Όταν πήγα για πρώτη φορά στον πατέρα Πορφύριο,

 Όταν πήγα για πρώτη φορά στον πατέρα Πορφύριο, 

τώρα ήδη Άγιο Πορφύριο ...

Α μου συνέβη και με τον πατέρα Παΐσιο ...Ηθελα να του πω τα βάσανά μου και κάθησα και έγραψα ένα ολόκληρο τετράδιο τόσο δα... και λέω σας παρακαλώ θέλω να με ακούσετε γιατί έχω πολλά προβλήματα τα οποία πρέπει να σας τα πω ωραία να καθίσουμε ... Κάθησε έτσι με ένα  χαριτωμένο τρόπο με κοίταγε μισοχαμογελώντας... Αρχισε μου λέει ..

Αρχίζω λοιπόν να διαβάζω εγώ πρώτη σελίδα δεύτερη  σελίδα τρίτη σελίδα... Ξαφνικά όπως διάβαζα  γυρίζω και τον κοίταω.... κοίταγε χαμογελώντας τον ουρανό..Του είπα γιατί χαμογελάτε πάτερ;....Και μου λέει πώς να στο πω... Κοίταξε μου λέει πετάει το αεροπλάνο πετάει πετάει πετάει και χίλια πράγματα του συμβαίνουν, ώσπου βρίσκει το αεροδρόμιο και προσγειώνεται.. Κοίταξε να δεις μου λέει.... τα περισσότερα προβλήματα καταργούνται δεν λύνονται δεν χρειάζονται λύση....Το 95% των προβλημάτων του ανθρώπου είναι ψεύτικα ... Αλλά λέει αυτό για να το δεις 

πρέπει να μπεις από την μεταφυσική πύλη...Ώσπου καταλαβαίνεις το 

«ενός έστι χρεία».....

read more ►

Έχει ο Θεός,

Μιχάλης Αντωνιάδης

 

read more ►

Χορτάτο Πνεύμα, θέλει λίγη Τροφή,

 Τί ευλογία ήταν αυτή! Όπως ευλόγησε ό Χριστός τους πέντε άρτους καί τά δύο ψάρια…τα ευλόγησε και ο Άγιος Παϊσιος

Ό π. Χαράλαμπος Α., εφημέριος Καλλιθέας Κονίτσης, αναφέρει:

«Κάποια χρονιά, μετά τήν πανήγυρη τής Λαύρας, ήρθα έξι ώρες μέ τά πόδια, γιά νά δώ τόν Γέροντα Παΐσιο στήν “Παναγούδα”.

Είχα εικοσιπέντε χρόνια νά τόν δώ.

Τόν βρήκα μέσα στό δάσος.

Τί ευλογία ήταν αυτή! Όπως ευλόγησε ό Χριστός τους πέντε άρτους καί τά δύο ψάρια...τα ευλόγησε και ο Άγιος Παϊσιος

Μέ γνώρισε αμέσως καί τό σπουδαίο ήταν ότι μού είπε τήν ημερομηνία, πότε έγινα διάκονος καί πότε πρεσβύτερος. Τού λέω:

– Πάτερ, δέν θά κάνουμε αγάπη νά φάμε λίγο;

– Έχω, μού λέει.

«Μού έδειξε μιά σακκούλα νάϋλον πού μέσα είχε τρείς ντομάτες πολύ μικρές καί μιάμιση φρυγανιά.

Σκέφθηκα: “Ετούτα θά φάμε;” Δέν βάσταξα καί τού είπα:

– Τί νά φάμε απ’ αυτά, Γέροντα; Εγώ έχω νηστικός από τά χθες. Εμένα δέν μέ φθάνουν είκοσι τέτοιες ντομάτες.

«Μού απάντησε:

– Παπά-Χαράλαμπε, θά κάνουμε προσευχή, θά τά ευλογήσεις εσύ καί θά περισσέψουν.

«Άνοιξε τήν σακκούλα, τήν έσχισε σέ σχήμα Σταυρού καί τήν άπλωσε σάν τραπεζομάντηλο. Μούβαλε δύο ντομάτες εμένα καί μία φρυγανιά, καί κείνος κράτησε τήν μισή φρυγανιά καί μία ντομάτα.

