Αθώος ή ένοχος; Ο Σωκράτης ξαναδικάζεται,

Στιγμιότυπο από τη δίκη του Σωκράτη τον Μάιο του 2011 στη Νέα Υόρκη,

Μαρία Θερμού 

Η δίκη του επαναλαμβάνεται 2.500 χρόνια μετά, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών,

Η δίκη του Σωκράτη ξαναγίνεται 2.500 χρόνια μετά, στις 25 Μαΐου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Την δίκη αναλαμβάνουν διακεκριμένοι δικαστές και νομικοί της Ελλάδας και του εξωτερικού, που θα διερευνήσουν τα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, τα οποία βρίσκονται πίσω από τις κατηγορίες που αντιμετώπισε ο Σωκράτης και θα τα εξακοντίζουν στο σήμερα. Για την τύχη του Σωκράτη θα αποφασίσει όμως το κοινό, που θα παρακολουθήσει τη δίκη και θα βρεθεί αντιμέτωπο με τα επιχειρήματα κάθε πλευράς. Η παρακολούθηση της δίκης εξάλλου θα γίνεται και μέσω Διαδικτύου με live streaming.

Στην... προηγούμενη δίκη που έγινε τον Μάιο του 2011 στο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Νέας Υόρκης, ο Σωκράτης αθωώθηκε

Βασικό ερώτημα του εγχειρήματος είναι, αν αιώνες μετά από το θάνατο του μεγάλου φιλόσοφου (το 399 π. Χ.) μπορεί να επανεξετασθεί η υπόθεση της αθώωσης ή ενοχοποίησής του, υπό το πρίσμα του χρόνου που μεσολάβησε και σύμφωνα με τη επικρατούσα σήμερα αντίληψη για τη δικαιοσύνη. Αγορεύσεις και επιχειρήματα θα ακουστούν έτσι και από τις δύο πλευρές (κατήγοροι και υπερασπιστές) μέσα από τα οποία θα γίνει και η επαναπροσέγγιση στην συμβολή του Σωκράτη στο πεδίο της φιλοσοφίας αφενός και αφετέρου στη δημόσια ζωή της αρχαίας Αθήνας. 

Θυμίζουμε ότι η κατηγορία με την οποία οδηγήθηκε σε δίκη ο Σωκράτης ήταν η ασέβεια προς τους θεούς της πόλης, η εισαγωγή «καινών δαιμονίων» στην Αθήνα και η διαφθορά, ως εκ τούτου, των νέων. Από τους 500 αθηναίους πολίτες που ψήφισαν ένοχο τον έκριναν οι 280.

Στη σύγχρονη δίκη δικαστές θα είναι οι: Λόρδος Richard Aikens, δικαστής, μέλος του Εφετείου της Αγγλίας και της Ουαλίας (Αγγλία). Sophie - Caroline De Margerie, δικαστής στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους (Γαλλία). Pierre Delvolvι, μέλος της Ακαδημίας Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών της Γαλλίας. Stephan Gass, αντιπρόεδρος του Εφετείου της Ελβετίας. Δρ Giusep Nay, πρώην πρόεδρος του Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου της Ελβετίας. Loretta Preska, πρόεδρος του Αμερικανικού Περιφερειακού Δικαστηρίου της Νότιας Περιφέρειας της Νέας Υόρκης. Αννα Ψαρούδα - Μπενάκη, ακαδημαϊκός, ομ. καθηγήτρια Ποινικού Δικαίου, πρώην πρόεδρος της Βουλής. Βασίλειος Ρήγας, πρώην αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου. Σερ Stephen Sedley, μέλος του Εφετείου της Αγγλίας και της Ουαλίας. Franηois Terrι, μέλος της Ακαδημίας Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών (Γαλλία). Harm Peter Westermann, καθηγητής Νομικής στο Πανεπιστήμιο του Τύμπινγκεν (Γερμανία).

Υπέρ του Σωκράτους θα είναι οι δικηγόροι: Michael Beloff (Αγγλία) και Patrick Simon (Γαλλία). Και υπέρ Αθηναίων οι δικηγόροι: Ηλίας Αναγνωστόπουλος, αν. καθηγητής Ποινικών και Εγκληματολογικών Σπουδών και δρ Αντώνης Παπαδημητρίου, πρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση.

Να σημειωθεί πάντως, ότι στην... προηγούμενη δίκη, που έγινε τον Μάιο του 2011 στο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Νέας Υόρκης, με πρωτοβουλία του Ιδρύματος Ωνάση, ο Σωκράτης αθωώθηκε!

Η νέα δίκη θα πραγματοποιηθεί στην ελληνική, αγγλική και γαλλική γλώσσα, με ταυτόχρονη μετάφραση στην κεντρική σκηνή της Στέγης ώρα 18:30

Αναδημοσιευσα Από Βημα

read more ►

Βρετανία: 1942 ανέλυαν τον Χίτλερ κατά των Εβραίων,

 

 

 

 

Σχετικό έγγραφο περιήλθε στην κατοχή του ιστορικού Σκοτ Αντονι,

 

Μια ψυχολογική μελέτη των ομιλιών του Χίτλερ που έγινε από την υπηρεσία παρακολούθησης του BBC το 1942 είχε επισημάνει την «παράνοιά» του στο θέμα των Εβραίων, όπως αποκαλύπτει σε σημερινή του ανακοίνωση το πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ.

 

Ένα έγγραφο που ανήκε στην οικογένεια του γνωστού κοινωνιολόγου Μαρκ Έιμπραμς, ο οποίος στη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου εργαζόταν στην υπηρεσία παρακολούθησης του BBC, περιήλθε στην κατοχή του ιστορικού Σκοτ Άντονι.

 

Αυτή η υπηρεσία ανέλυε τις ραδιοφωνικές εκπομπές της κατεχόμενης Ευρώπης και της Γερμανίας και έφτιαχνε μια σχετική αναφορά κάθε εβδομάδα. Η υπηρεσία παρακολούθησης της προπαγάνδας του εχθρού, σε συνεργασία με μια ομάδα ψυχολογικής έρευνας, προσπαθούσε κυρίως να κατανοήσει τα ψυχολογικά κίνητρα του Χίτλερ μέσω των ομιλιών του.

 

Η μελέτη, την οποία είχε ζητήσει ο Μαρκ Έιμπραμς από έναν συνάδελφό του, τον Τζόσεφ Μακάρντι, αναφέρεται το 1942 στις «νοσηρές τάσεις» που εμφάνιζε ο Χίτλερ και την αυξανόμενη εμμονή του για το «εβραϊκό δηλητήριο».

 

«Το έγγραφο δείχνει ότι οι μυστικές υπηρεσίες είχαν υποψιαστεί τι συνέβαινε (…) Μπροστά στις αποτυχίες στο εξωτερικό, ο Χίτλερ επικεντρωνόταν σε αυτό που πίστευε ότι είναι ο εσωτερικός εχθρός, οι Εβραίοι», επισημαίνει ο ιστορικός Σκοτ Άντονι.

 

«Με δεδομένα όσα γνωρίζουμε σήμερα, δηλαδή την αρχή της εφαρμογής της 'τελικής λύσης', η μελέτη αυτή είναι οδυνηρή», πρόσθεσε ο Άντονι.

 

Ο Μακάρντι αποδίδει στον Χίτλερ «ένα σύμπλεγμα μεσσία», εξαιτίας του οποίου πίστευε ότι όφειλε να ξεκινήσει μια σταυροφορία κατά του κακού, το οποίο ενσάρκωναν, σύμφωνα με τον ίδιο, οι Εβραίοι. Η μελέτη του Μακάρντι επισημαίνει την αυξανόμενη «φοβία» του Χίτλερ απέναντι στους Εβραίους και υπογραμμίζει ότι ο Χίτλερ δεν τους θεωρούσε απλώς απειλή για τη Γερμανία, αλλά επίσης και «μια παγκόσμια διαβολική επιχείρηση».

 

Ούτε ο Μακάρντι, ούτε ο Έιμπραμς μπορούσαν εκείνη την εποχή να προβλέψουν ότι είχε ήδη ξεκινήσει η εξόντωση των Εβραίων.

 

Όμως το έγγραφο, το οποίο είχε χαρακτηριστεί απόρρητο, υπογραμμίζει ότι σύμφωνα με τον Χίτλερ «οι Εβραίοι είναι η ενσάρκωση του κακού, ενώ εκείνος ενσαρκώνει το πνεύμα του θεού. Είναι ο Θεός μέσω του οποίου μπορεί να επιτευχθεί η νίκη ενάντια στο κακό».

 

Το έγγραφο αυτό παραδόθηκε στα αρχεία του πανεπιστημίου του Κέμπριτζ και θα είναι για πρώτη φορά διαθέσιμο στους ερευνητές.

 

 

 

Αναδημοσιευσα Απο Βημα

read more ►

Ο Χανς Μπέλτινγκ μιλά για την «Τέχνη στον κόσμο»,

ΔΙΑΛΕΞΗ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ,

Aπό τους πλέον διακεκριμένους ιστορικούς και θεωρητικούς τέχνης, ο Γερμανός καθηγητής Χανς Μπέλτινγκ θα ταξιδέψει στη Θεσσαλονίκη για μια διάλεξη με θέμα «Τέχνη στον κόσμο και παγκόσμια τέχνη.

Aπό τους πλέον διακεκριμένους ιστορικούς και θεωρητικούς τέχνης, ο Γερμανός καθηγητής Χανς Μπέλτινγκ θα ταξιδέψει στη Θεσσαλονίκη για μια διάλεξη με θέμα «Τέχνη στον κόσμο και παγκόσμια τέχνη. Οψεις των μεταβαλλόμενων κόσμων της τέχνης», στις 4 Μαΐου, ώρα 11.30 π.μ., στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Η διάλεξη αναμένεται με ενδιαφέρον, ειδικά στις παρούσες συνθήκες που η χώρα μας βάλλεται εύκολα και από παντού.

Ο Μπέλτινγκ, από εκείνους που έχουν μελετήσει τον ελληνικό πολιτισμό στη μακραίωνη ιστορία του, σε ένα από τα βιβλία του, «Εικόνα και λατρεία», έχει εστιάσει στη σχέση ανάμεσα στην ιστορία της δυτικής τέχνης και των πρώτων βυζαντινών χρόνων, προβάλλοντας και τη σημασία της ελληνικής πολιτιστικής παράδοσης για την κατανόηση σύγχρονων πολιτιστικών θεμάτων και θεσμών.

Συνιδρυτής του Ινστιτούτου Ιστορίας Τέχνης και Θεωρίας των Μέσων της Ακαδημίας της Καρλσρούης, ο Μπέλτινγκ έχει διδάξει σε πολλά ευρωπαϊκά και αμερικανικά πανεπιστήμια και είναι μέλος σε πλείστες Ακαδημίες Γραμμάτων σε Γερμανία και ΗΠΑ. Με πλούσιο συγγραφικό έργο, θεωρείται από τους κορυφαίους επιστήμονες που καθιέρωσαν την εξέλιξη της συμβατικής ιστορίας της τέχνης σε μια επιστήμη οπτικού πολιτισμού, γεφυρώνοντας διαφορετικά μεταξύ τους επιστημονικά πεδία.

Η εκδήλωση διοργανώνεται από το Ινστιτούτο Γκαίτε Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με το ΜΜΣΤ και το ΑΠΘ, και τον συντονισμό της γκαλερί ArtBOX.

Αναδημοσιευσα Από Εθνος

read more ►

Παγκόσμιος Κινηματογράφος,

Η άγνωστη Γκρέις

ΕΧΕΙ ΜΟΛΙΣ ΚΕΡΔΙΣΕΙ το Οσκαρ α΄ ερμηνείας για τη «Χωριατοπούλα» του Τζορτζ Σίτον και μετράει τον τρίτο ρόλο της σε ταινία του Χίτσκοκ («Το κυνήγι του κλέφτη»). Η Γκρέις Κέλι του 1955 είναι ήδη φτασμένη ηθοποιός, σύμβολο της αψεγάδιαστης θηλυκότητας και style icon. Η φωτογραφία αυτή, απο προσωπικές διακοπές της στην Τζαμάικα, εκτίθεται για πρώτη φορά, μαζί με δεκάδες άλλες, στο Μουσείο Κurpfaelzisches της Χαϊδελβέργης μέχρι τις 27 Ιουνίου. Προέρχονται από το αρχείο των αμερικανών φωτογράφων Χάουελ Κόναντ (φωτογράφος και του Τζον Φιτζέραλντ Κεννεντυ, ανάμεσα σε άλλες προσωπικότητες), Μίλτον Γκριν και Φίλιπ Χάλσμαν, οι οποίοι παρακολούθησαν τη διαχρονική εξέλιξη της αμερικανίδας σταρ- από μούσα του Χίτσκοκ σε πριγκίπισσα του Μονακό. Η έκθεση αυτή έρχεται να προστεθεί στην πιο «φωτογενή» του Victoria & Αlbert Μuseum στο Λονδίνο- με τίτλο «Grace Κelly: Style Ιcon»-, που παρουσιάζει επίσης ορισμένες από τις πιο χαρακτηριστικές εικόνες της Γκρέις Κέλι.

Da Vinci Code

«Στην Ιταλία υπό τη σκληρή κυριαρχία των Βοργίων βγήκε ένας Μικελάντζελο, ένας Ντα Βίντσι, ενώ στην Ελβετία με πεντακόσια χρόνια ειρήνης το μόνο που πέτυχαν είναι το ρολόι-κούκος». Είναι η απρόσμενη φράση περί ηθικής, την οποία πετάει χλευαστικά ο «λύκος» Χάρι Λάιμ στον φίλο του Χόλι Μάρτινς από τον «Τρίτο άνθρωπο». Το Βρετανικό Μουσείο υπενθυμίζει εκείνη τη σκοτεινή περίοδο, με 100 σχέδια των σημαντικότερων φλωρεντινών και βενετσιάνων καλλιτεχνών: Μποτιτσέλι, Τζεντίλε, Μπελίνι, Λίπι, Μαντένια, Μιχαήλ Αγγελος, Τισιανός, Φρα Αντζέλικο και Λεονάρντο ντα Βίντσι. Τα έργα δημιουργήθηκαν μεταξύ 1400 και 1510.

