεί, και ξέρουν, επίσης, ότι θα είναι πολύ δύσκολο να φτάσουν εκεί πριν περάσουν τουλάχιστον τέσσερις ώρες.
Φτάνουν, τελικά, μετά από τεσσερισήμισι ώρες. Το πιθανότερο είναι να βρουν τους έξι μεταλλωρύχους νεκρούς.
Βρίσκουν ζωντανούς τους πέντε.
Ένας πέθανε από ασφυξία… Εκείνος που είχε το ρολόι.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι “Ο Δρόμος των Δακρύων”
Μιχάλης Αντωνιάδης
Ή μεγαλύτερη νίκη εἶναι νὰ κουμαντάρουμε τὸ νοῦ μας καὶ τὴ γλώσσα μας!
11/10/24
Ή μεγαλύτερη νίκη εἶναι νὰ κουμαντάρουμε τὸ νοῦ μας καὶ τὴ γλώσσα μας! Δύσκολο πολύ! Ἐκεῖ βοηθᾶ ἡ δική μας διάθεση καὶ ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ ὅταν τὴν ζητᾶμε…
Οἱ γνησίως μετανοοῦντες εἶναι τὰ πιὸ ἀγαπημένα παιδιὰ τοῦ Θεοῦ. Γιατί ἐνῶ γλυκάθηκαν στὴν ἁμαρτία, μπόρεσαν μὲ ἀγώνα καὶ τὴν ἀποστράφηκαν.
Νὰ σταυρώνεις τὰ ὑλικά τοῦ φαγητοῦ σου. Νὰ λὲς «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησον ἡμᾶς» σὲ κάθε πατάτα, σὲ κάθε κομμάτι κρέας. Μετὰ νὰ σταυρώνεις τὸ τσουκάλι. Ἁγιάζεται τὸ φαγητὸ καὶ αὐτοὶ ποὺ γεύονται ἀπ’ αὐτό.
+ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ+
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Αδυναμίες και πάθη και ελαττώματα, είναι και κληρονομικά.
Μέσα μας έχουμε αδυναμίες και πάθη και ελαττώματα βαθιά ριζωμένα: πολλά είναι και κληρονομικά.
Όλα αυτά δεν κόβονται με μια σπασμωδική κίνηση ούτε με την αδημονία και τη βαρειά θλίψη, αλλά με υπομονή και επιμονή, με καρτερία, με φροντίδα και προσοχή.
Ο δρόμος που οδηγεί στην τελειότητα είναι μακρύς.
Εύχεσθε στο Θεό να σας δυναμώνει. Να αντιμετωπίζετε με υπομονή τις πτώσεις σας και αφού γρήγορα σηκωθείτε, να τρέχετε και να μη στέκεστε, σαν τα παιδιά, στον τόπο που πέσατε, κλαίγοντας και θρηνώντας απαρηγόρητα.
Αγρυπνείτε και προσεύχεστε για να μην μπείτε σε πειρασμό.
Μην απελπίζεστε αν πέφτετε συνέχεια σε παλιές αμαρτίες. Πολλές απ’ αυτές είναι και από τη φύση τους ισχυρές και από τη συνήθεια. Με την πάροδο του χρόνου όμως και με την επιμέλεια νικούνται.
Τίποτε να μη σας απελπίζει.
Αγίου Νεκταρίου !
Μιχάλης Αντωνιάδης
Εμεῖς ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό διόρθωση..
10/10/24
*"...πίσω ἀπό τήν κακία ὑπάρχει ἡ παραχώρηση τοῦ Θεοῦ. Τόν ἄφησε ὁ Θεός νά ἐκδηλώσει τήν κακία του, γιατί ἐμεῖς ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό διόρθωση..."*
Ἴσως κάποιος σέ βρίσει κατά παραχώρηση τοῦ Θεοῦ καί σίγουρα θά εἶναι γιά τό καλό σου. Γιατί; Γιατί ἔχεις ὑπερηφάνεια. Αὐτή ἡ ὑπερηφάνεια πρέπει νά φύγει. Ὅσο δέν τήν κόβεις μόνος σου, θά σοῦ στέλνει ὁ Θεός κάποιον νά σέ βοηθάει νά τήν κόψεις.