Λοιπόν σηκωθήκαμε, κάναμε προσευχή κανονικά καί μετά είπε: “Πάτερ άγιε, ευλόγησον”.

Ευλόγησα καί φάγαμε. Πού πήγε όλη εκείνη ή πείνα;

Είχα χορτάσει τελείως.

Σάν νά μούχε βουλώσει κάποιος τόν λαιμό. Χόρτασα καί δέν μπορούσα νά φάω όλη τήν φρυγανιά, άφησα καί λίγο. Ήθελα όλο νερό.

Μού έλεγε ό Γέροντας:

– Φάε, παπά-Χαράλαμπε.

– Τί νά φάω, Γέροντα, χόρτασα.

»Όλη τήν ημέρα μετά, όπου πήγα, ούτε νά φάω μπορούσα ούτε νά κερασθώ. Μόνο “νερό, νερό, νερό” ζητούσα συνέχεια.

Μού έκανε εντύπωση καί ύστερα, όταν περπατούσα μόνος μου, έλεγα:

 “Τί ευλογία ήταν αυτή! Όπως ευλόγησε ό Χριστός τους πέντε άρτους καί τά δύο ψάρια καί χόρτασαν πέντε χιλιάδες άνδρες, χωρίς γυναίκες καί παιδιά. Ευλογία Κυρίου!”».

Από τό βιβλίο: Βίος Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου, – Ιερομονάχου Ισαάκ Άγιον Όρος, 2016 σελ. 562-563

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Αιώνια Γιορτή,

 

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Κακή συναλλαγή, Όταν η προσφορά δεν είναι αποτέλεσμα αγάπης,

 Βλέπεις κάποιες κυρίες που κάνουν Φανουρόπιτες κάθε μέρα για «ευλογία και υγεία», και για να βρεθεί κανένας καλός γαμπρός για την κόρη, ενώ δεν έχουν κάνει ποτέ πρόσφορο στην Εκκλησία ,

δεν έχουν εξομολογηθεί ποτέ και πάνε να κοινωνήσουν το Πάσχα έτσι για το καλό.  (Η σύγχρονη θρησκευτική  ειδωλολατρία στα καλύτερά της).

Μεγαλύτερη χάρη θα έχει κάποιος αν πάει μια τυρόπιτα ή ένα γλυκό στον κόσμο της Εκκλησίας στο αρχονταρίκι έτσι για να το μοιράσει από αγάπη, ελεημοσύνη και χαρά στον κόσμο, παρά αυτός που πιστεύει  ότι με τις πολλές φανουρόπιτες θα πάει στον Παράδεισο ή θα έχει περισσότερη υγεία και ευλογία.

Η προσφορά στην Εκκλησία είναι αποτέλεσμα. «Σε αγαπώ τόσο πολύ , που δεν αντέχω να μην σου προσφέρω κάτι, που δεν αντέχω να μην σε δω». Αυτό είναι το αίτιο , αυτή είναι η ρίζα. Από εκεί ξεκινάμε…

Όταν η προσφορά δεν είναι αποτέλεσμα αγαπητικής διάθεσης, τότε είναι μια Κακή συναλλαγή που δεν βγάζει πουθενά. Κοροϊδεύουμε τον Θεό και τον εαυτό μας με πλανεμένες ιδέες. Πολλές φορές η ειδωλολατρική στάση έχει την εξής έκφραση «Πάτερ αν κάνω αυτό ή εκείνο θα πιάσει ; ; ; ; !».Τότε ο δύστυχος ο παπάς αρχίζει να νιώθει σαν τον μάγο του ΟΖ. Το ραβδί της μάγισσας Κίρκης μας λείπει τελικά. Γιατί οι Ναοί γεμίζουν του Αγίου Φανουρίου με τις φανουρίπιτες ενώ είναι άδειοι σε άλλους μεγάλους Αγίους της Εκκλησίας; Μήπως τελικά τοποθετούμε την παρασκευή της φανουρόπιτας ώς μια "μαγική" προσφορά; (Σου έκανα για να μου κάνεις;). Μακάρι κάθε χρόνο η προσφορά της φανουρόπιτας να είναι αποτέλεσμα αγάπης, θυσίας και τιμής στον Άγιο και μόνο αυτό. Την καρδιά και τη ζωή μας θα την προσφέρουμε στο Χριστό; Αυτό ειναι το ερώτημα που καίει  . . . 