Το κριάρι και η ζέβρα

Ο ΝΤΕΜΙΑΝ ΧΙΡΣΤ βρήκε το 1991 στο πρόσωπο του Μάικλ Τζου έναν καλό συνάδελφο και φίλο. Οι δυο τους εδώ και δύο δεκαετίες ανταλλάσσουν απόψεις για τη νέα δημοκρατία της τέχνης, στην οποία τα όρια καταρρίπτονται για να αναδυθούν έργα από την τέφρα τους. Το κριάρι με τα χρυσά κέρατα του Χιρστ από τη μια, η ροζ μπρούντζινη ζέβρα του Τζου από την άλλη. Γλυπτά, εγκαταστάσεις και πίνακες ζωγραφικής φιλοξενούνται πλέον στην πρώτη κοινή έκθεσή τους στο βερολινέζικο Ηaunch of Venison. Ο τίτλος της; Μία ακόμη απόδειξη για το ερμητικό Σύμπαν των δύο τρομερών παιδιών: «Ηave you ever really looked at the sun?».

Αρχαία σκουριά

Η βία αναβλύζει από το έδαφος της Πενσιλβάνια, «τα κογιότ και τα ελάφια είναι τα μόνα είδη που ευημερούν», οι εργάτες του χάλυβα χάνουν τις δουλειές τους και το αμερικανικό όνειρο σαπίζει σαν πτώμα σε αποσύνθεση. Η «Αμερικανική σκουριά», το συγγραφικό βάπτισμα πυρός του Φίλιπ Μάγιερ, απέσπασε διθυραμβικές κριτικές από την Guardian μέχρι το Εsquire και βασίζεται στην καλή μαγιά του Μαρκ Τουέιν και του Κόρμακ Μακάρθι.

Η ατάκα

«Ημουν ενήλικος- και πολύ περίεργος- όταν πρωτοπήγα σε τσοντάδικο, αλλά τελικά δεν με ενθουσίασε καθόλου. Ο Γκίντερ Γκρας είχε δίκιο, όταν έλεγε "έχω πολλές φαντασιώσεις, αλλά αποφεύγω τα πορνοσινεμά"». Ο Μαρσέλ Ράιχ Ρανίτσκι, ο μεγαλύτερος Γερμανός κριτικός λογοτεχνίας , που πρόσφατα γιόρτασε τα 90ά του γενέθλια.
Οι ζωές των άλλων

ΕΠΕΙΔΗ ΑΚΟΜΗ και ο διασημότερος ιστορικός του 20ού αιώνα δικαιούται ένα ψευδώνυμο, ο Ερικ Χομπσμπάουμ ήταν κάποτε ο... Φράνσις Νιούτον, δισκοκριτικός της τζαζ. Το αποκαλύπτει ο ίδιος στο «London Review of books»: «Τι σήμαινε για μένα το ότι ήμουν ο Φράνσις Νιούτον; Οχι τόσο την ευκαιρία να γράφω κριτικές για παραστάσεις και δίσκους της τζαζ. Ούτε καν την προσπάθεια να εντάξω αυτή τη μαγευτική μουσική στην κοινωνία του 20ού αιώνα. Ηταν μάλλον μια ευκαιρία να καταλάβω τους μουσικούς και τον κόσμο τους.

Αυτό που εν συντομία λέμε "η τζαζ σκηνή". Ζούσα τότε στο τέρμα του West Εnd και δίδασκα στο Βirkbeck. Επειδή λοιπόν είχα πολύ ελεύθερο χρόνο, μπορούσα να συνδυάζω το επάγγελμα με τις νυχτερινές εξόδους της τζαζ».

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΚΑΚΟ που βρήκε τον Τόλη, το δικό της είναι... πταίσμα. Εστω κι έτσι, η Μπαρ Ραφαέλι αντιμετωπίζει εδώ και μέρες το μένος της ισραηλινής εφορίας. Το διάσημο τοπ μόντελ του Ισραήλ αγόρασε πρόσφατα ένα ολοκαίνουργιο iΡad από τις ΗΠΑ, χωρίς να το δηλώσει στο τελωνείο του αεροδρομίου «Μπεν Γκουριόν» όπως ορίζει ο νόμος. Οι αρχές προέβησαν σε κατάσχεσή του υποχρεώνοντας τη Ραφαέλι να πληρώσει 137 ευρώ φέσι, πέρα από τα 640 της αρχικής τιμής.

Αναδημοσιευση απο τα Νεα

read more ►

Γεώργιος Μπαμπινιώτης,

Βιογραφικό,

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Τελείωσε το 9ο Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών και στη συνέχεια σπούδασε φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Το 1962 πήρε το πτυχίο του, ενώ συνέχισε τις σπουδές του στην Ελλάδα και τη Γερμανία. Πριν συμπληρώσει τα τριάντα πέντε, έγινε τακτικός καθηγητής Γλωσσολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1991 εκλέχθηκε πρόεδρος του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής και το 2000 Πρύτανης του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, θέση που κράτησε μέχρι το 2006. Είναι ακόμα, πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας Αρσακείων - Τοσιτσείων Σχολείων, πρόεδρος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Ελληνικού Πολιτισμού και Πρόεδρος της Γλωσσικής Εταιρείας των Αθηνών. Το 2009 ορίστηκε επικεφαλής του Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και έχει αναλάβει το διάλογο για τις αλλαγές στο Λύκειο και το εξεταστικό σύστημα ως προς την εισαγωγή στα Ανώτατα Ιδρύματα. Αρθρογραφεί τακτικά στην εφημερίδα «Το Βήμα» ενώ ήταν και επιστημονικός συντάκτης τηλεοπτικών εκπομπών στην Κρατική Τηλεόραση. Υπό την καθοδήγησή του λειτουργεί το «Κέντρο Λεξικολογίας» που το 1998 εξέδωσε το «Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας», το οποίο γνώρισε εκδοτική επιτυχία. Στις 6 Μαρτίου 2012, ανακοινώθηκε στα πλαίσια μικρού ανασχηματισμού της Κυβέρνησης Λουκά Παπαδήμου η τοποθέτησή του ως επικεφαλής στο Υπουργείο Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων , στο οποίο και παρέμεινε έως τις 17 Μαΐου 2012.Στο Ελληνικό δημοψήφισμα του 2015 τάχτηκε υπέρ του ''Ναι''.

Εργογραφία,

«Γλωσσολογικές σχολές, ευρωπαϊκός και αμερικανικός δομισμός.», Αθήνα, Ελληνικά Γράμματα, 1985.

«Εισαγωγή στη σημασιολογία.», Αθήνα, Ελληνικά Γράμματα, 1985.

«Ιστορική γραμματική της αρχαίας ελληνικής γλώσσας.», Αθήνα, Ελληνικά Γράμματα, 1985.

«Γλωσσολογία και λογοτεχνία.», Αθήνα, Ελληνικά Γράμματα, 1991.

«Ελληνική γλώσσα.», Αθήνα, Gutenberg, 1994.

«Παιδεία, εκπαίδευση και γλώσσα.», Αθήνα, Gutenberg, 1994.

«Προβληματισμοί και επισημάνσεις», Αθήνα, Σιδέρης Ι., 1997.

«Γραμματική της νέας ελληνικής.», Αθήνα, Ελληνικά Γράμματα, 1998.

«Θεωρητική γλωσσολογία.», Αθήνα, Ιδιωτική Έκδοση, 1998.

«Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας.», Αθήνα, Κέντρο Λεξικολογίας, 1998.

«Συνοπτική ιστορία της ελληνικής γλώσσας.», Αθήνα, Ελληνικά Γράμματα, 1998.

«Γραμματική της νέας ελληνικής.», Αθήνα, Ελληνικά Γράμματα, 1999.

«Η γλώσσα ως αξία.», Αθήνα, Gutenberg, 1999.

«Γραμματική και σύνταξη. Δομές και λειτουργίες της γλώσσας.», Αθήνα, Ελληνικά Γράμματα, 2000.

«Εμπλουτισμός του λεξιλογίου.», Αθήνα, Ελληνικά Γράμματα, 2000.

«Κείμενο - επικοινωνία.», Πως γράφουμε και πως κατανοούμε τα κείμενα. Αθήνα, Ελληνικά Γράμματα, 2000.

«Λεξικό για το σχολείο και το γραφείο.», Αθήνα, Κέντρο Λεξικολογίας, 2004.

«Μικρό λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας.», Αθήνα, Κέντρο Λεξικολογίας, 2006.

«Βαρβάκειος πρότυπος σχολή.», Αθήνα, Κάκτος, 2007.

«Συνοπτική γραμματική της νέας ελληνικής.», Αθήνα, Ελληνικά Γράμματα, 2007.

«Χριστιανική και ελληνική πνευματικότητα.», Αθήνα, Ακρίτας, 2007.

«Ορθογραφικό λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας.», Αθήνα, Κέντρο Λεξικολογίας, 2008.

«Ετυμολογογικό λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας.», Αθήνα, Κέντρο Λεξικολογίας, 2009.

«Λεξικό των δυσκολιών και των Λαθών στη χρήση της Ελληνικής.», Αθήνα, Κέντρο Λεξικολογίας 2014.

Η Σελίδα του Γιώργου Μπαμπινιώτη στο Ιντερνετ, Πατήστε Εδώ!

Aναδημοσιευση από Βικι Παιδεια

read more ►

Έρωτα σε μπουκάλι με γεύση μήλου,

ΚΑΝΑΔΑΣ,

Έλληνας παραγωγός μηλίτη υπόσχεται τον πιο... γλυκόπιοτο έρωτα σε μπουκάλι,

Τον λένε Μανώλη Μανιαδάκη και πουλάει έρωτα. Έρωτα σε μπουκάλι με γεύση μήλου και μάλιστα καλλιεργημένου μόνο με αγνό βιολογικό τρόπο στις παρυφές του Μόντρεαλ, εκεί που οι απέραντοι μηλώνες κλέβουν τη θέα.

Ο Μανώλης Μανιαδάκης, με καταγωγή από την Κρήτη, είναι ο πρώτος παραγωγός στο Κεμπέκ, που τόλμησε να επενδύσει στη βιολογική καλλιέργεια των μήλων. Τον αποκάλεσαν τρελό, αιθεροβάμονα, αλλοπαρμένο, καθώς, όπως εξηγεί ο ίδιος, «οι μηλιές είναι πολύ ευαίσθητο δέντρο, κανείς δεν πίστευε ότι θα κατάφερνα να πετύχω βιολογικά μήλα χωρίς χημικά λιπάσματα ή χωρίς ραντίσματα με δηλητήρια».

Ο Μανώλης Μανιαδάκης, όμως, τόλμησε την περιπέτεια κι έτσι από το 2002 έχει επίσημα σφραγίδα από την Αγροτική Υπηρεσία του Κεμπέκ ότι τα μήλα του είναι απολύτως βιολογικά.

Γιατί όμως αποφάσισε να πάει κόντρα στους καιρούς; Ο ίδιος λέει ότι ήταν πολύ ευαίσθητος στα χημικά σκευάσματα, πάθαινε διαρκώς αλλεργίες, καθώς από το 1992 είχε αρχίσει να ασχολείται με τους μηλώνες και τη μηλοπαραγωγή. Είχε ένα δικό του πρόβλημα και όφειλε να το αντιμετωπίσει.

Έτσι ξεκίνησε τη βιολογική καλλιέργεια των μήλων. Σταμάτησε επί τρία χρόνια τη χρήση των χημικών προϊόντων, τα οποία βοηθούσαν στην καταστολή των ασθενειών και την ανάπτυξη των καρπών: «Τα προβλήματα συνίστανται κυρίως στις ασθένειες των δέντρων. Ο περονόσπορος, που θεριεύει με τις βροχές, χωρίς αντιβακτηριακά φάρμακα είναι σχεδόν αδύνατο να νικηθεί.

Ωστόσο, εγώ απέδειξα στους καλλιεργητες και τους γεωπόνους ότι με το διαρκές κλάδεμα, την αραιότητα των δέντρων, το ψέκασμα με γεωλογικά κατασταλτικά, οι μηλιές μπορούν να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν στο έπακρο».

Σήμερα τα μήλα του Μανώλη Μανιαδάκη πωλούνται σε όλα τα βιολογικά σούπερ μάρκετ και τις φρουταγορές του Κεμπέκ. Αλλά ο Κρητικός δεν έμεινε μόνο στην παραγωγή των φρούτων. Θέλησε να πάει την καλλιέργειά του ένα βήμα παραπέρα, να αποδείξει ότι δύναται να παράγει ακόμη και βιολογικό μηλίτη (κρασί από μήλο).

Όπως εκμυστηρεύεται στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, μετά μηλόδεντρα μπήκε στην παραγωγή του ice wine από μήλα, καθώς ο καιρός στο Κεμπέκ ευνοεί αυτού του είδους το κρασί/μηλίτη».

Πως γίνεται αυτό; Εξηγεί: «αφήνουμε τα μήλα να παγώσουν μέχρι τέλη Ιανουαρίου. Η παγωνιά ψήνει την ψύχα και ζυμώνει τις ουσίες του μήλου. Στους -10 C κάνουμε συγκομιδή των παγωμένων μήλων και τα βάζουμε σε ένα αποστειρωμένο θάλαμο. Εκεί μαζεύουμε τον μούστο και τον αφήνουμε να μετατραπεί σε αλκοόλ. Έτσι, στο αποστακτήριο παράγουμε τον παγωμένο μηλίτη, που είναι δημοφιλές γλυκόπιοτο κρασί και σερβίρεται ως απεριτίφ αλλά και ως ντιζεστίφ».

Ο Μανώλης Μανιαδάκης επέλεξε το λεπτό ψηλόστομο μπουκάλι για να «φυλακίσει» το παγωμένο του κρασί από μήλα βιολογικής καλλιέργειας. Του έβαλε μια κομψή ετικέτα και το ονόμασε EROS, δηλαδή Έρως.

Πώς επέλεξε το όνομα; «Ζω, αναπνέω, κινούμαι διαβάζοντας ελληνική μυθολογία, αυτό είναι το παράπλευρο πάθος της ζωής μου. Βρήκα λοιπόν ότι ένα αφροδισιακό κρασί χωρίς χημικά συντηρητικά πρέπει να πάρει το όνομα που του έχει δώσει η ελληνική μυθολογία.»