Καί αὐτόν τόν κάποιον, θά πρέπει νά τόν εὐχαριστήσουμε, γιατί εἶναι ὁ γιατρός μας, εἶναι ὁ ἀπεσταλμένος τοῦ Θεοῦ. Θά πρέπει νά νιώθουμε εὐγνωμοσύνη καί σ’ αὐτόν τόν ἄνθρωπο πού γίνεται ὄργανο τοῦ Θεοῦ καί προπάντων σ’ Αὐτόν πού τόν στέλνει, στόν Θεό.
Πόσο ἀνάποδα βλέπουμε τά πράγματα!
Μπορεῖ αὐτός ὁ ἄνθρωπος νά ἔχει καί δαιμονική ἐπήρρεια. Καί αὐτό ἀπό τόν Θεό εἶναι. Μπορεῖ νά εἶναι ὁ ἴδιος κακός καί διεστραμμένος καί νά τό εὐχαριστιέται κιόλας - τό κακό πού μᾶς κάνει - καί αὐτό ἀπό τόν Θεό εἶναι, κατά παραχώρηση. Ὁ Θεός τόν ἔκανε ἐλεύθερο.
Ὅλα αὐτά ὅμως εἶναι ἐλεγχόμενα ἀπό τόν Θεό. *Καί τό κακό πού θά μᾶς κάνει, θά μᾶς τό κάνει μέχρι ἐκεῖ πού θά τόν ἀφήσει ὁ Θεός καί γιά ὅσο χρόνο τόν ἀφήσει ὁ Θεός νά τό κάνει*. Γιατί δέν μπορεῖ ὁ Θεός, π.χ. νά τοῦ δώσει μία καρδιακή προσβολή καί νά τόν στείλει στήν ἐντατική; Ὅλα τά μπορεῖ. Γιατί δέν τό κάνει; Γιά νά ὠφεληθοῦμε ἐμεῖς.
Τήν ὥρα πού πάει κάποιος νά μᾶς βρίσει, δέν μπορεῖ νά τοῦ παραλύσει τό στόμα; Μέ τούς Ἁγίους συνέβαινε πολλές
φορές νά πάει ὁ δήμιος νά τόν χτυπήσει καί παρέλυε τό χέρι τους. Τούς τό παρέλυε ὁ Θεός.
*Πίσω ἀπό ὅλα εἶναι ὁ Θεός. Ὅλα εἶναι εἴτε κατά εὐδοκία, εἴτε κατά παραχώρηση Θεοῦ. Μήν ψάχνουμε ἄλλες αἰτίες*. Αὐτό παθαίνουμε καί νομίζουμε ὅτι φταίει ἡ κακία κάποιου ἀνθρώπου. Ἀλλά πίσω ἀπό τήν κακία ὑπάρχει ἡ παραχώρηση τοῦ Θεοῦ. Τόν ἄφησε ὁ Θεός νά ἐκδηλώσει τήν κακία του, γιατί ἐμεῖς ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό διόρθωση. Καί παίρνει προσωρινά ὁ Θεός τή Χάρη του ἀπό αὐτόν τόν ἄνθρωπο, γιά νά ὠφεληθοῦμε ἐμεῖς.
*➤Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου*
(Ὁμιλία 22 – 5 – 2011)
Μιχάλης Αντωνιάδης
Από τον Θεό να αρχίζεις και στον Θεό να καταλήγεις,
Από πού να αρχίζεις και που να καταλήγεις;
Από τον Θεό να αρχίζεις και στον Θεό να καταλήγεις,
να μη φοβάσαι τους πειρασμούς που ξεσηκώνονται εναντίον σου, διότι με τη Χάρη του Χριστού ως καπνός διαλύονται.
Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής ο και Σπηλαιώτης.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Σταύρωνε το τιμόνι 3 φορές,
«Όταν ξεκινάς να πηγαίνεις κάπου, θα σταυρώνεις το τιμόνι 3 φορές και θα λες
«Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος».…. »
Τον Μάιο του 2005 ένα ζευγάρι πού πολύ αγαπούσε τον Γέροντα πήγαιναν προς το Μοναστήρι.
Ή γυναίκα του έφερνε από τα Ιεροσόλυμα ένα σταυρό, τον όποιο της είχαν δώσει Άγιοταφίτες. Ό σύζυγος της όμως οδηγούσε με μεγάλη ταχύτητα και στην Εθνική Οδό, στο Ύψος της Θήβας, κινδύνεψαν σοβαρότατα.
Το αυτοκίνητο τους βρισκόταν ανάμεσα σε δύο νταλίκες, όταν ο άνδρας ήταν έτοιμος να προσπεράσει. Άλλα εκείνη την ώρα ανασηκώθηκε το καπό, ακούστηκε ένας θόρυβος σαν έκρηξη, ράγισε το παρμπρίζ και βούλιαξε ο ουρανός του αυτοκινήτου.
Ξαφνικά, δεν έβλεπε μπροστά του σχεδόν τίποτα. Ή γυναίκα κραύγασε «Παναγία μου!» και, χωρίς να το καταλάβουν, βρέθηκαν δεξιά. Πίσω τους ακριβώς είδαν ένα όχημα Οδικής Βοήθειας, λες και τους περίμενε.
Στην καφετέρια πού ήταν κοντά, οι άνθρωποι με τους οποίους μίλησαν τούς είπαν πώς «είχαν άγιο».
Τηλεφώνησαν στο Μοναστήρι, για να πουν το γεγονός και να μην τους περιμένουν γρήγορα. Άκουσαν τότε τη μοναχή να τους λέει:
— Ά, γι’ αυτό ο Γέροντας ήταν ανήσυχος και έλεγε: «Τρέξε, Κύριε!Τρέξε, Κύριε!».
Όταν έφτιαξαν το αμάξι, πήγαν στο Μοναστήρι και διηγήθηκαν με λεπτομέρειες όσα πέρασαν. Ό Γέροντας είπε:
— Πρόσεξε Τι θα σου πω.
Όταν ξεκινάς να πηγαίνεις κάπου, θα σταυρώνεις το τιμόνι 3 φορές και θα λες: «Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος». Δεν θα παθαίνετε τίποτα. Άκου τώρα τι έγινε.
Την ώρα πού συνέβη αυτό, εγώ το είδα. Και είδα την Υπεραγία Θεοτόκο να φεύγει απ’ το Μοναστήρι, να πιάνει το τιμόνι και αυτός να σκάει. Δεν την είδες εσύ την Υπεραγία Θεοτόκο;
Μιχάλης Αντωνιάδης
Ο Θεός αποκαλύπτεται κυρίως στους γνήσια ταπεινούς.
Ο Θεός αποκαλύπτεται κυρίως στους γνήσια ταπεινούς.
Κρύβεται συνήθως από τους υπερήφανους.
Ο Θεός αναπαύεται στην πραότητα και στην ταπείνωση! Η ταπείνωση κοντεύει να καταστεί άγνωστη, αχρείαστη και άχρηστη στον κόσμο μας. Η έξαρση της έπαρσης σήμερα αποτελεί προσόν, δύναμη, κόσμημα, ισχύ, κύρος.
Ο Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης έλεγε:
Ο Θεός αποκαλύπτεται στους λεβέντες!
Μοναχός Μωϋσής Αγιορείτης.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Πρόνοια του Θεού,
8/10/24
Τίποτα δεν γίνεται χωρίς την πρόνοια του Θεού, και όπου υπάρχει η πρόνοια του Θεού, σίγουρα αυτό που συμβαίνει, όσο πικρό κι αν είναι, θα φέρει ωφέλεια στην ψυχή.
Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!
Μιχάλης Αντωνιάδης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
.png "English"){kind=small}