Πολλές οι φανουρόπιτες σήμερα ελάχιστα τα πρόσφορα που θα γίνουν Σώμα Χριστού. Γιατί άραγε;

Καλές είναι οι φανουρόπιτες και η τιμή στον Άγιο Φανούριο αλλά πριν φτιάξουμε φανουρόπιτα ας τρέξουμε στο πετραχήλι να «φτιάξουμε» την ψυχή μας.

Επιστροφή, λοιπόν, στην Ορθόδοξη παράδοση που έχει ως  βάση τη θεραπεία από τα πάθη μέσα από την άσκηση και τον πόθο της σωτηρίας για τη Βασιλεία των Ουρανών.

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Όλη η Ελλάδα σε μια στάση... συγνώμη,

 

Όλη η Ελλάδα σε μια στάση... συγνώμη σε μια εικόνα ήθελα να πω.Το παρόν έργο είναι τοποθετημένο έξω από ένα ξενοδοχείο στον Καλαθά Χανίων.Ναι ναι στην Κρήτη την λεβεντογέννα μας...

Θἄρθη πρῶτα ἕνα ψευτορωμαίϊκο· νὰ μὴ τὸ πιστέψετε· θὰ φύγη πίσω.

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ!!

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Ο ομορφότερος ηθοποιός του κόσμου

 

Ο ομορφότερος ηθοποιός του κόσμου -έτσι τουλάχιστον τον κατέγραψε το Σύστημα που φροντίζει να ελέγχει τα τού πλανήτη Γή-, έφυγε και το FB γέμισε από αναρτήσεις που ασχολούνται με τα πεπραγμένα του, τα γούστα του, τίς ίντριγκές του, τούς γάμους του, τα νόθα παιδιά του, την εμφάνισή του, τα πολιτικά του πιστεύω...

Προσωπικά 

θα προσπαθήσω να δώσω μία διαφορετική διάσταση στο γεγονός. Κάποια στιγμή τα γηρατειά επισκέπτονται όλους τούς ανθρώπους και μετά ακολουθεί νομοτελειακά ο θάνατος...

Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον και το μόνο σίγουρο στη ζωή μας, είναι ότι κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, η ζωή τελειώνει.

Είναι η περίοδος τής ζωής τού ανθρώπου που επηρεάζει δραστικά τίς σωματικές δυνάμεις, ειδικά όταν συνοδεύονται από διάφορες αρρώστιες.

Αυτή η κάμψη αντανακλάται όπως είναι φυσικό και στον ψυχικό κόσμο, που προσπαθεί να προσαρμοστεί σε μία κατάσταση που δεν τού αρέσει. Που δεν συμφωνεί με τίς επιδιώξεις τής μέχρι τότε προσωπικότητάς του.

Ο συγκεκριμένος ηθοποιός λοιπόν είχε την "τύχη" να ζήσει ό,τι καλύτερο τού έδινε ο κόσμος (με την γενικότερη έννοια τού όρου) στο έπακρο. Δόξα, φήμη, χρήματα, έρωτες, ναρκισισμός, εξουσία, απολαύσεις κι ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί. Μιά ζωή που οι περισσότεροι από μάς θα ήθελαν να ζήσουν. Ουσιαστικά καλύτερη βιτρίνα, δεν θα μπορούσε να βρεί το Σύστημα που διαφεντεύει αυτόν το πανέμορφο πλανήτη, για να πουλήσει το "εμπόρευμά" του.

Ο καιρός όμως περνάει, το γήρας έρχεται κι ο συγκεκριμένος ηθοποιός δηλώνει δημόσια ότι είναι αηδιασμένος απ τη ζωή κι ό,τι θέλει να έρθει το τέλος του όσο γίνεται πιό γρήγορα...

Τι έγιναν όμως όλα όσα φανταχτερά έζησε και που περιέγραψα πιό πάνω ; Τι τού προσέφεραν τελικά ; Τώρα που η Αλήθεια έκανε την εμφάνισή της, καλύπτοντας όλα όσα ανούσια και ψεύτικα έλαμπαν μέχρι τότε, τι έμεινε ...;

Μία κατάθλιψη και μία πικρή διαπίστωση ότι εκ τού αποτελέσματος φαίνεται ότι όλα έγιναν λάθος ; Διαφορετικά γιατί να μην είναι ικανοποιημένος και ευτυχισμένος ; Γιατί να μην επιθυμεί άλλο τη ζωή του ?