Ο Eros και η γλυκειά του γεύση χαϊδεύει τον ουρανίσκο απαλά, χαρίζοντας την ηδύτητα της προέλευσής του.

Ο Μανώλης Μανιαδάκης έχει πάρει διάφορα βραβεία για το εξαιρετικό παγωμένο κρασί του από μήλο. Κάνει εξαγωγές στη Γαλλία, την Ελβετία και την Αμερική.

Επιπλέον, προσπαθεί να τοποθετήσει το προϊόν του στα ράφια των μονοπωλιακών καταστημάτων αλκοόλ του Κεμπέκ. Εσχάτως, ο παραγωγός έχει διευρύνει τη γκάμα των προϊόντων του, παράγοντας παγωμένο ηδύποτο κρασί από αχλάδι.

Το όνειρό του είναι μια μέρα, ως άλλος Βάκχος της αρχαιότητας, να μυήσει στο εκλεπτυσμένο του κρασί τους Έλληνες στην πατρίδα. Θέλει να βρεθεί στην Κρήτη, να λούζεται στο φως του ήλιου, να κολυμπάει στην αγκαλιά της θάλασσας κραδαίνοντας το μπουκάλι με τον Έρωτα στους συμπατρώτες του.

Αναδημοσιευσα Από Ημερησια

read more ►

Ποιός Είναι ο καλός μας παραμυθάς,

ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΤΡΙΒΙΖΑΣ "Eξερευνητής, εφευρέτης και ζογκλέρ μελάτων αυγών",

Ο Ευγένιος Τριβιζάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Μπορεί στους περισσότερους, μικρούς και μεγάλους, να είναι γνωστός ως ο άνθρωπος που έχει γράψει μερικά από τα ωραιότερα παραμύθια για παιδιά, ωστόσο η πορεία του, ήταν αρκετά διαφορετική. Σπούδασε νομικά και οικονομικά και είναι καθηγητής εγκληματολογίας στη Μεγάλη Βρετανία, όπου διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Reading, ενώ διατελεί Ομότιμος Καθηγητής και σε άλλα πανεπιστήμια. Ειδικότερα είναι δικηγόρος, πτυχιούχος της Νομικής και των Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, κάτοχος πτυχίου Master of Laws (University College) και διδάκτωρ Νομικής του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (London School of Economics and Political Science). Επίσης Senior Research Fellow του Πανεπιστημίου Λονδίνου. Διδάσκει Εγκληματολογία και Συγκριτικό Ποινικό Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο του Reading και διευθύνει το Τμήμα Εγκληματολογικών Μελετών του ίδιου Πανεπιστημίου (Director of Criminal Justice Studies). Έχει διδάξει ακόμη στο Bramshill Police College, τo Central London Polytechnic και το London School of Economics. Από το 1993-1998 ήταν επισκέπτης καθηγητής Εγκληματολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει γράψει περισσότερα από 150 βιβλία μεταξύ των οποίων μυθιστορήματα, παραμύθια, θεατρικά έργα, αλφαβητάρια, διηγήματα, κόμιξ, εκπαιδευτικά βιβλία, ενώ έχει συνεργαστεί και με παιδικά περιοδικά.

Το να προσπαθήσει να ξεχωρίσει κανείς κάποια από τα έργα του, είναι δύσκολο, ωστόσο, εκείνα τα οποία σίγουρα γνωρίζουν οι περισσότεροι, είναι η Φρουτοπία και το Νησί των Πυροτεχνημάτων. Με τη λογοτεχνία ο Ευγένιος Τριβιζάς έχει ασχοληθεί από τα παιδικά του χρόνια. Το θεατρικό του έργο, «το όνειρο του σκιάχτρου», παίχτηκε το 1992 στο θέατρο του Βρετανικού Μουσείου της Αγγλίας στο πλαίσιο του European Arts Festival. Τον ίδιο χρόνο το έργο του Χίλιες και Μία Γάτες σε μετάφραση του Z. Rudrinski βραβεύτηκε με το Α΄ Βραβείο στον παγκόσμιο διαγωνισμό θεατρικού έργου που οργάνωσε το Πολωνικό Κέντρο Τέχνης για τη Νεότητα. Το 1993 το βιβλίο του «Τα Τρία Μικρά Λυκάκια» έφτασε στη δεύτερη θέση των αμερικάνικων παιδικών best sellers. Βιβλία του Ευγένιου Τριβιζά έχουν μεταδοθεί από το BBC, έχουν περιληφθεί στα αναγνωστικά ελληνικών και αμερικανικών σχολείων και έχουν μεταφραστεί σε δεκάδες γλώσσες.

Στις ΗΠΑ η βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Μινεσότα της Μινεάπολης αποφάσισε να συγκεντρώσει το σύνολο των λογοτεχνικών βιβλίων του Ευγένιου Τριβιζά, μελέτες για το έργο του, χειρόγραφα και άλλο υλικό σε μια ειδική ερευνητική συλλογή.

Η έκθεση των πρώτων αποκτημάτων της συλλογής έγινε στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα το Μάιο του 2000. Υπάρχει όμως και άλλη μία βιογραφία, στις οποίας την ανάγνωση κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί.

Διαβάστε την, όπως ο ίδιος την έχει αναρτήσει στην επίσημη ιστοσελίδα του στο facebook: «O Eυγένιος Τριβιζάς είναι εξερευνητής, εφευρέτης και ζογκλέρ μελάτων αυγών. Έχει ανακαλύψει το Nησί των Πυροτεχνημάτων, τη Φρουτοπία, το Πιπερού, το Κουτσουλιστάν, την Κουμασιλάνδη, τη Xώρα των Xαμένων Xαρταετών και την Πολιτεία με Όλα τα Xρώματα εκτός από το Pοζ.

Οι γνωστότερες εφευρέσεις του Ευγένιου είναι: ο γαργαλιός (ένα μηχάνημα που σε γαργαλάει όταν είσαι λυπημένος), το ηλεκτρικό ρουφοσκόπιο (ένας συνδυασμός τηλεσκόπιου και ηλεκτρικής σκούπας, με το οποίο όχι μόνο βλέπει κανείς τα αστέρια αλλά άμα θέλει τα ρουφάει και τα κάνει γιρλάντες), ο φαγώσιμος χαρτοπόλεμος, η μπανιέρα με τις δώδεκα τρύπες, ο ιπτάμενος ανεμόμυλος, η τσουλήθρα με τα σκαλοπάτια, η μελωδική ομπρέλα, το παπιγιόν για νάνους και ο αναδρομικός καθρέφτης (που σε δείχνει όπως ήσουνα πριν από δέκα χρόνια).

Ο Ευγένιος ζει στο Nησί των Πυροτεχνημάτων με τον παπαγάλο του, τη Σύνθια, τον άσπρο του ελέφαντα, τον Πουκιπόν, τη Λιλή, την παρδαλή λεοπάρδαλη, τον Οράτιο Αοράτιο, το αόρατο πράσινο καγκουρό, και άλλους πολλούς γνωστούς και φίλους. Ο Ευγένιος έχει μία μοναδική συλλογή από κομμάτια παλιών παραμυθιών.

Η σπάνια συλλογή του περιλαμβάνει: ένα πούπουλο από το μαξιλάρι που κοιμόταν η Πεντάμορφη, το κορδόνι από το δεξί παπούτσι του Παπουτσωμένου Γάτου, ένα τούβλο απ” το σπίτι που είχαν χτίσει τα τρία γουρουνάκια, τα γυαλιά της γιαγιάς της Kοκκινοσκουφίτσας και το φιτίλι από το λυχνάρι του Αλαντίν».

Αναδημοσιευσα Από ellines.com

read more ►

Μπο Ντέρεκ το 10 το Καλό,

Μπο Ντέρεκ ετών 57:

Δέκα πράγματα για το «10» του κινηματογράφου,

H Μπο Ντέρεκ, η αμερικανίδα καλλονή που ουδέποτε έγινε όσο σπουδαία ηθοποιός ήλπιζαν κάποιοι στο Χόλιγουντ, αλλά έμεινε στην ιστορία του κινηματογράφου ως το άριστο «10», για την καταπληκτική ομορφιά της στην ομώνυμη κομεντί που γύρισε ο Μπλέικ Εντουαρντς το 1979, γιόρτασε την Τετάρτη τα 57 της χρόνια.

Μολονότι η Μπο Ντέρεκ δεν υπήρξε ούτε ταλαντούχα, ούτε επιτυχημένη, η παρουσία της και μόνο στο «10» - ίσως και μια μόνο σκηνή, αυτή που τρέχει στην παραλία - ήταν αρκετή για να την αναδείξουν σε ένα διαχρονικό σύμβολο του σεξ.

Ιδού δέκα πράγματα που αξίζει να ξέρουμε για την Μπο Ντέρεκ

1. Μολονότι στο «10» δίνει την εντύπωση της εντυπωσιακής πανύψηλης καλλονής, το ύψος της σύμφωνα με την ιστοσελίδα imdb.com, είναι 1,62 μ. Απλά στο «10» ο συμπρωταγωνιστής της Ντάντλεϊ Μουρ ήταν 1,59 μ.

Πατήστε το λινκ παρακάτω,

http://youtu.be/SR2EDUUTXk0

2. Ηταν στη λίστα των 12 πιο ελπιδοφόρων ηθοποιών του 1979 που κατέταξε το έγκυρο Screen World. Από εκείνη τη λίστα μόνο η Μπέτι Μίντλερ έκανε σπουδαία καριέρα.

3. Η Μπο Ντέρεκ είναι τώρα ζευγάρι με τον πέντε χρόνια μικρότερό της ηθοποιό Τζον Κορμπέτ, που έγινε γνωστός από τον ρόλο του στην τηλεοπτική σειρά «Sex and the City» καθώς και στην ταινία «Γάμος α λα Ελληνικά» (2002).

4. Η Μπο Ντέρεκ δηλώνει ότι δεν είναι οπαδός των Ρεπουμπλικάνων ούτε των Δημοκρατικών. Παρ' ολ' αυτά συμμετείχε με ιδιαίτερο ζήλο στις προεκλογικές εκστρατείες του νεότερου Τζορτζ Μπους, τόσο το 2000 όσο και το 2004. Επίσης είχε έναν μικρότερο ρόλο στις καμπάνιες του Τζορτζ Μπους του πρεσβύτερου το 1988 και το 1992.

5. Είναι μέλος της NRA, της αμερικανικής ένωσης υπέρ της οπλοκατοχής και θεωρεί τον εαυτό της εξαίρετο κυνηγό.

6. Παρά την αγάπη της για το κυνήγι η ίδια δηλώνει πως είναι vegeterian.

7. Το κανονικό της όνομα είναι Μέρι Κάθλιν Κόλινς. Το Ντέρεκ είναι του συζύγου της, Τζον Ντέρεκ, ο οποίος ήταν 30 χρόνια μεγαλύτερός της και παντρεμένος με την Τζόαν Κόλινς όταν την γνώρισε σε ηλικία 16 ετών. Το ζευγάρι μετακόμισε στη Δυτική Γερμανία τότε για να αποφύγει ο Τζον Ντέρεκ τους αυστηρούς νόμους περί αποπλάνησης ανηλίκου που ισχύουν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Με τον Ντέρεκ έμειναν παντρεμένοι μέχρι τον θάνατό του το 1998.

8. Ο Τζον Ντέρεκ τη σκηνοθέτησε στην κάκιστη ταινία «Ταρζάν, ο άνθρωπος των πιθήκων» (1981) - η Μπο έπαιζε την Τζέιν. Η ταινία χαρακτηρίστηκε από τον κριτικό κινηματογράφου Λέοναρντ Μάλτιν, ως μία από τις χειρότερες όλων των εποχών και η Μπο Ντέρεκ «τιμήθηκε» με το Χρυσό Βατόμουρο της χειρότερης ηθοποιού. Ωστόσο το φιλμ, με το σενάριο και την κάμερα σταθερά πάνω στα κάλλη της πρωταγωνίστριας, υπήρξε μια εμπορική επιτυχία με 35 εκατ. δολάρια εισπράξεις.

9. Μετά το «10» η Ντέρεκ έπαιξε στο «A Change of Seasons» στο οποίο γοητεύει τον Αντονι Χόπκινς, παντρεμένο με τη Σίρλεϊ ΜακΛέιν. Είχε ήδη καταγραφεί ως αποκλειστικά μια ξανθιά καλλονή του Χόλιγουντ και έτσι θα έμενε. Αλλωστε μέσα σε λίγους μήνες θα έκανε απανωτές φωτογραφίσεις για το περιοδικό Playboy, επενδύοντας στη σεξουαλικότητά της. Το τεύχος του Μαρτίου 1980 με εκείνη στο εξώφυλλο πουλήθηκε το 2003 σε δημοπρασία έναντι 11.950 δολαρίων!

10. Το 2000 ήταν υποψήφια για το Χρυσό Βατόμουρο της χειρότερης ηθοποιού του αιώνα. Τελικά ο τίτλος πήγε στη Μαντόνα.

Αναδημοσιευσα Από Νεα

read more ►

Λευτέρης Παπαδόπουλος,

Λευτέρης Παπαδόπουλος,

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια,

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 14 Νοεμβρίου 1935. Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες, από την Προύσσα ο πατέρας του και από τη Ρωσία, Νοβοροσίσκ η μητέρα του. Πέρασε πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια.

Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Ξεκίνησε την σταδιοδρομία του ως δημοσιογράφος και από το 1959 συνεργάζεται ανελλιπώς με την εφημερίδα «Τα Νέα».

Έχει γράψει τα βιβλία: «Επαρχίες της Αθήνας», «Η Τουρκία χωρίς φερετζέ»,« Οι παλιοί συμμαθητές»,«Ζω από περιέργεια», «Όλα είναι ένα ψέμα», « Μάνος Λοΐζος», «Εν αρχή είν' ο Καζαντζίδης», «Είναι γλεντζές, πίνει γάλα», «Δώδεκα πόντους και μισό», «Να συλληφθεί το ντουμάνι», « Μάγκες πιάστε τα γιοφύρια» καθώς και την μεταγραφή «Άσμα ασμάτων». Είναι παντρεμένος με την σκηνοθέτιδα Ράια Μουζενίδου και έχει γράψει μαζί της τα θεατρικά έργα «Εν βρασμώ ψυχής» και «Ο γολγοθάς μιας ορφανής ανύπαντρης μητέρας» (σάτιρα). Έχει γράψει και παρουσιάσει αναρίθμητες τηλεοπτικές εκπομπές και συνεργάστηκε ως στιχουργός σε δεκάδες ταινίες και musical. Ανάμεσά τους : «Γλυκιά Ίρμα» με την Έλλη Λαμπέτη, « Εύθυμη χήρα» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, «Άννυ», «Ο Δρόμος» και πολλά άλλα.

Κυκλοφορούν τρία βιβλία με τραγούδια του: «Τα τραγούδια γράφουν την ιστορία τους», «Εκατό ανέκδοτα τραγούδια» και «Τα τραγούδια μου».Είναι μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ), της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων και διατέλεσε πρόεδρος της Εταιρείας Μουσικοσυνθετών Ελλάδος.

Ανέλαβε δημοσιογραφικές αποστολές στην Αμερική, Ρωσία, Ευρώπη, Ασία και Αφρική.Έχει τιμηθεί με βραβείο δημοσιογραφικού διαγωνισμού ΕΣΑΤ (1965), το βραβείο Μπότση (1995),το βραβείο Παυσανία (2009). Η ΕΣΗΕΑ τον τίμησε επίσης για την προσφορά του, απονέμοντάς του το ανώτατο βραβείο της "ΞΕΝΟΦΩΝ" (2009).Έχει βραβευθεί από τον δήμο Αθηναίων δύο φορές και είναι επίτιμος δημότης του δήμου Πατρέων και Μήθυμνας.

Έχει γράψει περί τα 1200 τραγούδια με τους πιο σημαντικούς Έλληνες συνθέτες και τραγουδιστές.

Έχει μεταφράσει ποίηση του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, του Πάμπλο Νερούδα και του Ναζίμ Χικμέτ. Ο δίσκος του «Ο Δρόμος», με αντίτυπα άνω του 1.000.000, κατέχει το ελληνικό ρεκόρ πωλήσεων. Έχει δύο παιδιά, τον Νότη (δημοσιογράφο) και την Υακίνθη (ηθοποιό) και δύο εγγόνια, την Μαρία-Νεφέλη και τον Λευτέρη. Είναι γνωστός οπαδός της ΑΕΚ Αθηνών.

Τίτλοι Βιβλιων του (2011) Thalassa, Μίλητος (2011) Θάλασσα, Μίλητος (2010) Μάγκες πιάστε τα γιοφύρια..., Εκδόσεις Καστανιώτη (2010) Μάγκες πιάστε τα γιοφύρια..., Εκδόσεις Καστανιώτη (2010) Το βρώμικο '89, Κάκτος (2009) Δώδεκα πόντους και μισό, Εκδόσεις Καστανιώτη (2007) Εν αρχή ην ο Καζαντζίδης, Εκδόσεις Καστανιώτη (2006) Είναι γλεντζές, πίνει γάλα, Εκδόσεις Καστανιώτη (2006)

Τα τραγούδια γράφουν την ιστορία τους, Ιανός [κείμενα, στίχοι] (2006) Τα τραγούδια γράφουν την ιστορία τους, Ιανός [κείμενα, στίχοι] (2004) 100 ανέκδοτα τραγούδια, Ιανός (2004) 100 ανέκδοτα τραγούδια, Ιανός (2004) Να συλληφθεί το ντουμάνι!, Εκδόσεις Καστανιώτη (2002) Thalassa, Τοπίο (2002) Θάλασσα, Τοπίο (2002) Όλα είναι ένα ψέμα, Εκδόσεις Καστανιώτη (2002) Τα τραγούδια μου, Κάκτος (2000) Ζω από περιέργεια, Εκδόσεις Καστανιώτη (2000) Μάνος Λοΐζος, Κάκτος (1996) Τα τραγούδια μου, Κάκτος (1995) Οι παλιοί συμμαθητές, Εκδόσεις Καστανιώτη Συμμετοχή σε συλλογικά έργα (2012) Εν βρασμώ ψυχής, Δίπυλον Εντός των Τειχών (2012) Ο Γολγοθάς μιας ορφανής ανύπαντρης μητέρας, Δίπυλον Εντός των Τειχών (2011) Το ελληνικό τσίγκινο παιχνίδι, Gramma (2010) Κίτρινο και μαύρο, ΠεριΤεχνών (2008) Γιώργος Νταλάρας: Σαν τραγούδι μαγεμένο, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (2008) Στέλιος Καζαντζίδης: "Εγώ είμαι ένας τραγουδιστής", Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη (2006) Ο γολγοθάς μιας ορφανής ανύπαντρης μητέρας, Ιανός (1997) Έρωτας σε πρώτο πρόσωπο, Κέδρος Μεταφράσεις (2011) Shakespeare, William, 1564-1616, Ρωμαίος και Ιουλιέτα, Δίπυλον Εντός των Τειχών (1995) Άσμα ασμάτων, Εκδόσεις Καστανιώτη στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου εχουν μελοποιήσει... Μ. Λοϊζος, Γ. Σπανός, Σ. Ξαρχάκος, Χ. Νικολόπουλος, Μ. Θεοδωράκης, Μ. Πλέσσας, Γ. Ζαμπέτας, Απ. Καλδάρας, Γ.Χατζηνάσιος, Κ. Χατζής, Χρ. Λεοντής, Γ. Μαρκόπουλος, Θ. Πολυκανδριώτης, Λ. Κόκοτος, Λ. Κηλαηδόνης, Στ. Κουγιουμτζής, Δ. Μούτσης, Γ. Κριμιζάκης, Χρ. Γκάρτσος, Γ. Κατσαρός, Β. Πιτσιλαδής, Ν. Ιγνατιάδης, Α. Σέμπος, Ν. Λαβράνος, κ.ά.

Πατήστε το λινκ,

http://youtu.be/5bTV4q6ex20

Τραγουδούδησαν : Στ. Καζαντζίδης, Γρ. Μπιθικώτσης, Μαρινέλλα, Β. Μοσχολιού, Στ. Κόκοτας, Γ. Πουλόπουλος, Στρ. Διονυσίου, Δ. Μητροπάνος, Χ. Αλεξίου, Γ. Νταλάρας, Γ. Πάριος, Δ. Γαλάνη, Τ. Βοσκόπουλος, Μ. Μητσιάς, Γ. Καλατζής, Π. Πάνου, Μ. Φαραντούρη, Κ. Χατζής, Ρ. Κουμιώτη, Τζ.Βάνου, Α. Μαβίλη, Α. Αλιμπέρτη, Β. Παπακωνσταντίνου, Τ. Τσανακλίδου, Κ. Καράλης, Δάκης, Αλ. Κανελλίδου, Γλυκερία, Μ. Βιολάρης, Μ. Κωχ, Γ. Κούτρας, Δ. Ευσταθίου, Τζ. Καρέζη, Αλ. Βουγιουκλάκη, κ.ά.

Αναδημοσιευσα Από wikipedia

read more ►

Μίκης Θεοδωράκης, η Ζωή μου,

Ο Μίκης Θεοδωράκης (γεν. 1925) αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες μουσικοσυνθέτες. Παράλληλα υπήρξε πολιτικός, πρώην υπουργός, 4 φορές βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου και ακτιβιστής τιμημένος με το Βραβείο Ειρήνης Λένιν (1983). Έχει ασχοληθεί με όλα τα είδη της μουσικής, ενώ έχει συνθέσει τον ίσως πιο αναγνωρίσιμο ελληνικό ρυθμό διεθνώς, το συρτάκι "Ζορμπάς" (1964), βασισμένο σε παραδοσιακή κρητική μουσική. Συνθέσεις του έχουν ερμηνευτεί από καλλιτέχνες παγκοσμίου φήμης, όπως οι Beatles, η Shirley Bassey και η Edith Piaf, ενώ έχει γράψει μουσική για γνωστές ταινίες όπως: Φαίδρα (1962), Αλέξης Ζορμπάς (1964), Ζ (1969) και Σέρπικο (1973). Επίσης έχει ασχοληθεί με την κλασική μουσική γράφοντας συμφωνίες, ορατόρια, μπαλέτα, όπερες και μουσική δωματίου. Ωστόσο, το πιο σημαντικό του έργο θεωρείται η μελοποιημένη ποίηση, δηλαδή η σύνθεση λαϊκής μουσικής, χρησιμοποιώντας ως στίχους ποιήματα βραβευμένων ποιητών ελληνικής και ξένης καταγωγής, όπως οι Γιώργος Σεφέρης (Νόμπελ 1963), Πάμπλο Νερούδα (Νόμπελ 1971), Οδυσσέας Ελύτης (Νόμπελ 1979). Χάρη στην μελοποιημένη ποίηση του Μ.Θεοδωράκη, η Ελλάδα αποτελεί ίσως τη μοναδική χώρα στον κόσμο, στην οποία μεγάλο ποσοστό ανθρώπων συνήθιζε να ακούει μελοποιημένη βραβευμένη ποίηση, κατά τη διάρκεια των καθημερινών δραστηριοτήτων τους. 

  Παιδική Ηλικία Ο Μίκης Θεοδωράκης, Κρητικός στην καταγωγή, γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου 1925 στη Χίο. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε σε διάφορες πόλεις της ελληνικής επαρχίας όπως στη Μυτιλήνη, Γιάννενα, Κεφαλλονιά, Πύργο Ηλείας, Πάτρα και κυρίως στην Τρίπολη Αρκαδίας, λόγω των συχνών μεταθέσεων του δημοσίου υπαλλήλου πατέρα του. Από τότε φάνηκε καθαρά, ότι η ζωή του θα μοιραζόταν ανάμεσα στη μουσική και σε αγώνες για ανθρωπιστικές αξίες. Στην Τρίπολη, μόλις 17 ετών, δίνει την πρώτη του συναυλία παρουσιάζοντας το έργο του Κασσιανή και παίρνει μέρος στην αντίσταση κατά των κατακτητών. Στη μεγάλη διαδήλωση της 25ης Μαρτίου 1943 συλλαμβάνεται για πρώτη φορά από τους Ιταλούς και βασανίζεται. Διαφεύγει στην Αθήνα, όπου οργανώνεται στον ΕΛΑΣ και αγωνίζεται κατά τα Δεκεμβριανά. Συγχρόνως σπουδάζει στο Ωδείο Αθηνών με καθηγητή τον Φιλοκτήτη Οικονομίδη.

  Εμφύλιος Πόλεμος Μετά την απελευθέρωση ξεσπά ο Εμφύλιος. Ο Θεοδωράκης λόγω των προοδευτικών του ιδεών καταδιώκεται από τις αστυνομικές αρχές. Για ένα διάστημα ζει παράνομος στην Αθήνα χωρίς να σταματήσει την επαναστατική του δράση. Τελικά συλλαμβάνεται και στέλνεται εξορία στην αρχή στην Ικαρία και στη συνέχεια στο επονομαζόμενο στρατόπεδο θανάτου, τη Μακρόνησο. Τελικά αποφοιτά από το Ωδείο το 1950 με δίπλωμα στην αρμονία 

  Παρίσι Το 1954 πηγαίνει με υποτροφία στο Παρίσι, όπου εγγράφεται στο Conservatoire και σπουδάζει για σύντομο χρονικό διάστημα  μουσική ανάλυση με τον Ολιβιέ Μεσιάν καθώς επίσης και διεύθυνση ορχήστρας με τον Eugene Bigot. Η περίοδος 1954-1960 είναι μια εποχή έντονης δραστηριότητας για τον Θεοδωράκη στο χώρο της Ευρωπαϊκής μουσικής. Συνθέτει μουσική για το μπαλέτο της Ludmila Tcherina, το Κόβεντ Γκάρντεν, το Μπαλέτο της Στουτγκάρδης και επίσης για τον κινηματογράφο. Το 1957 του απονέμεται το πρώτο βραβείο του Φεστιβάλ της Μόσχας από τον Σοστακόβιτς για το έργο του Suite No 1 για πιάνο και ορχήστρα. Συγχρόνως συνθέτει πολλά έργα συμφωνικής μουσικής και μουσικής δωματίου. 