Αυτή τη ζωή που έθρεφε με κάθε τρόπο το ΕΓΩ του-αλλά όχι την ψυχή του-, το οποίο ήταν άμεσα συνδεδεμένο με τίς αισθήσεις του.

Το ΕΓΩ που κάποια στιγμή εξαφανίζεται μαζί μ αυτές. 

Το ΕΓΩ που έχει ημερομηνία λήξης.Τ

ο ΕΓΩ που μάς εμποδίζει να γνωρίσουμε τον πραγματικό μας Εαυτό. Αυτόν τον Εαυτό που μάς παραπέμπει στη θεία καταγωγή μας...

Τα γηρατειά, όπως επίσης και η αρρώστεια είναι μιά ύστατη προσπάθεια τής φύσης να μάς τον θυμίσει (τον ανώτερο εαυτό μας)...

Ο φυσικός θάνατος λοιπόν ενός τέτοιου προσώπου, δεν είναι ευκαιρία για επανενθύμιση και ανασκόπηση τής "απαστράπτουσας" ζωής του και τών συστατικών της, αλλά μία ακόμη ευκαιρία που δίνει ο Δημιουργός και γνώστης τών πάντων σε όλους μας, για ενδοσκόπιση, για επανέλεγχο τών ανώτερων αξιών...Αυτών που θα μάς φωτίσουν να βρούμε σαν ψυχές τον δρόμο τής επιστροφής...

Τον δρόμο που ακολούθησε στο τέλος ο άσωτος υιός και επέστρεψε στον Πατέρα του...Στο αληθινό του σπίτι...

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Να ΕλπίΖεις ΠΑΝΤΑ,

 

«Η τελευταία και οριστική νίκη του διαβόλου είναι, όταν σπέρνει σε μία ψυχή την απαισιοδοξία» 

(Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗ!!

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

Ή Μονάκριβη μας Παναγία, ανθίζει καί ή Επιστήμη Μπροστά της Αδύναμη,

Σέ ικετεύω Παναγία Μανούλα μας, άνοιξε πόρτες καί  παράθυρα στά νοσοκομεία καί πήγαινε νά δώσεις υγεία νά καταλαγιασεις  πόνους, Φέρε τή γαλήνη Σου σέ όλο τόν πλανήτη, Δώσε εσύ τήν δύναμη Σου στούς Αρρώστους πού παλεύουν μέ θέματα υγείας.. Εσύ έχεις Παναγία μου μέσα πόνο μητρικό καί νά δώσεις στούς Αρρώστους τό δικό Σου γιατρικό.....

 Ή Μονάκριβη μας Παναγία τού χάρου τό θαύμα Της θά τό κάνει.. 

Η Παναγία όπως κάθε χρόνο έτσι καί φέτος στό νησί μας  ανθίζει... Καί άς ζούμε από τά μυαλά μερικών τό χάος.. Εκείνη ανθίζει καί ή Επιστήμη Μπροστά της Είναι Αδύναμη νά βγάλει συμπέρασματα... . Κρατώ αυτό πού βλέπω καί προσκυνώ..... Μεγαλώνει τήν πίστη μου γαλήνιαζει τήν ψυχή μου... Δέν τήν μαυρίζει μέ τίς πονηριές τής ανθρώπινες πού ζούμε γύρω μας όλοι..

ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!!

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►

*Η δύναμη των πρεσβειών της Παναγίας*,

 

*Η δύναμη των πρεσβειών της Παναγίας*

«Κάποτε, γύρω στο 1900, υπήρχε στο Άγιον Όρος ένας περίφημος Πνευματικός, ο παπα-Γιάννης. Ήταν Γέροντας στο κελί «Άξιόν Εστι», όπου κατά την παράδοση ο Αρχάγγελος Γαβριήλ με μορφή μοναχού παρέδωσε τον Θεομητορικό ύμνο «Άξιόν Εστίν».