  Επιστροφή στην Ελλάδα Το 1960 επιστρέφει στην Ελλάδα. ΄Έχει ήδη μελοποιήσει τον Επιτάφιο του Γιάννη Ρίτσου, που σηματοδοτεί την στροφή του προς το λαϊκό τραγούδι. Συνθέτει δεκάδες κύκλους τραγουδιών που βρίσκουν βαθύτατη απήχηση μέσα στον ελληνικό λαό. Ιδρύει την Μικρή Συμφωνική Ορχήστρα Αθηνών και δίνει πολλές συναυλίες σ' όλη την Ελλάδα προσπαθώντας να εξοικειώσει τον κόσμο με τα αριστουργήματα της συμφωνικής μουσικής. Το 1964 αποκτά διεθνή αναγνώριση με τη σύνθεση της μουσικής για την ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη, Αλέξης Ζορμπάς (Zorba the Greek). Το 1963 μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη ιδρύεται η «Νεολαία Λαμπράκη», της οποίας εκλέγεται Πρόεδρος. Την ίδια εποχή εκλέγεται βουλευτής της ΕΔΑ. Δικτατορία Την 21η Απριλίου του 1967 περνά στην παρανομία και απευθύνει την πρώτη έκκληση για αντίσταση κατά της Δικτατορίας στις 23 Απριλίου. Τον Μάιο του 1967 ιδρύει μαζί με άλλους την πρώτη αντιστασιακή οργάνωση κατά της Δικτατορίας, το ΠΑΜ και εκλέγεται πρόεδρός του. Συλλαμβάνεται τον Αύγουστο του 1967. Ακολουθεί η φυλάκισή του στην οδό Μπουμπουλίνας, η απομόνωση, οι φυλακές Αβέρωφ, η μεγάλη απεργία πείνας, το νοσοκομείο, η αποφυλάκιση και ο κατ' οίκον περιορισμός, η εκτόπιση με την οικογένειά του στη Ζάτουνα Αρκαδίας, και τέλος το στρατόπεδο Ωρωπού. Όλο αυτό το διάστημα συνθέτει συνεχώς. Πολλά από τα καινούργια έργα του κατορθώνει με διάφορους τρόπους να τα στέλνει στο εξωτερικό, όπου τραγουδιούνται από τη Μαρία Φαραντούρη και τη Μελίνα Μερκούρη. Στον Ωρωπό η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται επικίνδυνα. Στο εξωτερικό ξεσηκώνεται θύελλα διαμαρτυριών. Προσωπικότητες, όπως οι Ντμίτρι Σοστακόβιτς, Άρθουρ Μίλερ, Λώρενς Ολίβιε, Υβ Μοντάν και άλλοι, δημιουργούν επιτροπές για την απελευθέρωσή του. Τελικά υπό την πίεση αυτή αποφυλακίζεται και βρίσκεται στο Παρίσι τον Απρίλιο του 1970. Στο εξωτερικό αφιερώνει όλο το χρόνο του σε περιοδείες σε όλο τον κόσμο με συναυλίες, συναντήσεις με αρχηγούς κρατών και προσωπικότητες, συνεντεύξεις, δηλώσεις για την πτώση της δικτατορίας και την επαναφορά της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Οι συναυλίες του γίνονται βήμα διαμαρτυρίας και διεκδίκησης και για τους άλλους λαούς που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα: Ισπανούς, Πορτογάλους, Ιρανούς, Κούρδους, Τούρκους, Χιλιανούς, Παλαιστίνιους. Το 1972 επισκέπτεται το Ισραήλ δίνοντας συναυλίες. Συναντάται με τον τότε αντιπρόεδρο της ισραηλινής κυβέρνησης Αλόν, που του ζητά να μεταφέρει μήνυμα στον Γιάσερ Αραφάτ. Πραγματικά αμέσως μετά συναντάται με τον Αραφάτ, στον οποίο επιδίδει το μήνυμα της ισραηλινής κυβέρνησης και προσπαθεί να τον πείσει να αρχίσει συζητήσεις με την άλλη πλευρά. Από τότε συνέβη πολλές φορές να παίξει τον ρόλο του άτυπου πρεσβευτή μεταξύ των δύο πλευρών. Είναι χαρακτηριστικό, ότι το 1994 γιορτάσθηκε πανηγυρικά στο Όσλο η υπογραφή της συμφωνίας μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων παρουσία των Πέρες και Αραφάτ με την παρουσίαση του Μαουτχάουζεν με ερμηνεία από τη Μαρία Φαραντούρη -που στο μεταξύ έχει γίνει εθνικό τραγούδι του Ισραήλ- και του Ύμνου για την Παλαιστίνη που έγραψε ο Θεοδωράκης, ως αναγνώριση και της δικής του συμβολής στην υπόθεση της ειρήνης στην περιοχή αυτή. Επισκέπτεται επίσης την Αλγερία, Αίγυπτο, Τύνιδα, Λίβανο και Μεταπολίτευση Το 1974 με την πτώση της Δικτατορίας γυρίζει στην Ελλάδα. Συνθέτει πάντα μουσική. Δίνει πολλές συναυλίες τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό μαζί με τη Μαρία Φαραντούρη . Παράλληλα συμμετέχει στα κοινά είτε ως απλός πολίτης, είτε ως βουλευτής (τις περιόδους 1981-86 και 1989-92) είτε ως υπουργός Επικρατείας (1990-92), θέσεις από τις οποίες τελικά παραιτείται. Το 1976 ιδρύει το Κίνημα «Πολιτισμός της Ειρήνης» και δίνει διαλέξεις και συναυλίες σ' όλη την Ελλάδα. Το 1983 του απονέμεται το Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη. Το 1986 γίνεται πραγματικότητα κάτι που από το 1970 ακόμα έχει υποστηρίξει σε συνεντεύξεις του: η δημιουργία επιτροπών ελληνοτουρκικής φιλίας στην Ελλάδα με πρόεδρο τον ίδιο και στην Τουρκία με τη συμμετοχή γνωστών πνευματικών ανθρώπων όπως ο Αζίζ Νεσίν, ο Γιασάρ Κεμάλ και ο Ζυλφύ Λιβανελί. Ο Θεοδωράκης δίνει πολλές συναυλίες στην Τουρκία, που τις παρακολουθούν κυρίως νέοι με συνθήματα υπέρ της φιλίας μεταξύ των δύο λαών. Αργότερα παίζει και πάλι το ρόλο του άτυπου πρεσβευτή ειρήνης, μεταφέροντας μηνύματα των Ελλήνων πρωθυπουργών, του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη προς την τουρκική κυβέρνηση. Επίσης το 1986 (μετά την καταστροφή στο Τσερνομπίλ) πραγματοποιεί μεγάλη περιοδεία με συναυλίες σ' όλη την Ευρώπη κατά της ατομικής ενέργειας. 

  Ο Θεοδωράκης στην Ανατολική Γερμανία το 1989 

Το 1988 διοργανώνονται με δική του πρωτοβουλία δύο συνέδρια για την ειρήνη στο Τύμπιγκεν και την Κολωνία. Συμμετέχουν πολιτικοί όπως ο Όσκαρ Λαφοντέν και ο Γιοχάνες Ράου, φιλόσοφοι όπως ο Φρίντιχ Ντίρενματ, συγγραφείς, πολιτειολόγοι και καλλιτέχνες. Εκεί έχει την ευκαιρία να αναπτύξει τη θεωρία του για τον ελεύθερο χρόνο και τη σημασία του στη διαμόρφωση ελεύθερων ανθρώπων. Το 1990 δίνει 36 συναυλίες σ' όλη την Ευρώπη υπό την αιγίδα της Διεθνούς Αμνηστείας. Συνεχίζει δίνοντας συναυλίες για την ηλιακή ενέργεια (υπό την αιγίδα της Εurosolar), κατά του αναλφαβητισμού, κατά των ναρκωτικών κ.λπ. Παράλληλα αγωνίζεται και για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε άλλες χώρες και κυρίως στις γειτονικές Αλβανία (που την επισκέπτεται και ως Υπουργός για τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας) και Τουρκία. Ως πρόεδρος Διεθνούς Επιτροπής στο Παρίσι καταβάλλει προσπάθειες για την απελευθέρωση των Τούρκων ηγετών της αντιπολίτευσης Κουτλού και Σαργκίν, κάτι που τελικά πετυχαίνεται. Προτείνει τη διοργάνωση Πανευρωπαϊκού Συνεδρίου Ειρήνης στους Δελφούς και υποβάλλει στην κυβέρνηση σχέδιο για μια «Ολυμπιάδα του Πνεύματος». Ιδρύει επιτροπή συμπαράστασης και βοήθειας προς τον κουρδικό λαό. Το 1993 αναλαμβάνει Γενικός Διευθυντής Μουσικών Συνόλων της ΕΡΤ, όμως παραιτείται τον επόμενο χρόνο. Σε περιοδεία του στην Αμερική και τον Καναδά το 1994 για την ενίσχυση Πολιτιστικού Κέντρου των ομογενών Ελλήνων, η Εθνοσυνέλευση του Κεμπέκ τον υποδέχεται με ομόφωνο ψήφισμά της, με το οποίο τον τιμά για την προσφορά του στον πολιτισμό και τους αγώνες του για τον Άνθρωπο. Τα επόμενα χρόνια παρουσιάζονται οι όπερές του Ηλέκτρα (1995) και Αντιγόνη (1999), ενώ παράλληλα αναπτύσσει μεγάλη δραστηριότητα στο εξωτερικό (Ευρώπη, Νότια Αφρική, Αμερική) και παίρνει δυναμικά θέση σε όλα τα σημαντικά γεγονότα της εποχής (ελληνοτουρκική φιλία, σεισμοί, βομβαρδισμοί στην Γιουγκοσλαβία, Υπόθεση Οτσαλάν, πόλεμος στο Αφγανιστάν, πόλεμος στο Ιράκ κ.λπ.). Το 2002 παρουσιάζεται η όπερά του Λυσιστράτη, ένας αληθινός ύμνος στην Ειρήνη. 

  Πολιτική Δραστηριότητα Ο Μίκης Θεοδωράκης το 1974 κατέβηκε υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο της Ενωμένης Αριστεράς, όμως δεν κατάφερε να εκλεγεί. Το 1978 μετά από πρόταση που δέχτηκε αποφάσισε να κατέβει υποψήφιος δήμαρχος Αθηνών, όμως πάλι δεν κατάφερε να εκλεγεί. Το 1981 καταφέρνει να εκλεγεί βουλευτής στην εκλογική περιφέρεια της Β? Πειραιά με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, το ίδιο επανέλαβε και το 1985. Το 1990 με τη διάσπαση του ΚΚΕ και λόγω της διαφωνίας που είχε με αυτή την κατάσταση, αποφασίζει να εκλεγεί με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας και διατελεί υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου και Επικρατείας. Την 1η Δεκεμβρίου 2010 ο Μίκης Θεοδωράκης ανακοίνωσε την ίδρυση Κινήματος Ανεξάρτητων Πολιτών με την ονομασία “Σπίθα”.

  Μουσικό έργο Ο Μίκης Θεοδωράκης έγραψε όλα τα είδη της μουσικής: όπερες, συμφωνική μουσική, μουσική δωματίου, ορατόρια, μπαλέτα, χορωδιακή εκκλησιαστική μουσική, μουσική για αρχαίο δράμα, για θέατρο, για κινηματογράφο, έντεχνο λαϊκό τραγούδι, λαϊκά ορατόρια, μετασυμφωνικά έργα. 

  Κυριότερα έργα Κύκλοι τραγουδιών: Τα παιδικά, Επιτάφιος, Επιφάνια, Πολιτεία Α΄, Β΄, Γ΄ και Δ΄, Λιποτάκτες, Μικρές Κυκλάδες, Χρυσοπράσινο Φύλλο, Η Μπαλάντα του Μαουτχάουζεν + Κύκλος Φαραντούρη, Ρωμιοσύνη, Romancero Gitano, Θαλασσινά φεγγάρια, Ο ήλιος και ο χρόνος, Δώδεκα λαϊκά, Νύχτα θανάτου, Αρκαδίες, Τα τραγούδια του Αγώνα, Τα τραγούδια του Ανδρέα, Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας, Μπαλάντες (σε ποίηση Μανώλη Αναγνωστάκη), Στην Ανατολή, Τα λυρικά (σε ποίηση Τάσου Λειβαδίτη), Χαιρετισμοί, Επιβάτης, Ραντάρ, Διόνυσος, Φαίδρα, Καρυωτάκης, Τα πρόσωπα του ήλιου, Μνήμη της πέτρας, Ως αρχαίος άνεμος, Μήπως ζούμε σ' άλλη χώρα;, Μια θάλασσα γεμάτη μουσική, Η Βεατρίκη στην οδό Μηδέν, Ασίκικο Πουλάκη, Λυρικώτερα, Λυρικώτατα, Σερενάτες, Τα Πικροσάββατα. Μουσική για θέατρο: Όμορφη πόλη, Το τραγούδι του νεκρού αδελφού, Μαγική πόλη, Ένας όμηρος, Εχθρός Λαός, Προδομένος Λαός, Καποδίστριας, Χριστόφορος Κολόμβος, Περικλής, Αυτό το δέντρο δεν το λέγανε υπομονή, Το θεριό του Ταύρου, Μάκβεθ. 

Μουσική για αρχαίο δράμα: Ορέστεια (Αγαμέμνων, Χοηφόροι, Ευμενίδες), Αντιγόνη, Ιππής, Λυσιστράτη, Προμηθεύς Δεσμώτης, Οιδίπους Τύραννος, Εκάβη, Ικέτιδες, Τρωάδες, Φοίνισσες, Αίας. Μουσική για κινηματογράφο: Συνοικία το όνειρο, Ζορμπάς, Ζ, Σέρπικο, Ιφιγένεια, Ηλέκτρα, Το μπλόκο, Όταν τα ψάρια βγήκαν στη στεριά, Σουτιέσκα (Τίτο), Μπιριμπί, Φαίδρα, Κατάσταση πολιορκίας, Actas de Marusia. Ορατόρια: Άξιον εστί, Μαργαρίτα, Επιφάνια Αβέρωφ, Κατάσταση πολιορκίας, Πνευματικό εμβατήριο, Requiem, Canto General, Θεία Λειτουργία, Λειτουργία για τα παιδιά που σκοτώνονται στον πόλεμο. Συμφωνικά έργα και Μουσική Δωματίου: 1η, 2η, 3η 4η, 7η Συμφωνία, Κατά Σαδδουκαίων, Canto Olympico, Τρίο, Σεξτέτο, Το Πανηγύρι της Αση-Γωνιάς, Ελληνική Αποκριά, Κύκλος, Σονατίνα για πιάνο, Σουίτα αρ. 1, 2 και 3, Σονατίνα αρ. 1 και αρ. 2 για βιολί και πιάνο, Οιδίπους Τύραννος, Κοντσέρτο για πιάνο, Ραψωδία για τσέλλο και ορχήστρα, Sinfonietta, Adagio. Μπαλέτα: Οι Εραστές του Τερουέλ, Αντιγόνη, Ζορμπάς. αξιον εστι.canto general. Όπερες: Καρυωτάκης (Οι μεταμορφώσεις του Διονύσου), Μήδεια, Ηλέκτρα, Αντιγόνη, Λυσιστράτη. 

  Λογοτεχνικό έργο Ο Μίκης Θεοδωράκης έχει γράψει αρκετά βιβλία, που έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Θεοδωράκης Μίκης, Ανατομία της μουσικής, εκδ. Αλφειός, 1990 Θεοδωράκης Μίκης, Μάνου Χατζιδάκι εγκώμιον, εκδ. Ιανός, 2004 Θεοδωράκης Μίκης, Σπίθα. Για μια Ελλάδα ανεξάρτητη και δυνατή, εκδ. Ιανός, 2011 

  Βιβλιογραφία Μπαλωτή Ξένη, Μίκης Θεοδωράκης. Εκδόσεις Σαββάλα, 2005 Jean Boivin, 'Messiaen's Teaching at the Paris Conservatoire: A Humanist Legacy', in Siglind Bruhn, Messiaen's Language of Mystical Love (New York, Garland, 1998), 5-31: 10 Για την αναλυτική καταλογογράφηση των μουσικών έργων του συνθέτη δες την εργογράφια «Ο μουσικός Θεοδωράκης» (εκδόσεις Λιβάνη) από τον Αστέρη Κούτουλα 

  Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επίσημος Ιστοχώρος Μίκης Θεοδωράκης 1964 (Αρχείο ντοκιμαντέρ της Δημόσιας Τηλεόρασης - πρώην Ε.Ρ.Τ.) Μίκης Θεοδωράκης (Αρχείο ντοκιμαντέρ της Δημόσιας Τηλεόρασης - πρώην Ε.Ρ.Τ.) Μίκης Θεοδωράκης (Νυχτερινός Επισκέπτης) (Αρχείο ντοκιμαντέρ της Δημόσιας Τηλεόρασης - πρώην Ε.Ρ.Τ.) Πρεμιέρα της παράστασης «Όμορφη Πόλη» στο θέατρο «Παρκ». 10/06/1962 (Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο)

read more ►

Όταν η αγάπη παίρνει την μορφή της γραφής!

Χαμουτζής; εεεε μάλλον!

Σε λίγες ώρες θα πίνω τον καφέ μου στην πλατεία Αριστοτέλους στη Σαλονίκη. Το ’χω ξαναγράψει: είναι η πιο όμορφη πλατεία του κόσμου.

Πού αλλού μπορείς να είσαι χαλλλλλαρά , να λες αστεία με τα φιλαράκια σου και μπροστά σου να περνούν από κρουαζιερόπλοια μέχρι τάνκερ ή βαρκούλες… σαν να ξεκινάει κάτω από τα πόδια σου το Αιγαίο;

Έχω πολλές διαφωνίες για το πόσο εσωστρεφώς σκέφτονται εκεί στα βόρεια… όμως από την άλλη κάθε φορά που είμαι εκεί νιώθω αυτή την εσωστρέφεια σαν ζεστό πάπλωμα. Τι είναι το σωστό; Να το πετάξεις από πάνω σου (το πάπλωμα ντε) με το πρώτο ντριιιν του ξυπνητηριού και να αρχίσεις να κυνηγάς την ημέρα ή να το τραβήξεις μέχρι τα αυτιά να ψιθυρίσεις «δεν γαμιέται» και να κοιμηθείς μέχρι να ξυπνήσεις από μόνος σου βγάζοντας την πολεμική κραυγή νίκης: -Μάνα (Μαρία!) καφέεεεεεε! Μην με ρωτάτε να σας πω τι προτιμώ, γιατί μας διαβάζουν μικρά παιδιά και επιρρεπείς ενήλικοι και δεν είναι σωστό. Προχθές σε μια ιδιωτική συζήτηση, ο συνομιλητής μου (που δεν έχει καμιά σχέση με ποδόσφαιρο) προσπαθώντας να με πείσει για το πόσο καλός είναι ένας τρίτος, μου είπε: -Είναι ΠΑΟΚ! Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν: -Ε, και; (Τι με νοιάζει εμένα; Βάζελος είμαι –μεταξύ μας και δεν είναι της στιγμής… αλλά κ.Αναστασίου μου η προπόνηση για την άμυνα, εμπεριέχει και κωλοτούμπες ή είναι φιγούρες αυτοσχεδιασμού;) Όμως δεν το ’πα, έστω κι αν ήξερα ότι η δήλωση «είναι ΠΑΟΚ» ήταν χειριστική. Αυτή όμως ήταν και η δύναμη του χειρισμού: Δεν άλλαξα γνώμη, αλλά η κουβέντα σταμάτησε εκεί. Η ομάδα που αγαπώ είναι ο Παναθηναϊκός… Ο λαός που αγαπώ όμως είναι ο ΠΑΟΚ! Μ’ αρέσει να τον αγαπώ βαρώντας τα πλήκτρα του keyboard μου και γράφοντας γι’ αυτόν από την Αθήνα… Το να γράφω μονίμως από την Άνω Τούμπα δεν θα ‘λεγε και πολλά… Αγαπώ ακόμα και την κόντρα τους με τον Άρη… μπορεί να πάρουν το Τσου Λου και αυτοί να σκέφτονται την μπουτικ του Αρη και τουμπαλιν (τανάπαλιν λέγεται η λέξη, αλλά ποιος τη γαμεί…)… δεν το βλέπω σαν κόντρα… αλλά σαν θεατρική παράσταση… είναι ένας δικός τους εσωτερικός πόλεμος… το είδος της εσωστρέφειας που αγαπώ… κάτι… σαν τους καβγάδες των Γαλατών στο χωριό τους στον Αστεριξ. Χαμογελάω (γουργουρίζω) από τώρα καθώς σκέφτομαι ότι σε λίγες ώρες θα πίνω τον καφέ μου και τα παιδιά μου τους χυμούς τους κάπου στη Σαλονίκη και δίπλα μου η κουβέντα θα χοροπηδά μεταξύ Σαλπι και Γκάλη… Θα σας γράψω από εκεί… όπου η οπτική γωνία θα’ ναι διαφορετική. Θα το παίξουμε συχνά αυτό το παιγνιδάκι… καθώς θα πηγαινοέρχομαι… όλοι είμαστε λίγο-πολύ (και το γουστάρουμε) διχασμένες προσωπικότητες ε; Καλό Σαββατοκύριακο!

Αναδημοσιευση Απο SDNA

Καλή Επτυχιαααααααααααααααα!

read more ►

Τιμή στον πρωταθλητή,

 

Ο Γυμναστικός Σύλλογος Ηλιούπολης σε συνεργασία με τον Σ.Ε.Γ.Α.Σ και τον Δήμο Ηλιούπολης διοργανώνει στις 29 Μαρτίου για 3η συνεχόμενη φορά τον λαϊκό αγώνα «Τρέχουμε στην Ηλιούπολη», αφιερωμένο στη μνήμη του μαχόμενου ηλιουπολίτη δημοσιογράφου και παλιού πρωταθλητή, Σωκράτη Γκιόλια. Φέτος ο αγώνας θα είναι 5km με παράλληλο δρόμο 1km για παιδιά έως 14 ετών. Το πρωινό της τελευταίας Κυριακής του Μαρτίου θα μας βρει στην πλατεία Φλέμινγκ έτοιμους για την εκκίνηση. Ελάτε να τρέξετε μαζί μας τιμώντας τον Σωκράτη. Για τους “γνώστες” της περιοχής θα είναι μια ευκαιρία να δουν με την ξεχωριστή οπτική γωνία του δρομέα το καθημερινό τους περιβάλλον, και για τους “αμύητους” θα είναι μια ευκαιρία να “χαρτογραφήσουν” της περίφημες πλατείες της Ηλιούπολης. Ο αγώνας «Τρέχουμε στην Ηλιούπολη» έχει καθιερωθεί στην συνείδηση των δρομέων ως ένα αξιόλογο αγωνιστικό ραντεβού. Από φέτος, ο στόχος είναι ο λαϊκός δρόμος «Τρέχουμε στην Ηλιούπολη, Σωκράτης Γκιόλιας» να γίνει θεσμός και, παράλληλα, να συνεχίσει να αποτελέσει κίνητρο και ευκαιρία για ένα ευρύτερο κομμάτι της κοινωνίας να γνωρίσει την χαρά του τρεξίματος και του αθλητισμού!

Για περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής πατήστε: http://gs-ilioypolis-stivos.webnode.gr/

Αναδημοσιευση Από www.facebook.com/events

read more ►

Η Ομορφιά,

 

 Η Ελένη της κυρά-Θοδώρας ήταν έξυπνη, νοικοκυρά και πολύ καλή μαθήτρια. Όμως η ασχήμια της δεν περιγραφόταν εύκολα με λόγια, αν την αμολούσες από την κορφή του βουνού θα ξερίζωνε όλα τα δέντρα και θα σκούσε στη θάλασσα προκαλώντας τσουνάμι. Αν ήταν κριγιός θα ήταν περιζήτητη με τέτοια μύτη. Τα μαλλιά της κατσιασμένα και ψαλιδιασμένα. Τα μάτια της όμως ήταν πανέμορφα κυπαρισένια, μα κανείς δεν μπορούσε να τα ξεχωρίσει, γιατί τα έκρυβαν τα φουσκωμένα μάγουλα, μα και κανείς δεν έκανε τον κόπο να την κοιτάξει πάνω από ένα λεπτό. Όλοι την κορόιδευαν και δεν την έκαναν παρέα. Όλοι κοιτούσαν την επιφάνεια και κανείς δεν ασχολήθηκε με την ψυχή της, που ήταν μάλαμα. Μάλαμα, που το είχαν πικράνει… Από το δημοτικό, είχε ερωτευτεί τον συμμαθητή της τον Νικηφόρο και μέχρι που τελείωσε το εξατάξιο γυμνάσιο, ακόμα τον αγαπούσε. Αυτός σημασία δεν της έδινε. Είχε μάτια μόνο για την Πηνελόπη που ήταν πανέμορφη και στο τέλος της μαθητικής χρονιάς αρραβωνιάστηκαν και από ότι έμαθε αργότερα έκαναν και τρία παιδιά. Πέρασε στο πανεπιστήμιο και ήταν η μόνη, όλοι οι άλλοι, δεν προχώρησαν και μικροπαντρεύτηκαν. Όταν έμαθαν πως θα φύγει για την πρωτεύουσα για να σπουδάσει, την περίπαιζαν και γελούσαν, εις βάρος της ασκημομούρας που ζωή δεν είχε στο χωριό και ήθελα να κάνει μεγάλη ζωή στην πολη, όπως έλεγαν. Οι γονείς της που την λάτρευαν και ήξεραν τι αξίζει η κόρη τους, την ενθάρυναν και έφυγαν μαζί για την πρωτεύουσα, για να σταθούν στο παιδί τους, μέχρι να συνηθίσει στη μεγαλούπολη. Συνήθισε η Ελένη, δεν έχανε μάθημα, τελείωσε τη σχολή της και τώρα ήταν στην ειδικότητα. Πλαστικός χειρούργος… Είχε αλλάξει η Ελένη, αδυνάτισε σιγά σιγά, έβαψε τα μαλλιά της ξανθά και η μύτη της, δεν είχε πια το κόκκαλο που πετιόταν. Τώρα τα υπέροχα μάτια της στόλιζαν το πρόσωπο που τόσο καιρό τα έκρυβαν η μύτη και τα μάγουλα. Ήθελε να γίνει όμορφη και τα κατάφερε… “Ενοιωθε μίσος γι” αυτούς που τη στεναχώρησαν στο παρελθόν, όταν έβαλε μαχαίρι πάνω της. Το μίσος της έδινε δύναμη, έγινε σκληρή, ήθελε να εκδικηθεί… Στο μυαλό της ήταν συνεχώς όλα αυτά τα χρόνια που δεν είχε πατήσει στο χωριό της, να πάει κάποια στιγμή και να τους κάνει όλους να της ζητήσουν συγνώμη. Είχε αλλάξει η Ελένη αλλά όχι μόνο εξωτερικά, αλλά και εσωτερικά. Σαββάτο απόγευμα, ένα ταξί σταμάτησε έξω από το σπίτι της κυρά-Θοδώρας. Μια ψιλή ξανθιά κοπέλα βγήκε και προχώρησε προς το σπίτι. Την Κυριακή πήγαιναν όλοι στην εκκλησία, όχι επειδή ήταν θρήσκοι, αλλά για να κουτσομπολέψουν ο ένας τον άλλον. Όταν έμπαινε ένας στην εκκλησία, όλοι γύριζαν και άρχισαν τα σούσουρα. Έτσι και εκείνη την Κυριακή. “Ολοι γύρισαν όταν ακούστηκε ο ήχος από τα γυναικεία τακούνια στο τσιμεντένιο πάτωμα… Ποια είναι αυτή η ψιλή όμορφη κοπέλα, που τόλμησε να έρθει με κοντό φουστάνι και κατακόκκινα χείλη στην εκκλησία; Εκείνη προχώρησε με ψηλά το κεφάλι, προσκύνησε την εικόνα, άναψε το κερί της και πάντα με ψηλά το κεφάλι, γύρισε και βγήκε στο προάυλιο. Έντονα τα συναισθήματα που άφησε πίσω της, βγαίνοντας. Οι γυναίκες ζήλεψαν, οι άντρες χτυποκάρδισαν… Έκανε μια βόλτα στο χωριό, τώρα που ήταν άδειο. Τίποτα σχεδόν δεν είχε αλλάξει, μόνο ανάμεσα στα μικρά καφενεία μια μικρή καφετέρια έκανε την εμφάνιση της. Χωρίς να το πολυσκεφτεί μπήκε μέσα, κάθισε και  ζήτησε να της φέρουν ένα καφέ. Σε λίγο θα τελείωνε η εκκλησία και θα βρισκόταν αντιμέτωπη με τους παλιούς της γνώριμους. Έτσι έγινε, λες και δώθηκε σήμα και όλοι, εκείνη την Κυριακή, ξέχασαν τα καφενεία και την πρέφα και πήγαν στην καφετέρεια. Τρωγόταν και μουρμούριζαν μεταξύ τους, ποια να είναι η νεοφερμένη, μέχρι που η κυρά-Θοδώρα μαζί με τον άντρα της μπήκαν μέσα και πήγαν στο τραπέζι που καθόταν, η όμορφη. Εκείνη σηκώθηκε και τους αγκάλιασε. - Μαμά, μπαμπά, τους είπε, ελάτε, καθήστε!!! Κόκκαλο όλοι, μα πάνω από όλους, ο Νικηφόρος, που την πλησίασε να της μιλίσει ζαλισμένος από το σοκ. Δεν τον γνώρισε. Πρώτα είδε ένα τεράστιο στομάχι να εμφανίζεται μπροστά της, και ένας γερασμένος άντρας με γκρίζα μαλλιά της έδωσε το χέρι. Δεν έμοιαζε τριάντα χρονών, αλλά πενήντα…Και η Πηνελόπη εκατό κιλά, είχε χάσει την ομορφιά της και οι άλλοι, όσοι είχαν μείνει στο χωριό, δεν ήταν αυτοί που γνώριζε στα παιδικά τους χρόνια… Στεναχωρέθηκε… Δεν χρειάζεται να κάνω κάτι για να εκδικηθώ εγώ, σκέφτηκε, τους εκδικήθηκε η ίδια η ζωή… Τους λυπήθηκε… Έννοιωσε ελεύθερη, δεν είχε μίσος πια για αυτούς που τόσο την πλήγωσαν, γιατί τώρα ήταν εκείνοι στη θέση που ήταν αυτή πριν δέκα χρόνια… Ένοιωσε, ελεύθερη και ευτυχισμένη, χωρίς ψυχοφθόρα συναισθήματα να μαυρίζουν τη μαλαματένια της καρδιά…Τα κυπαρισένια της μάτια βούρκωσαν και αμέσως τα μαύρα σύννεφα που είχαν σκεπάσει την καρδιά της τόσα χρόνια διαλύθηκαν. Χαμογέλασε και σκέφτηκε εκείνον, που την περιμένει στην Αθήνα και την αγαπάει γι” αυτό που ήταν πριν δέκα χρόνια…   Αναδημοσιευσα Από Ρεθεμνος

read more ►

Έλβις Πρίσλεϊ!