Διηγείται, λοιπόν, αυτός ο παπα-Γιάννης, που ήταν Σερραίος, ότι κάποτε πήγε να εξομολογηθεί σ΄αυτον ένας νέος, που εργαζόταν στη Σκήτη του Αγίου Ανδρέου, το Σεράι, και του είπε:

Όταν ήταν μικρός, πέθανε! Αμέσως τότε η μητέρα του έτρεξε στην Εκκλησία να προσευχηθεί. Ήταν στα περίχωρα των Σερρών.

Οι γειτόνισσες πήγαν αμέσως και φρόντισαν, άλλαξαν το παιδί και το ετοίμασαν για τον ενταφιασμό.

Η μητέρα, όλο αυτό το διάστημα των 2, 3, 5 ωρών ήταν στον Ναό του χωριού και προσηύχετο θερμά στην Υπεραγία Θεοτόκο.

Κατόπιν επέστρεψε στο σπίτι της και τους έδιωξε όλους· Παραξενεύτηκαν …Ήταν και χήρα με μονάκριβο παιδί και όλοι έλεγαν μήπως έπαθε τίποτα.

Όταν βγήκαν όλοι έξω, άλλαξε ρούχα, ετοιμάστηκε, πήγε δίπλα στο νεκρό παιδί της, ξάπλωσε και είπε:

– Σήκω εσύ, παιδί μου, είσαι μικρός. Εγώ θα πάρω τη θέση σου. Είναι εντολή της Παναγίας. Όταν μεγαλώσεις, θα πας να την υπηρετήσεις στο Περιβολι της, στο Άγιον Όρος.

Το παιδί αναστήθηκε και η μητέρα πέθανε! Όταν έγινε 20 περίπου ετών, πήγε στο Άγιον Όρος και εργαζόταν ως εργάτης. Όταν, όμως, εξομολογήθηκε στον παπα-Γιάννη και του είπε το τι συνέβη στην ζωή του, τι είδε και τι άκουσε η ψυχή του, όσο το σώμα του παρέμενε νεκρό και το φρόντιζαν οι γυναίκες του χωριού, τότε ο Γέροντας, ο παπα-Γιάννης δηλαδή, του συνέστησε μια συνοδεία μακρινή, στα Κατουνάκια και εκεί, εκάρη μοναχός και εκοιμήθη οσιακώς ύστερα από λίγα χρόνια.

Μετά την κοίμηση του νέου ο παπα-Γιάννης διηγείτο αυτό το γεγονός της νεκραναστάσεως, όχι όμως και το τι είδε ο μικρός.

Αν της πονεμένης και πιστεύουσας αυτής μάνας η προσευχή έφερε τέτοιο πλούσιο και παράδοξο καρπό και αποτέλεσμα, πόσο μάλλον οι αιτήσεις μας και οι παρακλήσεις μας μέσα στη Θεία Λατρεία όταν γίνονται εξ όλης ψυχής και εξ όλης καρδίας!

Αξιοθαύμαστοι είναι οι λόγοι του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά προς την Παναγία μας: ΄΄Κανένας δεν μπορεί να προσέλθει κοντά στον Θεό, παρά μόνο δια πρεσβειών της Υπεραγιας Θεοτόκου προς τον εξ Αυτής γεννηθέντα και Σωτήρα, Κύριον ημών Ιησουν Χριστόν.

Και κανένα χάρισμα δεν μπορεί να δοθεί μήτε στους Αγγέλους, μήτε στους πιστούς χριστιανούς, παρά μόνο δια μέσου της Θεοτόκου, της Θεομήτορος. 

Η Παρθένος είναι ο Ταμίας και ο Πρύτανις του πλούτου και των Τριαδικών χαρισμάτων της Θεοτητος και σ΄Αυτην αποβλέπουν και ελπίζουν όλες οι ανώτερες Ουράνιες Δυνάμεις των Χερουβείμ και Σεραφείμ, των Αγγέλων και των Αρχαγγέλων…. Και μόνον η ενθύμησις της Υπεραγιας Θεοτόκου, αγιάζει τον πιστό χριστιανό.΄΄(ομιλια εις την Κοιμησιν, ΛΖ΄, PG 151)

Εμπειρίες κατά την Θεία Λειτουργία,του π. Στέφανου Αναγνωστόπουλου, σελ. 114-5.

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►