Χρονικό,

Πρώτα χρόνια

Ο Έλβις γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 1935 στις 4:35 π.μ. στο Iστ Τουπέλο του Μισισίπι, σε ένα σπίτι που αριθμούσε δύο δωμάτια. Γονείς του ήταν οι Βέρνον Πρίσλεϊ και Γκλάντυς Λαβ Σμιθ, οι οποίοι, όπως πολλοί περιγράφουν, ήταν πολύ προστατευτικοί προς αυτόν, ενώ ο ίδιος είχε μια ασυνήθιστα στενή σχέση με τη μητέρα του. Ο δίδυμος αδερφός του, Τζέσυ Γκάρον, πέθανε κατά τη γέννα, αφήνοντας έτσι τον Έλβις να ζήσει ως μοναχοπαίδι. Ο Έλβις, στη μνήμη του πρόωρα χαμένου αδελφού του, χρησιμοποιούσε ως μεσαίο όνομα το Άρον αντί του Ααρόν που ήταν και το κανονικό.

Το 1941, ο Έλβις ξεκίνησε το σχολείο. Οι συμμαθητές του τον πείραζαν συνεχώς καθώς έδειχνε ξένος σε σχέση με αυτούς. Σύμφωνα με τους καθηγητές του, ήταν καλό παιδί και μέτριος μαθητής. Το 1945 ο Έλβις αποκτά την πρώτη του κιθάρα η οποία ήταν μεταχειρισμένη. Εν έτει 1946, ο Πρίσλεϊ αλλάζει σχολείο, αλλά το 1948 η οικογένεια μετακομίζει στο Μέμφις του Τενεσί, όπου και πάλι έμειναν σε φτωχικές γειτονιές. Ο νεαρός Έλβις πήγαινε στις Συνάξεις του Θεού και εκεί επηρεάζεται ιδιαίτερα από τη μπλουζ μουσική αλλά και από την γκόσπελ. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του το 1953, ο Πρίσλεϊ έκανε διάφορες δουλειές όπως οδηγός φορτηγού, ενώ δούλεψε και σε συνεργείο.

Το ξεκίνημα στη μουσική,

Στις 18 Ιουλίου 1953, ο Πρίσλεϊ πληρώνει $3,25 για να ηχογραφήσει ένα δίσκο στη Sun Studios με τα τραγούδια My Happiness και That's When Your Heartaches Begin. Ο Πρίσλεϊ έδωσε αυτό το δίσκο στη μητέρα του, ως δώρο για τα γενέθλια της. Επέστρεψε στη Sun Studios στις 4 Ιανουαρίου 1954 και πλήρωσε $8,25 για να ηχογραφήσει ένα δεύτερο δίσκο με τα τραγούδια I'll Never Stand in Your Way και It Wouldn't Be the Same Without You. Ο ιδρυτής του μικρού στούντιο ηχογραφήσεων, Σαμ Φίλιπς, ο οποίος είχε ήδη ηχογραφήσει καλλιτέχνες όπως οι Howlin' Wolf, Τζέιμς Κότον, B. B. King και Little Milton, έψαχνε για έναν λευκό με νέγρικο ήχο και συναίσθημα. Ο Πρίσλεϊ εμφανίστηκε στην κατάλληλη χρονική στιγμή, οπότε στις 26 Ιουνίου 1954 αυτός και η συνεργάτης του, Μάριον Κέιστερ, τον καλούν στο στούντιο για ένα δοκιμαστικό.

Ο Έλβις έπαιξε με τους Σκοτ Μουρ και Μπιλ Μπλακ (μετέπειτα ,the jordanaires) αλλά αρχικά το δοκιμαστικό κρίθηκε αποτυχημένο. Κατά τη διάρκεια μιας πρόβας όμως πάνω στο τραγούδι That's All Right, ο Φίλιπς έκρινε το αποτέλεσμα ικανοποιητικό και στις 19 Ιουλίου 1954 το έδωσε στην κυκλοφορία. Ο δίσκος έγινε επιτυχία και η φήμη του Πρίσλεϊ άρχισε να εξαπλώνεται, παρά τις όποιες διαμαρτυρίες υπήρξαν γύρω από τη μουσική του. Το δεύτερο σινγκλ του με τα Good Rockin' Tonight και I Don't Care if the Sun Don't Shine κυκλοφόρησε στις 25 Σεπτεμβρίου 1954. Η καριέρα του αρχίζει να παίρνει εθνικές διαστάσεις, όταν στις 28 Ιανουαρίου 1956 μαζί με τους Μουρ, Μπλακ και D.J. Fontana έκαναν την πρώτη τους τηλεοπτική εμφάνιση στην εκπομπή Stage Show, σε μια σειρά οκτώ παραστάσεων.

Ο Πρίσλεϊ και ο Τομ Πάρκερ,

Ο Πρίσλεϊ και ο Τομ Πάρκερ Ιστορική στιγμή για την καριέρα και την πορεία του Έλβις στάθηκε η γνωριμία του με τον Τομ Πάρκερ,

Elvis Presley - 1957

Ιστορική στιγμή για την καριέρα και την πορεία του Έλβις στάθηκε η γνωριμία του με τον Τομ Πάρκερ (γνωστό και ως "συνταγματάρχη" - en. "Colonel"), ο οποίος πήρε και τον πλήρη έλεγχο της καριέρας του. Ο Πάρκερ μετέφερε τον Πρίσλεϊ από την Sun Studios στην RCA Records στις 25 Νοεμβρίου 1955, εξαγοράζοντας το συμβόλαιο του με τη Sun για $35,000. Το πρώτο σινγκλ του Έλβις για την RCA, Heartbreak Hotel πούλησε πολύ γρήγορα ένα εκατομμύριο αντίτυπα.

Ο Πάρκερ ήταν ένας από τους καλύτερους στη δουλειά του και έκανε τα πάντα για να προωθήσει ακόμη περισσότερο τον Πρίσλεϊ, κλείνοντας μια σειρά από τηλεοπτικές εμφανίσεις. Ακόμη, έκλεισε στον Έλβις επταετές συμβόλαιο με κινηματογραφικό στούντιο, κάτι που οδήγησε στην παραμέληση της μουσικής καριέρας του για συμμετοχή σε ταινίες. Αυτές συνήθως ήταν μιούζικαλ και σημάδεψαν τη μεταμόρφωση του Πρίσλεϊ από ένα επαναστάτη Ρόκερ σε διασκεδαστή για όλη την οικογένεια. Ο Πρίσλεϊ ξεκίνησε την κινηματογραφική του καριέρα με την ταινία Love Me Tender ενώ κάποιες από τις καλύτερες ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε θεωρούνται τα Jailhouse Rock και King Creole.

Η επιτυχία του Πρίσλεϊ οδήγησε τον ίδιο και τον Πάρκερ να μοιράζονται τα κέρδη ισόποσα. Με τα χρόνια, πολλά γράφτηκαν και ακούστηκαν για τον Τομ Πάρκερ, τα περισσότερα από αυτά επικριτικά.

Στρατιωτική Θητεία

Στις 20 Δεκεμβρίου 1957 ο Πρίσλεϊ λαμβάνει το φύλλο πορείας του για την υποχρεωτική θητεία του στον αμερικανικό στρατό. Στις 24 Μαρτίου του 1958 παρουσιάστηκε κανονικά στη μονάδα του στο Φρίεντμπεργκ της Γερμανίας. Κατά την παραμονή του στα γερμανικά εδάφη γνώρισε την 14χρονη Πρισίλα Μπολιέ, την κοπέλα που αργότερα θα παντρευόταν. Ο Έλβις Πρίσλεϊ επέστρεψε στις Η.Π.Α. για να αποστρατευθεί αναχωρών από τη Φραγκφούρτη. Προσγειώθηκε στις 2 Μαρτίου του 1960 στο Νιου Τζέρσεϊ και μερικές μέρες αργότερα του απονεμήθηκε τιμητικά ο βαθμός του λοχία. Ο μάνατζέρ του δήλωσε ότι ο τραγουδιστής υπολογίζεται να εισπράξει, στο τρέχον έτος, 850.000 δολάρια για εμφανίσεις του στον κινηματογράφο και την τηλεόραση.

1968: Η επιστροφή

Το άστρο του Πρίσλεϊ είχε αρχίσει να τρεμοσβήνει την εποχή που ο ίδιος αφιερωνόταν εξ ολοκλήρου στην κινηματογραφική του καριέρα και η βρετανική "επιδρομή" στις Η.Π.Α. ήταν πλέον γεγονός, με τους Beatles να ηγούνται αυτής. Έως και τα τέλη της δεκαετίας του '60, ο Πρίσλεϊ συμμετείχε σε μια σειρά ταινιών οι οποίες, αν και κερδοφόρες, δεν είχαν κάτι ιδιαίτερο να επιδείξουν όσον αφορά τη μουσική τους. Ο ίδιος ήταν ιδιαίτερα απογοητευμένος από την πορεία που είχε πάρει η καριέρα του. Αυτό οδήγησε σε ένα μαγνητοσκοπημένο κονσέρτο που αργότερα ονομάστηκε "'68 Comeback Special", μεταδόθηκε από το NBC στις 3 Δεκεμβρίου 1968 και αργότερα κυκλοφόρησε σε άλμπουμ από την RCA. Ο Πρίσλεϊ είχε να δώσει ζωντανή παράσταση από το 1961 στο Περλ Χάρμπορ.

Αν και δεν είχε τον τεράστιο προϋπολογισμό των κινηματογραφικών του ταινιών, ο Πρίσλεϊ κατάφερε να βγάλει μέσα από αυτό μια παράσταση συναισθηματικού μεγαλείου, με ερμηνείες που τον έφερναν και πάλι πίσω στις ρίζες του ροκ εν ρολ. Απέφυγε να κάνει ένα απλό Χριστουγεννιάτικο σόου, όπως αρχικά αποσκοπούσε ο Τομ Πάρκερ. Η επιστροφή του 1968 ακολουθήθηκε από ζωντανές συναυλίες το 1969, αρχικά στο Λας Βέγκας και έπειτα σε ολόκληρη την έκταση των ΗΠΑ, με αριθμό-ρεκόρ θεατών στις περισσότερες από αυτές. Παρ όλη την επιτυχία αυτών , ήταν η αρχή μιας νέας εποχής για τον Έλβις, κατά την οποία απομακρύνθηκε από τα "ρεύματα" που εκείνη την εποχή είχαν παγιωθεί από τους Beatles και Rolling Stones. Πολλοί ήταν αυτοί που άσκησαν κριτική σε αυτήν την απομάκρυνση από τις ρίζες του.

Τα τελευταία χρόνια

Μετά από εφτά χρόνια μακρυά από τα τσαρτς, το τραγούδι του Πρίσλεϊ "Suspicious Minds" έφτασε στο νούμερο 1 του Αμερικανικού Billboard στις 1 Νοεμβρίου 1969. Από το 1969 έως το 1971 θα κυριαρχήσει στις πωλήσεις δίσκων σε πολλές χώρες, με 20 συνεχόμενες επιτυχίες. Μετά από μια δεκαετία κινηματογραφικών ταινιών, η δεκαετία του '70 σηματοδότησε την επιστροφή του καλλιτέχνη σε μια καθαρά μουσική καριέρα. Η αρχή έγινε με το σινγκλ "Kentucky Rain" το οποίο μόνο στις ΗΠΑ πούλησε πάνω από 500.000 αντίτυπα. Ακολούθησε μια σειρά επιτυχημένων δίσκων και παραστάσεων, όπως τα "Elvis Country", "Love Letters", "That’s The Way It Is" κ.α. Το 1973, η χρονιά ξεκίνησε με δύο παραστάσεις στη Χαβάη, μια από τις οποίες μεταδόθηκε ζωντανά σε όλο τον κόσμο μέσω δορυφόρου και την παρακολούθησαν πάνω από ένα δισεκατομμύριο τηλεθεατές. Κυκλοφόρησε και σε άλμπουμ με την ονομασία "Aloha from Hawaii via Satellite".

Παρά τις επιτυχίες και ιδιαίτερα μετά το διαζύγιο του το 1973, ο Πρίσλεϊ άρχισε να γίνεται ιδιαίτερα απόμακρος και να παίρνει συνεχώς βάρος, ενώ μάχονταν και μια εξάρτηση στα φάρμακα με συνταγή, τα οποία είχαν μεγάλο αντίκτυπο στην εμφάνιση του αλλά και στην απόδοση του πάνω στη μουσική. Παρά τα όποια προβλήματα, ο Πρίσλεϊ συνέχισε τις συναυλίες και τα νέα άλμπουμ για τα επόμενα χρόνια. Το 1977 βρήκε τον Πρίσλεϊ να μάχεται με τον εαυτό του, καθώς είχε μετατραπεί σε μια καρικατούρα αυτού που ήταν πριν μερικά χρόνια. Πολλές συναυλίες δεν δόθηκαν καθόλου ενώ δεν ήταν λίγες αυτές στις οποίες το ηχητικό αποτέλεσμα ήταν κάτω του μετρίου. Αντιμέτωπος με την πολύ κακή του υγεία, έκανε την τελευταία του ζωντανή εμφάνιση στην Ιντιανάπολις, στις 26 Ιουνίου 1977.

Θάνατος και ταφή

Στις 16 Αυγούστου 1977 στο Μέμφις του Τενεσί, ο Πρίσλεϊ βρέθηκε ξαπλωμένος στο πάτωμα από τη μνηστή του Τζίντζερ Όλντεν, στο σπίτι του, τη βίλα Γκρέις λαντ, στο Μέμφις του Τενεσί. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Baptist Memorial όπου και στις 3:30 μ.μ. ανακοινώθηκε ο θάνατος του. Ο Πρίσλεϊ έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 42 ετών. Σε μια συνέντευξη τύπου που δόθηκε αργότερα, οι γιατροί ανακοίνωσαν πως ο θάνατος επήλθε από καρδιακή αρρυθμία η οποία προκλήθηκε από μεγάλη δόση ναρκωτικών.

Η κηδεία του Πρίσλεϊ ήταν εθνικό γεγονός, ενώ την παρακολούθησαν εκατοντάδες χιλιάδες φίλοι του, θαυμαστές και δημοσιογράφοι. Η ταφή του Πρίσλεϊ αρχικά έγινε στο νεκροταφείο του Φόρεστ Χιλ στο Μέμφις, δίπλα από τη μητέρα του, αλλά για λόγους ασφαλείας οι σωροί μεταφέρθηκαν στη Γκρέις λαντ. Μετά το θάνατο του άρχισαν να κυκλοφορούν διάφορες φημολογίες, από τον τρόπο με τον οποίο πέθανε μέχρι και το αν βρίσκεται ακόμη στη ζωή.

Εις βάθος

Φωνητικά χαρακτηριστικά

Ο Πρίσλεϊ ήταν βαρύτονος με φωνή με πολυποίκιλα ηχοχρώματα. Κάλυπτε 2,3 οκτάβες, με πιο ιδανική για τον Πρίσλεϊ τη μεσαία οκτάβα. Η φωνή του θύμιζε σε πολλά αυτή των τραγουδιστών ρυθμικής μπλουζ και γκόσπελ, τα μουσικά βήματα των οποίων άλλωστε ακολούθησε και ο ίδιος.

Μουσικές ρίζες

Ακόμη και στη δεκαετία του '60, σε μια εποχή που ο ρατσισμός βρίσκονταν στο αποκορύφωμα του, ο Πρίσλεϊ πάντα έδειχνε την αγάπη του για την Αφρο-Αμερικανική μουσική και εξέφραζε αβίαστα το πόσα οφείλει σε καλλιτέχνες όπως οι B. B. King, Arthur Crudup, Τζάκι Γουίλσον, Ρόμπερτ Τζόνσον, Ivory Joe Hunter και Fats Domino.

Έως και τα μέσα του 20ού αιώνα, οι μαύροι καλλιτέχνες είχαν ελάχιστες πωλήσεις δίσκων, βγάζοντας μόνο τα προς το ζην. Άλλα από τη στιγμή που ο Έλβις αγόρασε τη μουσική του Otis Blackwell και συνεργάστηκε με τον στιχουργό Κλοντ Ντιμίτριους, η μουσική βιομηχανία πέρασε σε μια νέα διάσταση.

Δεν ήταν λίγοι όμως αυτοί που κατηγόρησαν τον Πρίσλεϊ πως απλώς κλέβει την Αφρο-Αμερικανική μουσική. Σύμφωνα με τον καθηγητή Μάικλ Μπέρτλαντ του πανεπιστημίου του Τενεσί, ο Πρίσλεϊ δανείστηκε από τους μαύρους ακριβώς όσα δανείστηκε από τους λευκούς και πως όσοι υποστηρίζουν κάτι τέτοιο απλώς δεν γνωρίζουν τις πολλαπλές επιρροές που είχε. Ουσιαστικά, η εκκλησιαστική μουσική γκόσπελ ήταν μια από τις κύριες επιρροές για τη μετέπειτα πορεία του Πρίσλεϊ και το κύριο θεμέλιο όλης της μουσικής του παιδείας.

"Η μαφία του Μέμφις" και άλλοι φίλοι Ο καλλιτέχνης είχε πολλούς φίλους, με τους οποίους συνήθιζε να περνά αρκετές ώρες. Η παρέα αυτή αποκαλούνταν πολλές φορές από τον τύπο σαν η «μαφία τους Μέμφις». Μερικοί εξ αυτών ήταν οι Sonny West, Red West, Μπιλ Σμιθ, Μάρτι Λάκερ και Lamar Fike.

Ένα άλλο κεφάλαιο ήταν οι άνθρωποι που είχαν επωμιστεί στις πλάτες τους την ασφάλεια του Πρίσλεϊ, Red και Sonny West καθώς και ο Ντέιβ Χέμπλερ, οι οποίοι έδειχναν πίστη και αγάπη προς το πρόσωπο του Πρίσλεϊ, ενώ δεν έλειπαν οι φορές που καλούνταν να το αποδείξουν έμπρακτα, ρισκάροντας την ίδια τους τη ζωή.

Presley και γυναίκες

Ο Πρίσλεϊ, πέρα από τις σχέσεις που κατά καιρούς διατηρούσε, παντρεύτηκε την Πρισίλα Μπολιέ (Priscilla Beaulieu) την 1 Μαΐου 1967. Ο Πρίσλεϊ γνωρίστηκε με την Πρισίλα κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας του στη Γερμανία. Εννιά μήνες μετά το γάμο τους, ο οποίος έγινε στις 1 Μαΐου 1967, ήρθε στον κόσμο η μοναχοκόρη τους, Λίσα Μαρή Πρέσλυ (Lisa Marie Presley) (1 Φεβρουαρίου 1968) η οποία σήμερα είναι τραγουδίστρια. Χώρισαν στις 23 Φεβρουαρίου 1972 και συμφώνησαν σε από κοινού επιμέλεια της κόρης τους.

Έξι μήνες μετά το χωρισμό με την Πρισίλα, ο Πρίσλεϊ γνώρισε τη βασίλισσα της ομορφιάς Λίντα Τόμσον αλλά η σχέση τους θα χαρακτηρίζονταν περισσότερο σαρκική παρά οτιδήποτε άλλο. Τελευταία σύντροφος του Πρίσλεϊ ήταν η Τζίντζερ Όλτεν η οποία έμελλε να είναι και αυτή που θα τον έβρισκε να έχει αφήσει την τελευταία του πνοή το 1977.

Graceland Η Γκρέϊσλαντ βρίσκεται στον αριθμό 3764 της λεωφόρου Έλβις Πρίσλεϊ, πάνω σε ένα λόφο του προαστίου Whitehaven του Μέμφις, 8 μίλια μακρυά από το κέντρο της πόλης. Η κατοικία χτίστηκε αρχικά κατά τον Αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο (1861-1865) από τον εκδότη S.E. Toof, ενώ τη μορφή που έχει σήμερα την πήρε το 1938 από τους τότε ιδιοκτήτες της Δόκτορ Τόμας και Ρουθ Μουρ. Από την κόρη του ζεύγους, Ρουθ Μαρί, πωλήθηκε αργότερα στον Έλβις Πρίσλεϊ το 1957 προς $102.500, ενώ σήμερα κατοικεί σε αυτήν η Λίζα Μαρί Πρίσλεϊ.

Ο Πρίσλεϊ και οι γονείς του έμειναν στη Γκρέϊσλαντ από το 1957 έως και το τέλος της ζωής τους, μαζί και με τη γιαγιά του Έλβις, Μίνι Μέι, η οποία ξεπέρασε τους απογόνους της και έφυγε από τη ζωή στις 8 Μαΐου 1980. Στην Γκρέϊσλαντ βρίσκονται θαμμένοι οι σοροί του Έλβις, της μητέρας του Γκλάντυς καθώς και της Μίνι Μέι.

Κληροδότημα και επιρροές Το 1957 ο Πρίσλεϊ ήταν ο πιο διάσημος καλλιτέχνης σε όλο τον κόσμο. Αυτό ενέπνευσε τραγουδιστές από πολλά μέρη του κόσμου να φτιάξουν τα δικά τους τραγούδια βασισμένα στη μουσική του Πρίσλεϊ. Εν έτει 1959 εμφανίζεται στο προσκήνιο ο Κλιφ Ρίτσαρντ, ο αποκαλούμενος και σαν "Βρετανός Έλβις" ενώ στη Γαλλία ο Τζόνι Χαλιντέι είχε τον τίτλο του "Έλβις της Γαλλίας". Παρόμοια συνέβη στην Ιταλία με τον Claude François και τον Bobby Solo. Όλοι τους ήταν φανερά επηρεασμένοι από τον νεαρό Πρίσλεϊ.

Την εποχή που άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους και οι πρώτες ταινίες του, πολλοί ήταν αυτοί που μιμήθηκαν τον τρόπο με τον οποίο κινούνταν στη σκηνή ενώ όλο και περισσότεροι έφηβοι άρχισαν να υιοθετούν τον τρόπο με τον οποίο χτενιζόταν. Ένα μεγάλο κεφάλαιο έκανε την εμφάνιση του μετά το θάνατο του το 1977 και αυτό δεν ήταν άλλο από τους μίμους, τους ανθρώπους που προσπαθούσαν να τον μιμηθούν στα πάντα, από τη φωνή μέχρι την εμφάνιση του.

Πέρα από τα υπόλοιπα επιτεύγματα του Πρίσλεϊ, είναι και ένας από τους τέσσερις καλλιτέχνες (οι υπόλοιποι τρεις είναι οι Ρόι Όρμπινσον, Guns N' Roses και Nelly) που κατάφερε να έχει ανάμεσα στα πέντε καλύτερα δύο άλμπουμ του στο ίδιο chart. Έχει μπει στα Rock and Roll Hall of Fame, Country Music Hall of Fame και Gospel Music Hall of Fame. Το 1993 η μορφή του Πρίσλεϊ έκανε την εμφάνιση της σε γραμματόσημο των Αμερικανικών ταχυδρομείων ενώ το σπίτι του στο Μέμφις έχει χαρακτηριστεί εθνικό μνημείο.

H πρώτη φορά που η Σοφία Λόρεν είδε τον Ελβις Πρίσλεϊ: Κάθισε στα πόδια του,

Δισκογραφία

Άλμπουμ

Άλμπουμ σε Στούντιο

1950s Elvis Presley (1956) Elvis (1956) Elvis' Christmas (1957)

1960s Elvis Is Back! (1960) His Hand Is Mine (1960) Something for Everyone (1961) Pot Luck (1962) How Great Thou Art (1967) From Elvis In Memphis (1969) From Memphis to Vegas/From Vegas to Memphis (1969)

1970s Back in Memphis (1970) Elvis Country (I'm 10,000 Years Old) (1971) Love Letters from Elvis (1971) Elvis Sings the Wonderful World of Christmas (1971) Elvis Now (1972) He Touched Me (1972) Elvis ("Fool" Album) (1973) Raised on Rock/For Ol' Times Sake (1973) Good Times (1974) Promised Land (1975) Today (1975) From Elvis Presley Boulevard, Memphis, Tennessee (1976) Moody Blue (1977)

Έλβις Άαρον Πρίσλεϊ (η ορθή προφορά στα αγγλικά είναι Έλβις Άαρον Πρέσλυ) (Elvis Aaron Presley, 8 Ιανουαρίου 1935 - 16 Αυγούστου 1977) γεννήθηκε στο Τουπέλο του Μισισίπι. Γνωστός και με το προσωνύμιο "Βασιλιάς της Ροκ εν Ρολ" και "Βασιλιάς" (αγγ. "The King"), ήταν τραγουδιστής, μουσικός και ηθοποιός ενώ θεωρείται από πολλούς ως ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες των τελευταίων 50 ετών.

Ξεκίνησε τραγουδώντας μουσική rockabilly για την εταιρεία Sun Studios, με πολλά κομμάτια ρυθμικής μπλουζ, γκόσπελ (gospel) και Κάντρι, ενώ ο συνδυασμός όλων αυτών των οδήγησε προς την καθαρή μουσική Ροκ εν ρολ. Επιτυχία γνώρισε όμως και με μπαλάντες αλλά και με κομμάτια κάντρι, μπλουζ, ποπ, φολκ, αγγίζοντας κάποιες στιγμές ακόμη και τη τζαζ. Μπορούσε να ερμηνεύσει πολλά είδη μουσικής, πάντα με την ίδια επιτυχία, χάρη στην ευέλικτη φωνή του.

Υπολογίζεται πως μέχρι σήμερα έχουν πουληθεί πάνω από 1 δισεκατομμύριο αντίτυπα, περισσότερα από κάθε άλλο καλλιτέχνη. Πολλά από αυτά έγιναν χρυσά ή πλατινένια, ακόμη και περισσότερες από μια φορές. Εκτός αυτών, τιμήθηκε με 14 υποψηφιότητες για βραβείο Γκράμι, εκ των οποίων τρεις φορές ήταν νικητής. Στην ηλικία των 36 ετών τιμήθηκε με το Grammy Lifetime Achievement Award για το σύνολο της καριέρας του.

Εκτός από την καριέρα του στη μουσική, ο Πρίσλεϊ εμφανίστηκε και σε 33 κινηματογραφικές ταινίες. Αν και δεν είχαν καλή υποδοχή από τους κριτικούς, ήταν ιδιαίτερα κερδοφόρες. Ακόμη, ιστορικές έχουν μείνει οι τηλεοπτικές εμφανίσεις του και τα ειδικά αφιερώματα.

Πέθανε πρόωρα το 1977 σε ηλικία 42 ετών από καρδιακή αρρυθμία, κυρίως λόγω της κακής διατροφής, των εξαντλητικών ωραρίων αλλά και των φαρμάκων που χρησιμοποιούσε σε μεγάλες ποσότητες. Παρόλα αυτά, μετά το θάνατο του, υπήρξε σύγχυση, ακόμη και φημολογία πως ο Πρίσλεϊ ζει έως και σήμερα.

(πατήστε Elvis Presley - Επίσημη ιστοσελίδα)

Αναδημοσιευσα Από Βικι-παιδεια

read more ►